استوای آسمان: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
جز (جایگزینی متن - 'می توان' به 'می‌توان')
 
سطر ۳: سطر ۳:
 
[[پرونده:Equator-all.jpg|موقعیت استوای آسمان در کره سماوی|چپ|قاب]]
 
[[پرونده:Equator-all.jpg|موقعیت استوای آسمان در کره سماوی|چپ|قاب]]
  
اگر شعاع صفحه استوای [[زمین]] را تا بینهایت ادامه دهیم [[کره سماوی]] را در [[دایره]] ای قطع خواهد کرد که استوای آسمان (یا استوای سماوی) نامیده می شود. به عبارتی دیگر فصل مشترک صفحه ی استوای [[زمین]] با [[کره سماوی]]، استوای سماوی نامیده می شود.
+
اگر شعاع صفحه استوا[[زمین]] را تا بینهایت ادامه دهیم [[کره سماوی]] را در [[دایره‌]]ای قطع خواهد کرد که استوا آسمان (یا استوا سماوی) نامیده می شود. به عبارتی دیگر فصل مشترک صفحه استوای [[زمین]] با [[کره سماوی]]، استوای سماوی نامیده می شود.
  
همانطور که خط استوا [[زمین]] را به دو نیم کره شمالی وجنوبی تقسیم می کند این خط نیز آسمان را به دو نیمکره شمالی وجنوبی تقسیم می کند.
+
همانطور که خط استوا [[زمین]] را به دو نیم کره شمالی و جنوبی تقسیم می کند این خط نیز آسمان را به دو نیمکره شمالی وجنوبی تقسیم می کند.
  
 
اگر محور چرخش زمین به دور خودش راهم از دو طرف تا بینهایت امتداد دهیم [[کره سماوی]] را در دو نقطه قطع خواهد کرد. نقطه ی تقاطع شمالی را قطب شمال سماوی (North Celestial Position) و نقطه ی تقاطع جنوبی را قطب جنوب سماوی (South Celestial Position) می نامیم.
 
اگر محور چرخش زمین به دور خودش راهم از دو طرف تا بینهایت امتداد دهیم [[کره سماوی]] را در دو نقطه قطع خواهد کرد. نقطه ی تقاطع شمالی را قطب شمال سماوی (North Celestial Position) و نقطه ی تقاطع جنوبی را قطب جنوب سماوی (South Celestial Position) می نامیم.
  
همچنین استوای سماوی دربردارنده نقطه [[اعتدال بهاری]] است که بانماد گاما نشان داده می شود.
+
همچنین استوا سماوی دربردارنده نقطه [[اعتدال بهاری]] است که بانماد گاما(γ) نشان داده می شود.
  
برای پیدا کردن قسمتی از استوای سماوی که دارای حداکثر ارتفاع از [[افق]] می باشد کافی است عرض جغرافیایی محل را از ۹۰ درجه کسر کرد.
+
برای پیدا کردن قسمتی از استوا سماوی که دارای حداکثر ارتفاع از [[افق]] است، کافی است عرض جغرافیایی محل را از °۹۰ کسر کرد.
  
  
خورشید هر روز از شرق طلوع می کند، مسیری را در آسمان می پیماید و در افق مغرب به پشت زمین می رود و به خوبی می دانیم که این حرکت ظاهری خورشید در اثر حرکت وضعی زمین (گردش زمین به دور خودش در هر شبانه روز) پدید می آید.
+
[[خورشید]] هر روز از شرق طلوع می کند، مسیری را در آسمان می پیماید و در افق مغرب به پشت [[زمین]] می رود و به خوبی می دانیم که این حرکت ظاهری خورشید در اثر حرکت وضعی زمین (گردش [[زمین]] به دور خودش در هر شبانه روز) پدید می آید.
  
اما خورشید حرکت دیگری هم در آسمان دارد. اگر خورشید آن چنان کم نور بود که دیگر ستاره ها هم در کنارش دیده می شدند، می‌توانستیم یک آزمایش جالب ترتیب دهیم. ما هر روز موقعیت خورشید را در آسمان با در کنار ستاره ها ثبت می کردیم و می دیدیم که خورشید در زمینه ی ستاره های ثابت هر روز کمی به سمت غرب حرکت می کند.
+
اما خورشید حرکت دیگری هم در آسمان دارد. اگر [[خورشید]] آن چنان کم نور بود که دیگر [[ستاره‌]]ها هم در کنارش دیده می شدند، می‌توانستیم یک آزمایش جالب ترتیب دهیم. ما هر روز موقعیت خورشید را در آسمان با در کنار [[ستاره‌]]ها ثبت می کردیم و می دیدیم که خورشید در زمینه ی ستاره‌های ثابت هر روز کمی به سمت غرب حرکت می کند.
  
