در حال ویرایش ابر مولکولی

در حدود یک دهم جرم [[کهکشان راه شیری]] به صورت گازهای بین ستارهای می‌باشد که نصف آن از [[هیدروژن]] اتمی و [[هلیوم]]، بقیه نیز بیشتر از هیدروژن مولکولی و در حدود صد ماده مرکب دیگر می‌باشد. از آنجاییکه ترکیبات مولکولی هیدروژنی دارای تابش در [[طول موج]]‌های رادیویی یا میلیمتری نیستند، تا حدود 35 سال پیش نادیده گرفته شده بودند تا اینکه در آن زمان نشانه‌هایی از مولکول‌هایی مانند مونو اکسید کربن بدست آمد. از آن زمان تاکنون آشکار شده که گازهای مولکولی بصورت توده ابرهای بزرگ سرد ونسبتا چگال در فضا و بیشتر در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی قرار دارند و [[جرم]] بعضی از آنها حتی به یک میلیون برابر جرم خورشید هم می‌رسد. به توده‌هایی که جرم آنها از 10000 برابر جرم خورشید بیشتر باشد ابر مولکولی غول‌پیکر گفته می‌شود. شکل‌گیری ستارگان جدید درون قسمت‌های چگال‌تر این ابرها رخ می‌دهد. فرآیند شکل‌گیری ستارگان به سختی قابل کشف است چون که توده‌های غبار جلوی نور ساطع شده از آنها را می‌گیرد. [[دما]]ی این ابرها می‌تواند حتی به 10 درجه کلوین یا 273- برسد که بسیار سرد است و [[چگالی]] آنها نیز به یک میلیاردیم ذره در متر مکعب یا یک ذره در یک میلیارد متر مکعب می‌رسد و با این چگالی کم همچنان چگالی آن در حدود یک میلیون برابر بیشتر از محیط بین ستارهای می‌باشد. اندازه این ابرها از حدود یک [[سال نوری]] تا چند صد سال نوری گسترش دارد.از آنجاییکه این ابرها بسیار سرد هستند دیدن آنها بسیار دشوار است و بیشتر بدلیل داشتن ذرات غبار که نور مرئی را جذب می‌کنند در زمینه روشن مناطق پشتی قابل مشاهده می‌شوند.

== منابع&nbsp; ==

دانشنامه ستاره‌شناسی

[[Category:اخترفیزیک]]
نسخهٔ فعلی		متن شما
سطر ۱:		سطر ۱:
−	در حدود یک دهم جرم [[کهکشان راه شیری]] به صورت گازهای بین ~~ستاره ای~~ می‌باشد که نصف آن از [[هیدروژن]] اتمی و [[هلیوم]]، بقیه نیز بیشتر از هیدروژن مولکولی و در حدود صد ماده مرکب دیگر می‌باشد. از آنجاییکه ترکیبات مولکولی هیدروژنی دارای تابش در [[طول موج]]‌های رادیویی یا میلیمتری نیستند، تا حدود 35 سال پیش نادیده گرفته شده بودند تا اینکه در آن زمان نشانه‌هایی از مولکول‌هایی مانند مونو اکسید کربن بدست آمد. از آن زمان تاکنون آشکار شده که گازهای مولکولی بصورت توده ابرهای بزرگ سرد ونسبتا چگال در فضا و بیشتر در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی قرار دارند و [[جرم]] بعضی از آنها حتی به یک میلیون برابر جرم خورشید هم می‌رسد. به توده‌هایی که جرم آنها از 10000 برابر جرم خورشید بیشتر باشد ابر مولکولی غول‌پیکر گفته می‌شود. شکل‌گیری ستارگان جدید درون قسمت‌های چگال‌تر این ابرها رخ می‌دهد. فرآیند شکل‌گیری ستارگان به سختی قابل کشف است چون که توده‌های غبار جلوی نور ساطع شده از آنها را می‌گیرد. [[دما]]ی این ابرها می‌تواند حتی به 10 درجه کلوین یا 273- برسد که بسیار سرد است و [[چگالی]] آنها نیز به یک میلیاردیم ذره در متر مکعب یا یک ذره در یک میلیارد متر مکعب می‌رسد و با این چگالی کم همچنان چگالی آن در حدود یک میلیون برابر بیشتر از محیط بین ~~ستاره ای~~ می‌باشد. اندازه این ابرها از حدود یک [[سال نوری]] تا چند صد سال نوری گسترش دارد.از آنجاییکه این ابرها بسیار سرد هستند دیدن آنها بسیار دشوار است و بیشتر بدلیل داشتن ذرات غبار که نور مرئی را جذب می‌کنند در زمینه روشن مناطق پشتی قابل مشاهده می‌شوند.	+	در حدود یک دهم جرم [[کهکشان راه شیری]] به صورت گازهای بین ستارهای می‌باشد که نصف آن از [[هیدروژن]] اتمی و [[هلیوم]]، بقیه نیز بیشتر از هیدروژن مولکولی و در حدود صد ماده مرکب دیگر می‌باشد. از آنجاییکه ترکیبات مولکولی هیدروژنی دارای تابش در [[طول موج]]‌های رادیویی یا میلیمتری نیستند، تا حدود 35 سال پیش نادیده گرفته شده بودند تا اینکه در آن زمان نشانه‌هایی از مولکول‌هایی مانند مونو اکسید کربن بدست آمد. از آن زمان تاکنون آشکار شده که گازهای مولکولی بصورت توده ابرهای بزرگ سرد ونسبتا چگال در فضا و بیشتر در بازوهای کهکشان‌های مارپیچی قرار دارند و [[جرم]] بعضی از آنها حتی به یک میلیون برابر جرم خورشید هم می‌رسد. به توده‌هایی که جرم آنها از 10000 برابر جرم خورشید بیشتر باشد ابر مولکولی غول‌پیکر گفته می‌شود. شکل‌گیری ستارگان جدید درون قسمت‌های چگال‌تر این ابرها رخ می‌دهد. فرآیند شکل‌گیری ستارگان به سختی قابل کشف است چون که توده‌های غبار جلوی نور ساطع شده از آنها را می‌گیرد. [[دما]]ی این ابرها می‌تواند حتی به 10 درجه کلوین یا 273- برسد که بسیار سرد است و [[چگالی]] آنها نیز به یک میلیاردیم ذره در متر مکعب یا یک ذره در یک میلیارد متر مکعب می‌رسد و با این چگالی کم همچنان چگالی آن در حدود یک میلیون برابر بیشتر از محیط بین ستارهای می‌باشد. اندازه این ابرها از حدود یک [[سال نوری]] تا چند صد سال نوری گسترش دارد.از آنجاییکه این ابرها بسیار سرد هستند دیدن آنها بسیار دشوار است و بیشتر بدلیل داشتن ذرات غبار که نور مرئی را جذب می‌کنند در زمینه روشن مناطق پشتی قابل مشاهده می‌شوند.

	== منابع  ==		== منابع  ==