گداخت هسته‌ای
آزادسازی انرژیِ تبدیلات هسته‌ای به دو شکل صورت می‌گیرد: گداخت هسته‌ای و شکافت هسته‌ای.
گداخت یا هم‌جوشی هسته‌ای عبارت است از: پیوند عناصر سبک‌تر و ایزوتوپ‌ها و تبدیل‌شدن آن‌ها به عناصر سنگین‌تر (ایزوتوپ‌ها عناصری گوناگون هستند با مقادیر مختلف نوترون).
مثلاً، تحت شرایط خاص، دو هسته‌ی هیدروژن معمولی می‌تواند به دوتریم تبدیل شوند، که با نام هیدروژن سنگین شناخته می‌شود. درحالی‌که هیدروژن معمولی هسته‌هایی تک پروتون دارند، هسته‌ی دوتریم از جفتِ پروتون-نوترون تشکیل شده است. در فرایند ترکیب آن‌ها با هم یکی از پروتون‌ها به نوترون تبدیل می‌شود و یک پوزیترون (ذره‌ای مانند الکترون، اما با بار الکتریکی مثبت) و یک نوترینو (ذره‌ی سبک خنثی) آزاد می‌کند. پوزیترون‌ها که شکلی از پاد ماده، شبیه به ماده، اما با بار مخالف هستند، تقریباً، به‌طور ناگهانی، به‌سمت الکترون‌ها حرکت می‌کنند، یکدیگر را خنثی می‌کنند و دو فوتون را آزاد می‌نمایند. دوتریوم می‌تواند با پروتون‌ها ترکیب شود تا شکل سبُکی از هلیوم را تشکیل دهد، که به هلیوم-3 معروف است. هلیوم-3 نیز به نوبه‌ی خود می‌تواند با پروتو‌ن‌های بیشتری ترکیب شود تا هلیوم معمولی را خلق کند. نتیجه‌ی اصلی این چرخه تبدیل هیدروژن به هلیم، آزادشدن نوترینو و تولید انرژی‌است. این فرایند تشکیل‌دهنده‌ی منبع اصلی نور خورشید است.
جستاره ای وابسته[ویرایش]
منبع:[ویرایش]
کتاب کرانه‌های کیهان/ نوشته پائول هالپرن/ ترجمه حوریه آقانور/ انتشارات هورمزد.
