کمک جاذبه ای
از ویکی نجوم
متن عنوان[ویرایش]
در مکانیک مداری و مهندسی هوافضا کمک جاذبه‌ای به استفاده از حرکت نسبی و گرانشی سیاره یا دیگر ساختارهای آسمانی برای تغییر مسیر و تغییر سرعت فضاپیما گفته می‌شود. به طور معمول این کار برای صرفه جویی در سوخت، زمان و هزینه انجام می‌شود. از کمک جاذبه‌ای می‌توان برای افزایش و یا کاهش شتاب و برنامه‌ریزی برای تغییر مسیر فضاپیما استفاده نمود.
این کمک به وسیله حرکت (تکانه زاویه‌ای مداری) سیاره و حرکت جاذبه آن که موجب کشیده شدن و حرکت فضاپیما می‌شود، بوجود می‌آید. این تکنیک برای اولین بار در یک مانور در سال ۱۹۶۱ پیشنهاد شد و سپس بر روی کاوشگر بین سیاره‌ای مارینر ۱۰ و همچنین دو پروژه وویجر مورد استفاده قرار گرفت.
دوقولوهای وویجر ساخت ناسا به این شیوه امکان رسیدن به سرعت بالا برای گریز به خارج از منظومه خورشیدی دست یافتند.
منبع[ویرایش]
- ویکی پدیا فارسی
