وویجر: تفاوت بین نسخهها
(←کاوشگر وویجر ۱) |
|||
سطر ۵: | سطر ۵: | ||
== کاوشگر وویجر ۱ == | == کاوشگر وویجر ۱ == | ||
کاوشگر «وویجر ۱» در ۵ دسامبر سال ۱۹۷۷ میلادی توسط ایالات متحده برای کاوش و بررسی دقیق سیارات گازی مشتری، زحل و فضای ژرف فراتر از آنها به فضا پرتاب شد. | کاوشگر «وویجر ۱» در ۵ دسامبر سال ۱۹۷۷ میلادی توسط ایالات متحده برای کاوش و بررسی دقیق سیارات گازی مشتری، زحل و فضای ژرف فراتر از آنها به فضا پرتاب شد. | ||
− | [[پرونده:766px-Voyager.jpg]] | + | [[پرونده:766px-Voyager.jpg]] |
+ | |||
این کاوشگر در تاریخ ۵ مارس ۱۹۷۹ به نزدیکترین فاصله خود نسبت به سیاره [[مشتری]] رسید و پس از بررسی و ارسال دادههایی بسیار ارزشمند و بنیادین از این سیاره به زمین، به سوی سیاره [[زحل]] پیش رفت و پس از گذر از این سیاره در ۱۲ نوامبر ۱۹۸۰ به ورای [[منظومه شمسی]] و فضای بیکران بین ستارهای پیش رفت تا سفر بی پایان خود را ادامه دهد. | این کاوشگر در تاریخ ۵ مارس ۱۹۷۹ به نزدیکترین فاصله خود نسبت به سیاره [[مشتری]] رسید و پس از بررسی و ارسال دادههایی بسیار ارزشمند و بنیادین از این سیاره به زمین، به سوی سیاره [[زحل]] پیش رفت و پس از گذر از این سیاره در ۱۲ نوامبر ۱۹۸۰ به ورای [[منظومه شمسی]] و فضای بیکران بین ستارهای پیش رفت تا سفر بی پایان خود را ادامه دهد. | ||
نسخهٔ ۳۱ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۲۶
وُویـِجـِر (به انگلیسی: Voyager) نام دو کاوشگر فضایی است که در دهه ۱۹۷۰ میلادی توسط ناسا برای مطالعه سیارههای منظومه خورشیدی به فضا پرتاب شد.
محتویات
کاوشگرهای وویجر
دو کاوشگر وویجر ۱ و وویجر ۲ پیشگام اکتشاف سیارات دوردست منظومه شمسی و اولین ابزار ساخت بشرهستند که از محدوده منظومه شمسی خارج شده و به فضای ژرف ورای آن سفر کردهاند. دادههای بسیار ارزشمندی که این دو کاوشگر در طول ماموریتهای موفقشان در اختیار دانشمندان قرار دادند، باعث گسترش زیاد دانش و اطلاعات بشر از ساختار سیارات بزرگ گازی منظومه خورشیدی شدهاست.
کاوشگر وویجر ۱
کاوشگر «وویجر ۱» در ۵ دسامبر سال ۱۹۷۷ میلادی توسط ایالات متحده برای کاوش و بررسی دقیق سیارات گازی مشتری، زحل و فضای ژرف فراتر از آنها به فضا پرتاب شد.
این کاوشگر در تاریخ ۵ مارس ۱۹۷۹ به نزدیکترین فاصله خود نسبت به سیاره مشتری رسید و پس از بررسی و ارسال دادههایی بسیار ارزشمند و بنیادین از این سیاره به زمین، به سوی سیاره زحل پیش رفت و پس از گذر از این سیاره در ۱۲ نوامبر ۱۹۸۰ به ورای منظومه شمسی و فضای بیکران بین ستارهای پیش رفت تا سفر بی پایان خود را ادامه دهد.
کاوشگر وویجر ۲
کاوشگر «وویجر ۲» در تاریخ ۲۵ اوت ۱۹۷۷ میلادی برای کاوش و بررسی دقیقتر تمامی سیارات گازی منظومه شمسی از جمله مشتری، زحل، اورانوس و نپتون، به فضا پرتاب شد. پس از گذر از مشتری و زحل به ترتیب در تاریخ ۹ ژوئیه ۱۹۷۹ و ۲۵ اوت ۱۹۸۱، در روز ۲۴ ژانویه ۱۹۸۶ خود را به اورانوس رساند و پس از عبور از نپتون در ۱۵ اوت سال ۱۹۸۹ همانند وویجر ۱ سفر خود را به سوی ژرفای فضا در پیش گرفت.
اجزا
آنتن فراگیر آشکارساز پرتوهای کیهانی آشکارساز پلاسما دستگاه عکسبرداری (با دوربین زاویه بسته) دستگاه عکسبرداری (با دوربین زاویه باز) طیف سنج فرا بنفش پرتوسنج و طیف سنج فروسرخ فتوپلاریمتر آشکارساز ذرات باردار کم انرژی آنتهای موج پلاسما و رادیو آسترونومی سیارات ژنراتورهای ترمو الکتریکی رادیوایزتوپ مغناطیسسنج
خدمات وویجرها به ستارهشناسی
کاوشگرهای «وویجر» به بررسی دقیق سیارات گازی، ماه (قمر)های آنها، میدان مغناطیسی و جاذبه آن، محاسبه دقیق گرانش و همچنین حلقههای زحل و اورانوس پرداختند.
از دیگر ویژگیهای این ماموریت، کشف ۲۴ ماه برای سیارات گازی بود.
