استوای آسمان

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
این نوشتار نیازمند منبع است . با ویرایش آن و اضافه کردن منابع معتبر ما را در پیشبرد اهداف ویکی نجوم یاری نمایید .


موقعیت استوای آسمان در کره سماوی

اگر شعاع صفحه استوازمین را تا بینهایت ادامه دهیم کره سماوی را در دایره‌ای قطع خواهد کرد که استوا آسمان (یا استوا سماوی) نامیده می شود. به عبارتی دیگر فصل مشترک صفحه استوای زمین با کره سماوی، استوای سماوی نامیده می شود.

همانطور که خط استوا زمین را به دو نیم کره شمالی و جنوبی تقسیم می کند این خط نیز آسمان را به دو نیمکره شمالی وجنوبی تقسیم می کند.

اگر محور چرخش زمین به دور خودش راهم از دو طرف تا بینهایت امتداد دهیم کره سماوی را در دو نقطه قطع خواهد کرد. نقطه ی تقاطع شمالی را قطب شمال سماوی (North Celestial Position) و نقطه ی تقاطع جنوبی را قطب جنوب سماوی (South Celestial Position) می نامیم.

همچنین استوا سماوی دربردارنده نقطه اعتدال بهاری است که بانماد گاما(γ) نشان داده می شود.

برای پیدا کردن قسمتی از استوا سماوی که دارای حداکثر ارتفاع از افق است، کافی است عرض جغرافیایی محل را از °۹۰ کسر کرد.


خورشید هر روز از شرق طلوع می کند، مسیری را در آسمان می پیماید و در افق مغرب به پشت زمین می رود و به خوبی می دانیم که این حرکت ظاهری خورشید در اثر حرکت وضعی زمین (گردش زمین به دور خودش در هر شبانه روز) پدید می آید.

اما خورشید حرکت دیگری هم در آسمان دارد. اگر خورشید آن چنان کم نور بود که دیگر ستاره‌ها هم در کنارش دیده می شدند، می‌توانستیم یک آزمایش جالب ترتیب دهیم. ما هر روز موقعیت خورشید را در آسمان با در کنار ستاره‌ها ثبت می کردیم و می دیدیم که خورشید در زمینه ی ستاره‌های ثابت هر روز کمی به سمت غرب حرکت می کند.

به مسیر حرکت سالانه‌ی خورشید در آسماندایرةالبروج می گوییم. دایرة البروج با استوا سماوی زاویه °٥ / ٢٣ می سازد و در دو نقطه آن را قطع می کند. به نقطه‌ای که در آن خورشید از جنوب استوای سماوی به شمال آن می‌آید، نقطه اعتدال بهاری می گوییم. خورشید در لحظه تحویل سال در نقطه اعتدال بهاری است.