کهکشان رادیویی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
کهکشان های رادیویی و بستگانشان، [[کوازار]]ها و [[بلازار]]ها نوعی [[کهکشان فعال]] هستند که در طول موج های رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداکثر [[درخشندگی]] آن ها 39^10 وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد. | کهکشان های رادیویی و بستگانشان، [[کوازار]]ها و [[بلازار]]ها نوعی [[کهکشان فعال]] هستند که در طول موج های رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداکثر [[درخشندگی]] آن ها 39^10 وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد. | ||
| − | گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنکروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم کنش بین فواره های [[گاز]]ی دو گانه و محیط بیرونی تعیین می‌شود که توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر کهکشان های میزبان صرفاً کهکشان های بیضوی بزرگ هستند. کهکشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا کارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین کهکشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های کهکشانی انجام شده است. | + | گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنکروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم کنش بین فواره های [[گاز]]ی دو گانه و محیط بیرونی تعیین می‌شود که توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر کهکشان های میزبان صرفاً [[کهکشان بیضوی|کهکشان های بیضوی]] بزرگ هستند. کهکشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا کارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین کهکشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های کهکشانی انجام شده است. |
برخی از کهکشان ها امواج بسیار قوی رادیویی از خود گسیل میکنند . در حقیقت از نظر رده بندیاین کهکشان ها جزء اجرام | برخی از کهکشان ها امواج بسیار قوی رادیویی از خود گسیل میکنند . در حقیقت از نظر رده بندیاین کهکشان ها جزء اجرام | ||
انفجاریرده تقسیم بندی میشوند . | انفجاریرده تقسیم بندی میشوند . | ||
| − | برایتوجیه این میزان انرژی نظریه های زیادی وجود دارد که اولین آن ها احتمال بر خورد دو کهکشان به یکدیگر است | + | برایتوجیه این میزان انرژی نظریه های زیادی وجود دارد که اولین آن ها احتمال بر خورد دو کهکشان به یکدیگر است ولی با |
توجه به نسبت میزان اندازه ستارگان دوکهکشان و فاصله میان آنها احتمال تولید چنین نیروییبدون در نظر گرفتن گرد و غبار | توجه به نسبت میزان اندازه ستارگان دوکهکشان و فاصله میان آنها احتمال تولید چنین نیروییبدون در نظر گرفتن گرد و غبار | ||
| − | میان ستاره اینزدیک به صفر است | + | میان ستاره اینزدیک به صفر است برای درک بهتر این موضوع کهکشان خودمان را در نظر بگیرید قطر کهکشان ما 100.000 |
| − | سال | + | سال نوری است و نوری که از نزدیکترین کهکشان به ما میرسد 2.5 میلیون سال در راه بوده است یعنی نسبت فاصله دو کهکشان |
| − | به قطرشان حدود 20 برابر است اکنون فاصله خورشید تا نزدیکترین ستاره به آن ، | + | به قطرشان حدود 20 برابر است اکنون فاصله خورشید تا نزدیکترین ستاره به آن ، یعنی آلفا قنطورس ، را در نظر بگیرید می بینیم |
| − | این فاصله 30 میلیون برابر قطر خورشید است به عبارت دیگر احتمال اینکه دو ستاره به هم بر خورد کنند | + | این فاصله 30 میلیون برابر قطر [[خورشید]] است به عبارت دیگر احتمال اینکه دو ستاره به هم بر خورد کنند خیلی کمتر از احتمال |
| − | برخورد دو کهکشان است .و با برسی میزان انرژی تولید شده توسط برخورد این | + | برخورد دو کهکشان است .و با برسی میزان انرژی تولید شده توسط برخورد این ابرهای گاز و غبار در صورتی که میزان آنها خیلی |
| − | بیشتر از ستارگان آن کهکشان ها باشد باز هم برای توجیه این | + | بیشتر از ستارگان آن کهکشان ها باشد باز هم برای توجیه این انرژی دچار مشکل خواهیم بود. |
| − | حالت دیگر این است که ممکن است هر دو کهکشان در مرکز خود دارای سیاهچاله باشند در این صورت با ادغام این دو کهکشان | + | حالت دیگر این است که ممکن است هر دو کهکشان در مرکز خود دارای [[سیاهچاله]] باشند در این صورت با ادغام این دو کهکشان |
