ابرنواختر: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
جز (جایگزینی متن - 'میشود' به 'می‌شود')
جز (جایگزینی متن - 'میتوان' به 'می‌توان')
سطر ۴: سطر ۴:
 
منجمان باستانی متوجه شده بودند که گاهی ستارگان جدید در آسمان نمایان و پس از مدتی دوباره ناپدید می‌شوند. در قرون وسطی منجمان این ستارگان را نواختر نامیدند، که در لاتین به معنی ستاره نو است. برخی از این ستارگان نو بسیار پرنور بودند، و بعدها ابرنواختر نامیده شدند. سه تا از این ابرنواخترها در دوران تاریخی مشاهده شده است: ابرنواختر تیکو براهه، که در سال ۱۵۷۲ به وقوع پیوست، ابرنواختر کپلر که در سال ۱۶۰۴ بسیار درخشان شد، و یک ابرنواختر که منجمان چینی در سال۱۰۵۴ مشاهده کردند. در محل ابرنواختر چینی، اکنون سحابی خرچنگ را در صورت فلکی ثور مشاهده می‌کنیم. سحابی خرچنگ هنوز با سرعت‌های حدود ۱۴۰۰ کیلومتر در ثانیه در حال انبساط است که نشان می‌دهد انفجاری عظیم در حدود ۹۰۰ سال قبل رخ داده است.<ref name="multiple1">کتاب اخترفیزیک ستاره ای جلد اول / نوشته‌اریکابوم-ویتنس / ترجمه‌ی دکتر منیڑه رهبر </ref>  
 
منجمان باستانی متوجه شده بودند که گاهی ستارگان جدید در آسمان نمایان و پس از مدتی دوباره ناپدید می‌شوند. در قرون وسطی منجمان این ستارگان را نواختر نامیدند، که در لاتین به معنی ستاره نو است. برخی از این ستارگان نو بسیار پرنور بودند، و بعدها ابرنواختر نامیده شدند. سه تا از این ابرنواخترها در دوران تاریخی مشاهده شده است: ابرنواختر تیکو براهه، که در سال ۱۵۷۲ به وقوع پیوست، ابرنواختر کپلر که در سال ۱۶۰۴ بسیار درخشان شد، و یک ابرنواختر که منجمان چینی در سال۱۰۵۴ مشاهده کردند. در محل ابرنواختر چینی، اکنون سحابی خرچنگ را در صورت فلکی ثور مشاهده می‌کنیم. سحابی خرچنگ هنوز با سرعت‌های حدود ۱۴۰۰ کیلومتر در ثانیه در حال انبساط است که نشان می‌دهد انفجاری عظیم در حدود ۹۰۰ سال قبل رخ داده است.<ref name="multiple1">کتاب اخترفیزیک ستاره ای جلد اول / نوشته‌اریکابوم-ویتنس / ترجمه‌ی دکتر منیڑه رهبر </ref>  
  
وقتی فشار در هسته ی ستاره ای که جرم آن 8 برابر یا بیشتر از جرم خورشید است رو به افزایش بگذارد، ستاره مرگ خود را با ادامه دادن دوران تحول خود با استفاده از کربن به عنوان سوخت در کوره هسته ای ستاره و شروع به تولید اتمهای تمامی عناصر دیگر تا آهن که سنگین ترین فلز است، با تاخیر می اندازد. بالاخره هنگامی که فشار در مرکز ستاره از فشار هسته ای قسمت مرکزی فزون تر شود، ستاره طی چند ثانیه روی خودش فروریخته و فرو مینشیند. در نتیجه این فشار بالا درجه حرارت در هسته ستاره ناگهان صدها هزار درجه بالا میرود و یک انفجار نورانی عظیم صورت گرفته و قسمت اعظم مواد ستاره را در همان حال که ستاره به فروپاشی ادامه میدهد به بیرون پرتاب مینماید. این افجار مهیب، انفجار ابرنواختری یا "Super Nova" نامیده می‌شود. در نتیجه این انفجار هسته ی داخلی تبدیل به جسمی می‌شود که بسته به جرم ستاره اولیه میتواند یک ستاره نوترونی، پالسار یا یک سیاه چاله باشد.<ref name="multiple2">شگفتیهای جهان / مجموعه مقالات ابراهیم ویکتوری</ref>  
+
وقتی فشار در هسته ی ستاره ای که جرم آن 8 برابر یا بیشتر از جرم خورشید است رو به افزایش بگذارد، ستاره مرگ خود را با ادامه دادن دوران تحول خود با استفاده از کربن به عنوان سوخت در کوره هسته ای ستاره و شروع به تولید اتمهای تمامی عناصر دیگر تا آهن که سنگین ترین فلز است، با تاخیر می اندازد. بالاخره هنگامی که فشار در مرکز ستاره از فشار هسته ای قسمت مرکزی فزون تر شود، ستاره طی چند ثانیه روی خودش فروریخته و فرو مینشیند. در نتیجه این فشار بالا درجه حرارت در هسته ستاره ناگهان صدها هزار درجه بالا میرود و یک انفجار نورانی عظیم صورت گرفته و قسمت اعظم مواد ستاره را در همان حال که ستاره به فروپاشی ادامه میدهد به بیرون پرتاب مینماید. این افجار مهیب، انفجار ابرنواختری یا "Super Nova" نامیده می‌شود. در نتیجه این انفجار هسته ی داخلی تبدیل به جسمی می‌شود که بسته به جرم ستاره اولیه می‌تواند یک ستاره نوترونی، پالسار یا یک سیاه چاله باشد.<ref name="multiple2">شگفتیهای جهان / مجموعه مقالات ابراهیم ویکتوری</ref>  
  
