ابرنواختر
منجمان باستانی متوجه شده بودند که گاهی ستارگان جدید در آسمان نمایان و پس از مدتی دوباره ناپدید می‌شوند. در قرون وسطی منجمان این ستارگان را نواختر نامیدند، که در لاتین به معنی ستاره نو است. برخی از این ستارگان نو بسیار پرنور بودند، و بعدها ابرنواختر نامیده شدند. سه تا از این ابرنواخترها در دوران تاریخی مشاهده شده است: ابرنواختر تیکو براهه، که در سال ۱۵۷۲ به وقوع پیوست، ابرنواختر کپلر که در سال ۱۶۰۴ بسیار درخشان شد، و یک ابرنواختر که منجمان چینی در سال۱۰۵۴ مشاهده کردند. در محل ابرنواختر چینی، اکنون سحابی خرچنگ را در صورت فلکی ثور مشاهده می‌کنیم. سحابی خرچنگ هنوز با سرعت‌های حدود ۱۴۰۰ کیلومتر در ثانیه در حال انبساط است که نشان می‌دهد انفجاری عظیم در حدود ۹۰۰ سال قبل رخ داده است.<ref>اخترفیزیک ستاره ای جلد اول (نوشته‌ی اریکابوم-ویتنس و ترجمه‌ی دکتر منیڑه رهبر)</ref>
منبع
<references />
