M50

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

تاریخچه[ویرایش]

این خوشه باز محتملا توسط جیووانی دومنیک کاسینی در سال 1711 کشف شده و این احتمال بر اساس آنچیزی‌ست که پسرش پس از مرگ وی نقل کرده است. به نظر می‌رسد چارلز مسیه در سال 1771 در جستجوی این سحابی بود اما تا 5 آپریل 1772 این « خوشه پر از ستاره های کمابیش روشن» را نیافت، درست تا زمانی که در حال رصد دنباله دار آن سال بود. جوهان الرت بوده(Bode) - بی خبر از کشف مسیه - در سال 1774 در حال جستجوی خوشه‌ی کاسینی بود که آن را یافت: « یک خوشه ستاره‌ای کوچک زیر شکم اسب تکشاخ در پس زمینه‌ای شبه‌گون به همراه چهار ستاره‌ی کوچک در غرب»

شصت سال بعد جان هرشل درباره ی M50 گفت:خوشه‌ای زیبا با نواحی خالی، حالت کروی نامنظم و ستاره هایی با قدر 11 تا 15 که در مرکز جمع نشده‌اند و به طرز یکنواختی در ناحیه‌ای با قطر 30 گسترش یافته اند.

در مقابل دآرست اذعان کرد که M50 «یک خوشه با ستاره های کوچک» است. او یک «ستاره سرخ در لبه» را نیز رصد کرده است... از طرفی دریادار اسمیت خاطرنشان کرده که M50: توده‌ای نامنظم و پر ستاره‌است که تجمع ستاره‌های آن در اطراف بیش ا مرکز است و متشکل از ستاره‌های قدر 8 تا 16 می‌باشد. لئو برنز از M50 به عنوان «جرمی جذاب برای دوربین‌های کوچک» یاد کرده و قطر '30 را برای آن ذکر کرده است.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۱] </ref>

اخترفیزیک[ویرایش]

خوشه باز M50 دارای فاصله‌ای حدود 2900ly نسبت به ماست و در فاصله 70ly زیر دیسک کهکشانی جای گرفته است. اندازه ظاهری '15 تا '20 متناظر با اندازه واقعی 13ly آن است و اندازه ناحیه داخلی متراکم '10 ای آن حدود 8ly اندازه گیری شده است. رده بندی Trumpler دارای ناسازگاری‌هایی است و رده‌های ll3r,ll3m,l2m به M50 نسبت داده می‌شود.

کلاریا و همکارانش 109 ستاره از 175 ستاره‌ی قرار گرفته در میدان دید خوشه را به M50 نسبت داده اند ولنکوئیست تنها 50 ستاره را به خوشه نسبت داده بود. مطالعات اخیر پایین آوردن حد روشنایی ستاره تا قدر 23 ، عدد 2050 عضو را پیشنهاد کرده‌است.

درخشانترین ستاره‌ی این خوشه باز، یک غول سرخ از رده‌ی طیفی K3 و قدر 7.8 است که در '7 جنوب قرار گرفته است. درمقابل دومین ستاره روشن خوشه(قدر 8.3) یک ستاره آبی است که در ناحیه شمال شرقی خوشه دیده می‌شود.

برخلاف باورهای پیشین این خوشه به تجمع ستاره‌ای CMa-0B1 جوان متعلق نیست. خود این تجمع از لحاظ فیزیکی به سحابی IC 471 و خوشه ی ستاره‌ای NGC 2350 مرتبط است. تخمین اولیه برای عمر M50 چیزی حدود 75 میلیون سال بوده که به تازگی به عدد 100 میلیون سال ارتقا یافته.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۲] </ref>

رصد[ویرایش]

در بهترین شرایط رصدی M50 حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل روئیت است. یک دوچشمی10×50 یک خوشه‌ی روشن و 10 ستاره در پس زمینه‌ای شبه‌گون را نشان می دهد. به نظر M50 در راستای °45 کشیده شده است و ستاره ی روشن آن از سمت جنوب به بیرون متمایل است.

با یک تلسکوپ کوچک 50 ستاره با قدر 8 و کمنورتر به صورت انبوه دیده می شود و با تلسکوپ های بزرگتر این تعداد به 150 می رسد. اعضای بیرونی خوشه به نظر در گروه ها و حلقه هایی مرتب شده اند. حفره‌های خالی از ستاره، روشنایی کل خوشه را کاسته است.

در گشودگی دهانه‌های نه چندان زیاد یک ستاره نارنجی در مرکز خوشه دیده می‌شود. یک گشودگی 14 اینچی یکی دیگر از این ستاره‌های نارنجی را در نزدیکی شرق خوشه نشان می‌دهد. علاوه بر این دو ستاره دوتایی برای تلسکوپ های متوسط مناسب می باشد:H748 شامل دو ستاره با قدرهای 8.5 و 10.6 و فاصله "6.8 با راستای °173 و Barton 392 کمنورتر با قدرهای 11.5 و 11.6 و فاصله "4.2 با راستای °217 .<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۳] </ref>


منبع[ویرایش]

<references />