  

نسخهٔ ‏۱۶ مارس ۲۰۱۴، ساعت ۱۷:۴۲

تصویر پرتو ایکس دارای چند طول موج از باقی‌مانده ابرنواختر کپلر


منجمان باستانی متوجه شده بودند که گاهی ستارگان جدید در آسمان نمایان و پس از مدتی دوباره ناپدید می‌شوند. در قرون وسطی منجمان این ستارگان را نواختر نامیدند، که در لاتین به معنی ستاره نو است. برخی از این ستارگان نو بسیار پرنور بودند، و بعدها ابرنواختر نامیده شدند. سه تا از این ابرنواخترها در دوران تاریخی مشاهده شده است: ابرنواختر تیکو براهه، که در سال ۱۵۷۲ به وقوع پیوست، ابرنواختر کپلر که در سال ۱۶۰۴ بسیار درخشان شد، و یک ابرنواختر که منجمان چینی در سال۱۰۵۴ مشاهده کردند. در محل ابرنواختر چینی، اکنون سحابی خرچنگ را در صورت فلکی ثور مشاهده می‌کنیم. سحابی خرچنگ هنوز با سرعت‌های حدود ۱۴۰۰ کیلومتر در ثانیه در حال انبساط است که نشان می‌دهد انفجاری عظیم در حدود ۹۰۰ سال قبل رخ داده است.<ref name="multiple1">کتاب اخترفیزیک ستاره ای جلد اول / نوشته‌اریکابوم-ویتنس / ترجمه‌ی دکتر منیڑه رهبر </ref>

وقتی فشار در هسته ی ستاره ای که جرم آن 8 برابر یا بیشتر از جرم خورشید است رو به افزایش بگذارد، ستاره مرگ خود را با ادامه دادن دوران تحول خود با استفاده از کربن به عنوان سوخت در کوره هسته ای ستاره و شروع به تولید اتمهای تمامی عناصر دیگر تا آهن که سنگین ترین فلز است، با تاخیر می اندازد. بالاخره هنگامی که فشار در مرکز ستاره از فشار هسته ای قسمت مرکزی فزون تر شود، ستاره طی چند ثانیه روی خودش فروریخته و فرو مینشیند. در نتیجه این فشار بالا درجه حرارت در هسته ستاره ناگهان صدها هزار درجه بالا میرود و یک انفجار نورانی عظیم صورت گرفته و قسمت اعظم مواد ستاره را در همان حال که ستاره به فروپاشی ادامه میدهد به بیرون پرتاب مینماید. این افجار مهیب، انفجار ابرنواختری یا "Super Nova" نامیده می‌شود. در نتیجه این انفجار هسته ی داخلی تبدیل به جسمی می‌شود که بسته به جرم ستاره اولیه می‌تواند یک ستاره نوترونی، پالسار یا یک سیاه چاله باشد.<ref name="multiple2">شگفتیهای جهان / مجموعه مقالات ابراهیم ویکتوری</ref>

منبع

<references />