به مسیر حرکت سالانه ی خورشید در آسمان دایره البروج می گوییم. دایره البروج با استوای سماوی زاویه ٥ / ٢٣ درجه می سازد و در دو نقطه آن را قطع می کند. به نقطه ای که در آن خورشید از جنوب استوای سماوی به شمال آن می آید، نقطه ی اعتدال بهاری می گوییم. خورشید در لحظه تحویل سال در نقطه اعتدال بهاری است.
+
به مسیر حرکت سالانه‌ی خورشید در آسمان[[ دایرةالبروج]] می گوییم. دایرة البروج با استوا سماوی زاویه °٥ / ٢٣ می سازد و در دو نقطه آن را قطع می کند. به نقطه‌ای که در آن [[خورشید]] از جنوب استوای سماوی به شمال آن می‌آید، نقطه [[اعتدال بهاری]] می گوییم. خورشید در لحظه تحویل سال در نقطه اعتدال بهاری است.
  
  
 
[[رده:نجوم رصدی]]
 
[[رده:نجوم رصدی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۴، ساعت ۰۷:۴۸

این نوشتار نیازمند منبع است . با ویرایش آن و اضافه کردن منابع معتبر ما را در پیشبرد اهداف ویکی نجوم یاری نمایید .


موقعیت استوای آسمان در کره سماوی

اگر شعاع صفحه استوازمین را تا بینهایت ادامه دهیم کره سماوی را در دایره‌ای قطع خواهد کرد که استوا آسمان (یا استوا سماوی) نامیده می شود. به عبارتی دیگر فصل مشترک صفحه استوای زمین با کره سماوی، استوای سماوی نامیده می شود.

همانطور که خط استوا زمین را به دو نیم کره شمالی و جنوبی تقسیم می کند این خط نیز آسمان را به دو نیمکره شمالی وجنوبی تقسیم می کند.

اگر محور چرخش زمین به دور خودش راهم از دو طرف تا بینهایت امتداد دهیم کره سماوی را در دو نقطه قطع خواهد کرد. نقطه ی تقاطع شمالی را قطب شمال سماوی (North Celestial Position) و نقطه ی تقاطع جنوبی را قطب جنوب سماوی (South Celestial Position) می نامیم.

همچنین استوا سماوی دربردارنده نقطه اعتدال بهاری است که بانماد گاما(γ) نشان داده می شود.

برای پیدا کردن قسمتی از استوا سماوی که دارای حداکثر ارتفاع از افق است، کافی است عرض جغرافیایی محل را از °۹۰ کسر کرد.


خورشید هر روز از شرق طلوع می کند، مسیری را در آسمان می پیماید و در افق مغرب به پشت زمین می رود و به خوبی می دانیم که این حرکت ظاهری خورشید در اثر حرکت وضعی زمین (گردش زمین به دور خودش در هر شبانه روز) پدید می آید.

اما خورشید حرکت دیگری هم در آسمان دارد. اگر خورشید آن چنان کم نور بود که دیگر ستاره‌ها هم در کنارش دیده می شدند، می‌توانستیم یک آزمایش جالب ترتیب دهیم. ما هر روز موقعیت خورشید را در آسمان با در کنار ستاره‌ها ثبت می کردیم و می دیدیم که خورشید در زمینه ی ستاره‌های ثابت هر روز کمی به سمت غرب حرکت می کند.

به مسیر حرکت سالانه‌ی خورشید در آسماندایرةالبروج می گوییم. دایرة البروج با استوا سماوی زاویه °٥ / ٢٣ می سازد و در دو نقطه آن را قطع می کند. به نقطه‌ای که در آن خورشید از جنوب استوای سماوی به شمال آن می‌آید، نقطه اعتدال بهاری می گوییم. خورشید در لحظه تحویل سال در نقطه اعتدال بهاری است.