این دو سیاهچاله هم ادغام میشوند و باعث بوجود آمدن کهکشان های فعال میشوند البته کهکشان های رادیویی فقط همراه با | این دو سیاهچاله هم ادغام میشوند و باعث بوجود آمدن کهکشان های فعال میشوند البته کهکشان های رادیویی فقط همراه با | ||
کهکشان های بیضوی دیده می شوند نه با مارپیچیها. از نشانه هاییکه برای تایید این نظریه می‌توان به آن اشاره کرد وجود تعداد | کهکشان های بیضوی دیده می شوند نه با مارپیچیها. از نشانه هاییکه برای تایید این نظریه می‌توان به آن اشاره کرد وجود تعداد | ||
زیادی کهکشان بیضوی در مجموعه های کهکشانی پرتراکم است . واضح است که چنین خوشه هایی که در آنها ازدحام کهکشانی | زیادی کهکشان بیضوی در مجموعه های کهکشانی پرتراکم است . واضح است که چنین خوشه هایی که در آنها ازدحام کهکشانی | ||
| − | وجود دارد احتمال برخورد بالا تر است .در خوشه کهکشانی گیسو که در فاصله 300 ملیون سال نوری از ما قرار دارد 85 درصد | + | وجود دارد احتمال برخورد بالا تر است .در خوشه کهکشانی گیسو که در فاصله 300 ملیون [[سال نوری]] از ما قرار دارد 85 درصد |
کهکشان های مرئی خوشه را کهکشان های بیضوی تشکیل میدهند در قلب این خوشه دو کهکشان بیضوی غول پیکر قرار دارد که | کهکشان های مرئی خوشه را کهکشان های بیضوی تشکیل میدهند در قلب این خوشه دو کهکشان بیضوی غول پیکر قرار دارد که | ||
| − | گرانش آنها بر تمامی خوشه غلبه دارد خوشه سنبله هم که نزدیکتر است به طور عمده از بیضوی ها تشکیل شده است در قلب این | + | گرانش آنها بر تمامی خوشه غلبه دارد [[خوشه سنبله]] هم که نزدیکتر است به طور عمده از بیضوی ها تشکیل شده است در قلب این |
خوشه هم سه هیولای بیضوی حاکم بر این خوشه اند پهنای هر کدام از این غول ها حدود دو میلیون سال نوری است یعنی20 | خوشه هم سه هیولای بیضوی حاکم بر این خوشه اند پهنای هر کدام از این غول ها حدود دو میلیون سال نوری است یعنی20 | ||
| − | برابر قطر کهکشان خودمان . اما از طرف دیگر بیشتر | + | برابر قطر کهکشان خودمان . اما از طرف دیگر بیشتر مارپیچی ها در خوشه هایی که تراکم کمتری دارند و بنا بر این احتمال |
برخورد کهکشان ها هم کمتر است یافت میشوند . | برخورد کهکشان ها هم کمتر است یافت میشوند . | ||
| − | نظریه دیگر بر | + | نظریه دیگر بر مبنای برخورد ماده و پاد ماده است می دانیم در جهان ما تمام پدیده های اطراف ما ماده نام دارد ولی نوع دیگری |
| − | از آن وجود دارد که پاد ماده یا ضد ماده خوانده می شود. مثلا در مورد پرتون ذره | + | از آن وجود دارد که [[پاد ماده]] یا ضد ماده خوانده می شود. مثلا در مورد [[پرتون]] ذره بنیادی دیگری کشف شده است که از نظر |
تمام خواص کاملا مشابه آن است و فقط از نظر بار الکتریکی منفی است و هنگام بر خورد آن ها با هم، هردو از بین میروند و فقط | تمام خواص کاملا مشابه آن است و فقط از نظر بار الکتریکی منفی است و هنگام بر خورد آن ها با هم، هردو از بین میروند و فقط | ||
انرژی آنها باقی میماند .البته این ماده تاکنون فقط در آزمایشگاه ها تولید شده است بر اساس این نظریه اگر یک کهکشان از ماده | انرژی آنها باقی میماند .البته این ماده تاکنون فقط در آزمایشگاه ها تولید شده است بر اساس این نظریه اگر یک کهکشان از ماده | ||
نسخهٔ ۲۲ آوریل ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۵۷
کهکشان های رادیویی و بستگانشان، کوازارها و بلازارها نوعی کهکشان فعال هستند که در طول موج های رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداکثر درخشندگی آن ها 39^10 وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد. گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنکروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم کنش بین فواره های گازی دو گانه و محیط بیرونی تعیین می‌شود که توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر کهکشان های میزبان صرفاً کهکشان های بیضوی بزرگ هستند. کهکشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا کارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین کهکشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های کهکشانی انجام شده است.
