عکاسی عمق آسمان

از ویکی نجوم
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۸:۰۰ توسط هانيه اميري (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

عکاسی عمق آسمان (Deep sky)یکی از انواع عکاسی نجومی است که در آن عکس هایی از اعماق فضا، سحابی ها و کهکشان ها را شاهد هستیم. بر خلاف عکاسی در روز، عکاسی در شب نیاز به نوردهی های بسیار طولانی و بالاتر از 30 ثانیه را دارا می باشد. در عکاسی عمق آسمان نیز، نوردهی های چند دقیقه ای در حساسیت های بالا (عموما 800 به بالا) به کار می آیند تا اجرام کم نور به صورت با شکوه و با جزئیات نمایان شوند. میدان دید در این گونه عکس ها معمولا بسته است و از لنز های با فاصله کانونی بالا یا تلسکوپ استفاده می شود.


یک تصویر عمق آسمان از کهکشان آندرومدا که با یک میدان دید بسته گرفته شده است. امتیاز عکس متعلق به Jerry Lodriguss

مشکلات عکاسی عمق آسمان[ویرایش]

اگرچه این گونه عکس ها بسیار زیبا و حیرت انگیز اند، اما همواره عکاسان با سختی ها و مشکلات بسیاری در ثبت این تصاویر مواجه می شوند.

یکی از سختی های عکس گرفتن از عمق سمان، خروج جرم مورد نظر از میدان دید لنز یا تلسکوپ عکاس است که به علت حرکت وضعی زمین در بزرگنمایی های بالا به وضوح قابل تشخیص است. از این جهت عکاسان مجبور به استفاده از مقر هایی هستند که قابلیت ردیابی اجرام را داشته باشد. این پایه ها نسبتا گران اند و انواع ارزان ن کیفیت ردیابی خوبی ندارند. استفاده از مقر های ردیاب نیز مستلزم آماده سازی دقیق آن برای ردیابی است که خود به مهارت و صبر زیادی نیاز دارد. در صورتی که مقر خوب آماده نشود و فرآیند قطبی کردن به خوبی صورت نگیرد، ستاره ها در حین نوردهی چند دقیقه ای حرکت کرده و خطی روی حسگر یا فیلم دوربین عکاسی ایجاد می کنند که بسیار از ارزش تصویر می کاهد.

مشکل دیگری که عکاسان عمق آسمان دارنده دوربین های دیجیتال با آن دست و پنجه نرم می کنند، افزایش شدید نویز در حساسیت های بالا و نوردهی های مورد نیاز برای ثبت اجرام است. روش های متعددی برای کاهش نویز در تصاویر دوربین های دیجیتال وجود دارد که همه آن ها نیاز به صرف وقت زیادی در شب دارند.

تهیه اپتیک مناسب، ثبت نواحی کم نور و پر نور اجرام کنار هم و نیاز به پردازش تصویر قوی، مشکلات فوکوس در شب و بسیاری از سختی های دیگر، مجموعا مشکلات عکاسی نجومی از اعماق آسمان را را تشکیل می دهند. با این حال عکاسان عمق آسمان نیز جویای روش های جدیدتر برای رفع این مشکلات هستند و جهت کاهش سختی های عکاسی در شب تلاش می کنند.

یک مقر استوایی با قابلیت ردیابی اجرام سماوی همزمان با سرعت گردش زمین به دور خودش؛ این وسیله ستارگان را در طی چند دقیقه نوردهی برای ثبت عکس در میدان دید ثابت نگه می دارد و از خطی شدن آن جلو گیری می کند.

منبع[ویرایش]

مجله نجوم/شماره های 149 و 203

وب سایت telescope.ir/