مسئله تختی

از ویکی نجوم
نسخهٔ تاریخ ‏۲ دسامبر ۲۰۱۴، ساعت ۰۳:۴۹ توسط Andromeda7 (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای جدید حاوی 'اندازه‌گیری‌های اخیر WMAP و دیگر ابزارها نشان داده است که هندسه فضا تخت است: ش...' ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

اندازه‌گیری‌های اخیر WMAP و دیگر ابزارها نشان داده است که هندسه فضا تخت است: شکل فضا ساده‌تر از این نمی‌توانست باشد! در لیست راه‌حل‌های معادله‌ی نسبیت عام انیشتین هندسه تخت گزینه‌ی نادری است. چرا نسبیت عام، که در مورد جهان برقرار است، نوع پایه‌ای‌‌ترِ هندسه‌ی آن‌ را به‌کار گرفته است؟ این سؤال را اولین‌بار رابرت دیکی،‌ کیهان‌شناس اهل پرینستون، در سال 1969، مطرح کرد. سؤالی که به «مسئله‌ی تختی» معروف شد.

در اصطلاح‌شناسی استاندارد، کیهان‌‌شناسان از فاکتور امگا برای توصیف چگالی نسبی ماده و انرژی موجود در جهان در مقایسه با مقداری بحرانی، استفاده می‌کنند. تنها برای حالتی که امگا دقیقاً برابر یک است جهان تخت است؛ حتی اگر امگا ذره‌ای بزرگ‌تر از یک باشد، جهان بسته است و اگر به‌طور جزئی کمتر از یک باشد، جهان باز خواهد بود. تحت همین شرایط محدود است که این نظریه به ما می‌گوید: «تخت‌بودن فضا سخت‌ترین هندسه‌ای است که می‌توان بدان دست یافت.» درست مثل اینکه اگر دارتی را به ‌سمت هدفی که بسیار بسیار کوچک است نشان بروید، به‌ندرت این امکان وجود دارد که دارت دقیقاً به هدف برخورد کند.

آن‌گونه که گوث در مدل تورمی خود خاطرنشان کرد، دوران تورمی ای که دانشمندان معتقدند در برهه‌ای از زمان جهان را متحول ساخته،دو کار حیاتی انجام داده است: در وهله‌ی اول، این تورم توانست هندسه‌ی نواحی متورم را به ‌طرز چشمگیری مسطح کند و به‌این‌ترتیب، مسئله‌ی تختی را حل نمود. اگر دانه‌ی گرد ماسه‌ای به اندازه‌ی منظومه‌ی شمسی بسط پیدا کند، هر ناحیه‌ای از سطح‌ آن پهن‌تر و هموارتر از دشت‌های کانزاس به‌نظر خواهد رسید. همچنین نظریه‌ی تورم توانست معمای افق را هم به‌ نحوی برطرف کند؛ با بهره‌گیری از این اصل که فضای رصدشده‌ی امروزی زمانی قلمرویی بسیار کوچک، هم‌بند و پیوسته بوده است. این ناحیه‌ی هم‌بندِ پیوسته به‌ ‌صورت امروزی منفجر شده است و بدین‌ترتیب برای یکنواختی سراسری دمای آن می‌توان توضیحی را عرضه کرد.


جستاره ای وابسته[ویرایش]

منبع:[ویرایش]

کتاب کرانه‌های کیهان/ نوشته پائول هالپرن/ ترجمه حوریه آقانور/ انتشارات هورمزد.