برخی از کهکشان ها امواج بسیار قوی رادیویی از خود گسیل میکنند . در حقیقت از نظر رده بندیاین کهکشان ها جزء اجرام
انفجاریرده تقسیم بندی میشوند .
برایتوجیه این میزان انرژی نظریه های زیادی وجود دارد که اولین آن ها احتمال بر خورد دو کهکشان به یکدیگر است ولی با
توجه به نسبت میزان اندازه ستارگان دوکهکشان و فاصله میان آنها احتمال تولید چنین نیروییبدون در نظر گرفتن گرد و غبار
میان ستاره اینزدیک به صفر است برای درک بهتر این موضوع کهکشان خودمان را در نظر بگیرید قطر کهکشان ما 100.000
سال نوری است و نوری که از نزدیکترین کهکشان به ما میرسد 2.5 میلیون سال در راه بوده است یعنی نسبت فاصله دو کهکشان
به قطرشان حدود 20 برابر است اکنون فاصله خورشید تا نزدیکترین ستاره به آن ، یعنی آلفا قنطورس ، را در نظر بگیرید می بینیم
این فاصله 30 میلیون برابر قطر خورشید است به عبارت دیگر احتمال اینکه دو ستاره به هم بر خورد کنند خیلی کمتر از احتمال
برخورد دو کهکشان است .و با برسی میزان انرژی تولید شده توسط برخورد این ابرهای گاز و غبار در صورتی که میزان آنها خیلی
بیشتر از ستارگان آن کهکشان ها باشد باز هم برای توجیه این انرژی دچار مشکل خواهیم بود.
حالت دیگر این است که ممکن است هر دو کهکشان در مرکز خود دارای سیاهچاله باشند در این صورت با ادغام این دو کهکشان
این دو سیاهچاله هم ادغام میشوند و باعث بوجود آمدن کهکشان های فعال میشوند البته کهکشان های رادیویی فقط همراه با
کهکشان های بیضوی دیده می شوند نه با مارپیچیها. از نشانه هاییکه برای تایید این نظریه می‌توان به آن اشاره کرد وجود تعداد
زیادی کهکشان بیضوی در مجموعه های کهکشانی پرتراکم است . واضح است که چنین خوشه هایی که در آنها ازدحام کهکشانی
وجود دارد احتمال برخورد بالا تر است .در خوشه کهکشانی گیسو که در فاصله 300 ملیون سال نوری از ما قرار دارد 85 درصد
کهکشان های مرئی خوشه را کهکشان های بیضوی تشکیل میدهند در قلب این خوشه دو کهکشان بیضوی غول پیکر قرار دارد که
گرانش آنها بر تمامی خوشه غلبه دارد خوشه سنبله هم که نزدیکتر است به طور عمده از بیضوی ها تشکیل شده است در قلب این
خوشه هم سه هیولای بیضوی حاکم بر این خوشه اند پهنای هر کدام از این غول ها حدود دو میلیون سال نوری است یعنی20
برابر قطر کهکشان خودمان . اما از طرف دیگر بیشتر مارپیچی ها در خوشه هایی که تراکم کمتری دارند و بنا بر این احتمال
برخورد کهکشان ها هم کمتر است یافت میشوند .
نظریه دیگر بر مبنای برخورد ماده و پاد ماده است می دانیم در جهان ما تمام پدیده های اطراف ما ماده نام دارد ولی نوع دیگری
از آن وجود دارد که پاد ماده یا ضد ماده خوانده می شود. مثلا در مورد پرتون ذره بنیادی دیگری کشف شده است که از نظر
تمام خواص کاملا مشابه آن است و فقط از نظر بار الکتریکی منفی است و هنگام بر خورد آن ها با هم، هردو از بین میروند و فقط
انرژی آنها باقی میماند .البته این ماده تاکنون فقط در آزمایشگاه ها تولید شده است بر اساس این نظریه اگر یک کهکشان از ماده
با یک کهکشان ضد ماده بر خورد کند حاصل فقط مقدار زیادی انرژی می‌تواند باشد. به هر حال هیچ منطق دقیقی برای توجیه
انرژی زیاد آنها نیست و دانشمندان هنوز در حال بررسی بر روی این کهکشان های انفجاری هستند .
منبع
- ویکی پدیای انگلیسی
- دانشنامه ستاره‌شناسی
