بازتاب نسبی

از ویکی نجوم
نسخهٔ تاریخ ‏۱ نوامبر ۲۰۱۴، ساعت ۲۰:۴۰ توسط Ali reza (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به: ناوبری، جستجو

بازتاب نسبیِ یک جسم، کسری از نور است که آن شی منعکس می‌کند. بازتاب نسبیِ یک جسم می‌تواند بین صفر و یک باشد که عدد صفر دلالت بر تمام نوری دارد که جذب می‌شود (جسم سیاه) و عدد یک اشاره به کل نوری دارد که منعکس می‌شود. آینه‌ها بالاترین بازتاب نسبی و زغال بازتاب نسبی بسیار پایینی دارد .

برای مثال بازتاب نسبیِ سیاره زهره در حدود 0.76 است یعنی 76 درصد نوری که خورشید به این سیاره می‌تاباند از این سیاره بازتاب می گردد.

سپیدایی[ویرایش]

دمای سیاره عملاً تحت تأثیر میزان انعکاس انرژیِ تابشی خورشید به آن، موسوم به سپیدایی یا آلبدوی سیاره، و اثرات گازهای گلخانه­‌ای (اگر وجود داشته باشد) قرار دارد.

آلبدوی زمین 0.37 است، بدین معنی که، 37% انرژی خورشیدی را منعکس می­کند و لذا 63% آن­را جذب می­نماید. آلبدوی زهره حدود 0.7 است (مقدار ذکر شده در منابع از 0.65 تا 0.85 متغیر است)، در نتیجه تنها 30% انرژی خورشیدی را جذب می­کند. اما جو متشکل از دی­‌اکسید کربن آن بِقدری غلیظ‌ است که دمای سطح آن بِطور قابل ملاحظه­‌ای بالا می­‌رود. مریخ آلبدویی برابر با 0.15 دارد، از این‌رو بیشتر انرژی خورشیدی را جذب می­کند، اما جو رقیق دی­‌اکسید کربن آن (حدود 0.01 زمین) نمی­‌تواند گرمای زیادی را به دام اندازد؛ به این دلیل هم­‌اکنون سطح آن برای بقای­ گونه­‌های حیات برپایۀ آب/کربن بیش از حد سرد است. با این وجود در گذشته، زمانی­ که آتشفشان­‌های عظیم مقادیر گسترده­‌ای گاز ( شامل بخار آب، دی­‌اکسید کربن و متان) را در جو منتشر می­‌کردند، دمای آن به میزان قابل­ توجهی بالاتر بوده، و احتمالاً امکان پا گرفتن حیات در آنجا وجود داشته است.

منابع[ویرایش]

1.کتاب تئوری و مسائل نجوم (رئوس مطالب سری شوم) ، نویسنده : استیسی پالن ، مترجم : صمد غلامی

کتاب درآمدی بر نجوم و کیهان‌شناسی/ نوشته ایان موریسون/ ترجمه غلامرضا شاه‌علی/http://www.gshahali.ir/