نویز
پس از ثبت اولین فریم نجومی خود، که ایزو متوسط یا بالا و نوردهی بالای 30 ثانیه دارد، متوجه نقاط رنگارنگ و خطوطی در عکس خود خواهید شد که در واقع نه ستاره اند، و نه اطلاعات مفیدی در خود دارند. این نویز ها یکی از مشکلات عکاسی دیجیتال هستند و باید به هر نحو تا جای ممکن آن ها را کاهش داد یا از بین برد. انوع نویز در دوربین های DSLR عبارتند از:
1. نویز های اتفاقی (Random): این نویز ها کاملا اتفاقی در عکس شکل می گیرند و هیچ الگوی ثابتی ندارند. البته میزان این نویز ها خیلی زیاد نیست اما همیشه وجود دارند.
2. نویز الگوی ثابت (Fixed Pattern): این نویز ها الگوی ثابتی در تصاویر دارند؛ یعنی در هر دما، ایزو و نوردهی خاص، میزان یکسانی دارند و در جای مشخصی از تصویر ایجاد می شوند. از این جهت حذف چنین الگو های تکرار شونده ای خیلی سخت نیست.
3. نویز نواری شکل (Banding): از جمله نویز هایی که مقدار زیاد آن عکس را نابود می کند! مقدار آن بسیار وابسته به نوع دوربین است و در ایزو های بالا شدیدا موج می زند. مثلا دوربین های دو رقمی کنون در ایزو 6400 و 12800، در واقع صفحه ای نویز به عکاسی تحویل می دهند که در برخی قسمت ها اطلاعاتی هم دیده می شود! اما برای مثال در دوربین 5 دی کنون در ایزو 6400 این نویز بسیار کمتر دیده می شود. پس می‌توان نتیجه گرفت که میزان این نویز های به نوع دوربین بستگی دارد.
در عکاسی نجومی باید تمام تلاش خود را به کار ببندیم تا از وجود نویز در عکس جلوگیری کنیم. روش های مختلفی برای پیش گیری یا کاهش نویز وجود دارد که در ادامه به معروف ترین آن ها اشاره شده است:
1. استفاده از ایزو و نوردهی پایین: ساده ترین راه استفاده از نوردهی و ایزو هر چه کمتر است. این راه اگرچه موثر است، اما با این کار میزان جزئیات هر فریم نیز کمتر می شود. استفاده از دوربین هایی که اصولا نویز کمتری ایجاد می کنند و سنسور های بهتری دارند (مثل 5D MII) برای این کار مفید تر هستند و در ایزو و نوردهی بالا نویز کمتری دارند.
2. پایین آوردن دما: هر چقدر دمای محیط پایین تر باشد، نویز دوربین کمتر می شود. این خاصیت مهمی در دوربین های دیجیتال است. پس ما می‌توانیم به هر نحوی دما را پایین بیاوریم تا نویز کمتری داشته باشیم. اگر نخواهیم منتظر بمانیم تا محیط سرد شود یا در محیط سرد عکاسی کنیم، می‌توانیم سنسور دوربین را به نحوی خودمان سرد کنیم. این سرد کردن ممکن است با بستن کیسه ای یخ به زیر دوربین باشد، و یا استفاده از سیستم های حرفه تر مانند المان سرد کننده در کنار سنسور. استفاده از این نوع المان بسیار در کاهش نویز تاثیر دارید؛ این المان به صورت صفحه ای است که به کمک یک باتری (احتمالا قابل شارژ) فعالیت می کند و یک سمت آن سرد و در عین حال سمت دیگر آن گرم می شود. سمتی که سرد می شود را به سمت سنسور، در قسمت تحتانی دوربین قرار می دهیم و پشت سمت گرم آن نیز یک فن می بندیم تا گرما به آن آسیب نرساند. به این روش تا حد خوبی از افزایش نویز جلوگیری می شود.
3. استفاده از دارک فریم: نویز های الگوی ثابت را می‌توان به آسانی با این روش از بین برد. به این صورت که بعد از عکاسی، در همان دما، ایزو و نوردهی چند عکس می گیریم، با این تفاوت که درپوش لنز یا تلسکوپ (یا خود دوربین) را گذاشته ایم و جز نویز چیزی در عکس ثبت نمی شود. با این کار در ادیت با نرم افزار هایی مثل فتوشاپ یا دیپ اسکای استکر می‌توان از روی الگوی تکراری این فریم ها نویز عکس اصلی را از بین برد.
4. انباشتن فریم ها (Frame Stack): روش متداول و خیلی موثر برای کاهش نویز، گرفتن چند فریم و انباشتن آن ها روی هم است. با این کار نویز های اتفاقی و نواری شکل بسیار کمتر می شوند. برای این کار مثلا به جای گرفتن یک فریم 1 دقیقه ای در ایزو 3200 از سحابی مرداب، 30 فریم با همین مشخصات از این سحابی می گیریم. چون مکان این نویز ها با هم تفاوت دارد، هنگام ادیت هر فریم نقص فریم دیگر را پوشش می دهد. هر چقدر تعداد فریم ها بیشتر باشد، میزان نویز در عکس پایانی کمتر است و داده های اصلی عکس بیشتر می شوند. <ref name="multiple2"> فروم نجوم آوا استار </ref>
منبع[ویرایش]
<references />