علاوه بر این دانشمندان به یاری دادههای ارسالی این دو کاوشگر، به شواهدی دال بر وجود فعالیتهای آتشفشانی (شبیه ساختارهای زمینی) در یکی از ماههای مشتری به نام «آیو»(Io)، و همچنین آب فشانهای یخی در بزرگترین ماه نپتون یعنی تریتون (Triton) پیبردند.
کشف تعداد زیادی از حفرههای بزرگ که حاصل برخورد بسیار شدید دنباله دارها و شهاب سنگها بر روی ماههای سیارات است، از دیگر اکتشافات این کاوشگرها بود.
دانشمندان با در نظر گرفتن دادههای ارسالی توسط وویجرها توانستند جرم و چگالی بیش از ۱۷ ماه (قمر) را محاسبه نمایند و همچنین ساختارهای بنیادی اجزای تشکیل دهنده جوّ رقیق و اسرارآمیز یکی از ماههای زحل به نام تیتان را تعیین نمایند. این دادهها سه دهه بعد در ماموریت فضایی کاسینی-هویگنس تکمیل شد.
این دو کاوشگر همراه خود ابزارهای بسیار دقیق پژوهشی حمل میکردند. از جمله این ابزار آلات میتوان به ابزاری برای اندازه گیری دقیق میدان الکتریکی (توان یا قدرت، شکل و جهت آن در سیاره)، امواج فرابنفش، امواج مرئی، فروسرخ و امواج رادیویی (در طول موجهای مختلف) که توسط سیارات و ماهها و حلقههایشان تولید میشود اشاره کرد.
از شگفتانگیزترین پدیدههای که در طی این سفر اکتشافی اتفاق افتاد، ایجاد اختلال در ارتباط بین کاوشگرها و زمین در هنگام عبور این دو فضاپیما از پشت سیارهها است، به عبارت دیگر جوّ سیارات و برخی از حلقهها مانع از ارسال امواج رادیویی توسط کاوشگرها به زمین بودند.
صدا و تصویر نوع بشر برای موجودات فضایی
علاوه بر ابزارهای پژوهشی و اندازهگیری، هر دو کاوشگر با خود لوحی از جنس طلا حمل میکنند. در این صفحات مدور فلزی دیجیتالی، مطالب زیر ثبت شدهاست:
فرازهایی از تمدن انسان به زبان ریاضی تصویری از دو انسان (زن و مرد) با دستان افراشته به نشانه دوستی نشانی جایگاه زمین در منظومه شمسی و کهکشان راه شیری
ایده قرار دادن صفحات
اندیشه قرار دادن پیامهایی برای موجودات هوشمند فرازمینی نخستین بار توسط «اریک بورگس» مطرح شد. سپس کارل ساگان، ستارهشناس و اخترشیمیدان مشهور آمریکایی و از پیشگامان روشهای برقراری ارتباط با موجودات هوشمند فرازمینی، از این ایده به شدت استقبال کرد.
سرانجام ناسا با این طرح موافقت کرد و سه هفته به وی فرصت داد تا پلاکی را طراحی کند. ساگان با همکاری فرانک دریک پلاک را طراحی کردند؛ البته طراحی هنری این پلاک را همسر کارل سیگان - لیندا سالزمن- انجام داد!
محتوای صفحات
در صفحهای ۱۲ اینچی مسی با روکش طلا چکیدهای از فرهنگ و آثاری از زندگی گونههای مختلف در زمین قرار داده شدهاست:
۱۱۵ قطعه عکس آنالوگ اصواتی از زمین
صدای رعد و برق صدای گریه یک شیرخوار صدای یک نهنگ وال صدای برخورد امواج به ساحل صدای قلب و گام برداشتن انسان و چند صدای دیگر
موسیقیهای منتخب از فرهنگها و نواحی مختلف (۹۰ دقیقه): قطعات مختلفی از باخ و بتهوون تا لویی آرمسترانگ و چاک بری در دیسک گنجانده شدهاند. موسیقیها متعلق به فرهنگها و کشورهای مختلف هستند: چین، ژاپن، آذربایجان، اندونزی، مکزیک، پرو، بلغارستان، سنگال سلام و خوشامدگویی به ۵۵ زبان: این خوشامدگوییها با زبان اکدی که در میانرودان ۶ هزار سال پیش صحبت میشد آغاز میشود و با یکی از زبانهای محلی چینی به نام وو پایان مییاید.
پیام به زبان فارسی
پیامی که به زبان فارسی در وویجر قرار داده شده، شامل شعر «بنی آدم اعضای یکدیگرند» سعدی است. پیام فارسی به خاطر شعر سعدی یکی از طولانیترین پیامهای وویجر است. متن پیام فارسی از این قرار است:[۱]
درود بر ساکنین ماوراء آسمانها، بنیآدم اعضای یک پیکرند که در آفرینش ز یک گوهرند. چون عضوی بهدرد آورد روزگار، دگر عضوها را نماند قرار.
([شنیدن پیام فارسی وویجر از وبگاه وویجر، ناسا]http://http://voyager.jpl.nasa.gov/spacecraft/languages/persian.html)
دانشمندان امیدوارند وویجرها در طول سفر طولانیشان در فضای بیکران، با یک تمدن فرازمینی هوشمند برخورد داشته باشند. در این صورت، لوح مزبور شاید راهنمایی باشد برای همسایگان دوردست ما تا راه خانه ما «زمین» را پیدا کرده به ملاقاتمان بیایند.
منابع
[وبگاه وویجر در سایت ناسا]http://http://voyager.jpl.nasa.gov/
کتاب اطلس صور فلکی / پاتریک مور
کتاب «کاوشگرها و ماهوارهها»/آیزاک آسیموف