دوربین CCD
|
دوربين CCD
اين روزها ضبط داده‌هاي نجومي با تلسكوپ‌هاي بزرگ و متوسط به ندرت با وسايل عكاسي انجام مي‌شود. آشكارسازهاي الكترونيكي موسوم به وسايل جفت شده به بار change couplet devices يا CCD جانشين دوربين‌ها و وسايل عكاسي شده‌اند. دوربين‌هاي ديجيتال و ويديوي خانگي نيز مجهز به تراشه‌هاي CCD هستند. يك CCD تشكيل شده است از ويفر سيليسيوم كه در آرايه‌اي دو بعدي به تعداد زيادي جز تصوير يا پيكسل تقسيم شده است. وقتي نور به يك جز برخورد مي‌كند بار الكتريكي در پيكسل انبار مي‌شود. مقدار بار ذخيره شده با تعداد فوتون‌هاي نوري كه بر پيكسل فرود آمده رابطه مستقيم دارد. يعني متناسب با شدت نور در آن نقطه است. با كنترل الكترونيكي بار جمع شده مي‌توان تصويري دو بعدي ساخت و بر صفحه‌ی رايانه آورد. مساحت اين وسيله فقط چند سانتيمتر مربع است كه پشتوانه‌ی ميليون‌ها پيكسل است. پيكسل‌ها معمولا در شبكه‌اي تنظيم شده‌اند. CCD ها مزيت‌هاي چندي نسبت به فيلم يا صفحه‌ی عكاسي دارند و بازده آنها خيلي بيشتر است. CCD تقريبا 75 درصد فوتون‌هايي را كه بر آن مي‌تابد، ضبط مي‌كند؛ در حالي كه اين رقم براي صفحه‌ی عكاسي كمتر از 5 درصد است. پس با يك تلسكوپ معين، زمان نوردهي به CCD ده تا بيست مرتبه كمتر از صفحه‌ی عكاسي است. در تصويرگيري نجومي، CCD جزئياتي را آشكاز مي‌سازد كه عكاسي نشان نمي‌دهد.
منبع
كتاب نجوم به زبان ساده
