نظریه وحدت نیروها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

فیزیکدانان معتقدند که نوعی تقارن می‌تواند یگانگی و وحدت بزرگی را در بین نیروهای طبیعی، (به‌غیر از نیروی گرانش،) ایجاد کند؛. البته، این وحدت مربوط به زمانی است قبل از اینکه این نیروها به برهم‌کنش‌های ضعیف، قوی و یا الکترومغناطیسی تفکیک شوند.

چهار نیروی بنیادین در طبیعت وجود دارد: نیروی ضعیف، نیروی قوی، نیروی الکترومغناطیسی و نیروی گرانش.

برهم‌کنش قوی همانند چسبی‌است که کوارکها را به هم می‌چسباند تا نوکلئونها (پروتون ‌ها و نوترون ها) را ایجاد کند؛ نوکلئونهایی که خود با یکدیگر ترکیب می‌شوند و هسته‌های اتمی را به‌وجود می‌آورند. برهم‌کنش ضعیف‌ نیروی محرکه‌ی لازم را برای برخی از فرایندهای پرتوزا (رادیواکتیو) همچون فرایند واپاشی نوترون‌ها به پروتون‌ها، الکترون‌ها و پادنوترینوها فراهم می‌آورد. برهم‌کنش الکترومغناطیسی نیروی بین ذرات باردار است.

اگرچه امروز این نیروها نسبت به هم ‌شدت و خواص بسیار متفاوتی دارند، اما فیزیک‌دانان معتقدند که در بازه‌ی زمانی بسیار کوتاهی بعد از مهبانگ آن‌ها خصوصیات یکسانی داشته‌اند؛ از این رو، تلاش برای حفظ وحدت این نیروها توجیهی نظری برمدل تورمی گوث خواهد بود.


منبع:

کتاب کرانه‌های کیهان/ نوشته پائول هالپرن/ ترجمه حوریه آقانور/ انتشارات هورمزد.

جستاره ای وابسته