عمق میدان

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

عمق میدان (Depth Of Field) ناحیه ای است که تمام عناصر موجود در آن در عکس واضح (فوکوس) باشند.هر چه عمق میدان بیشتر باشد، ناحیه واضح در اطراف(جلو و پشت) نقطه فوکوس بیشتر است. در عکسی که عمق میدان آن کم است، ممکن است ناحیه پشت یا جلوی نقطه فوکوس دوربین محو شوند.


دیافراگم ۳۲، وضوح بک گراند باعث کاسته شدن اهمیت سوژه شده‌است.


دیافراگم ۵٫۶، سوژه از پس زمینه جدا شده‌است و اهمیت آن مشخص گردیده‌است.

عمق میدان یک تصویر توسط سه عامل کنترل می شود:

1- فاصله تا موضوع

2- فاصله کانونی

3- قطر دهانه دیافراگم

هر چه جسم به دوربین نزدیکتر شود، عمق میدان کمتر می شود. به عبارت دیگرهر چه نقطه فوکوس به لنز نزدیک تر باشد،وسعت منطقه واضح در تصویر کمتر خواهد شد. اگر جسم به اندازه کافی از دوربین دور شود ناحیه پشت آن تا بی نهایت در تصویر واضح است.

در مورد تاثیر فاصله کانونی بر عمق میدان، می‌توان گفت معمولا هر چه فاصله کانونی لنز بیشتر باشد عمق میدان کمتر می‌شود. لنزهای واید از نظر عمق میدان وضوح بی نظیرند. معروف ترین لنز واید که هر عکاسی آن را برای ثبت وضـوح عالی، در فاصله بی نهایت ستوده‌است، لنز ۱۸ میلیمتری تاکومار پنتاکس ژاپن است که با چهار عدسی و ۱۱ = f برای دوربینهای ۳۵ ملیمتری با گیره لنز k ساخته شده‌است. البته فراموش نکنیم که موضوع بحث ما کنترل عمق میدان وضوح است و نه افزایش آن. چرا که همیشه مطلوبِ عکاس افزایش عمق میدان نبوده و گاهی کاهش آن مد نظر می‌باشد. مثلاً در عکاسی پرتره و همچنین در مواردی که ایجاد انفراد سوژه از محیط مورد نظر است، تقلیل عمق میدان وضوح موجب برجستگی و ابلاغ اهمیت سوژه به بینده خواهد شد.

میزان باز بودن دیافراگم نیز بر عمق میدان تاثیر دارد. هر چقدر دیافراگم بسته تر باشد، عمق میدان بیشتر و هر چقدر گشودگی دیافراگم افزایشش پیدا کند، عمق میدان کمتر خواهد شد. برای مثال عمق میدان در یک لنز 50 میلی متر با دیافراگم 3.5 کمتر از عمق میدان در همان لنز و در دیافراگم 11 است.

قانون شایم فلوک[ویرایش]

آقای تئودور شایم فلوک، که یک نظامی و منجم اتریشی بود، جهت بدست آوردن حداکثر عمق میدان برای عکسهای هوا ای که از بالون برای ارتش تهیه می‌کرد، متوجه شد که اگر سطح لنز، در حالتی قرار گیرد که نیمساز زاویه سطح فیلم و سوژه باشد، حداکثر عمق میدان (از چند سانتیمتری جلوی لنز تا بینهایت) بدست می‌آید. ایشان این کشف خود را در سال ۱۹۰۴ در وین اعلام عمومی نمودند و از آن به بعد این اصل به نام خودشان (قانون شایم فلوک) در جهان مطرح است.


اصل شایم فلوک، زمانی که صفحاتِ سطح حساس عکاسی و سطح لنز و سطح سوژه در یک نقطه همدیگر را قطع کنند بدون در نظر گرفتن فوکوس، از نزدیکی‌های لنز تا انتهاء دید آن در میدان وضوح قرار می‌گیرند.

انباشتن فوکوس[ویرایش]

انباشتن فوکوس یا Focus Stacking عملی است که جهت بالا بردن عمق میدان در برخی تصاویر استفاده می شود. روش کار بدین طریق است که در سوژه ای که نمی‌توان تمام نقاط را در یک فریم فوکوس کرد و عمق میدان پایین است، چند تصویر گرفته می شوند که در هر کدام قسمتی از سوژه فوکوس است. این فریم ها در نرم افزار هایی مثل فتوشاپ ترکیب شده و تصویری می دهند که تمام نقاط سوژه در آن واضح اند.

در این سری٬ عکسهای اول و دوم از چپ عمق میدان معمول یک لنز ماکرو را در فواصل فوکوس مختلف نشان می‌دهد. عکس سوم از ترکیب ۶ عکس با فاصله فوکوس متفاوت ایجاد شده است.

منبع[ویرایش]