قدر مطلق: تفاوت بین نسخهها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ستاره' به 'ستاره') |
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ستارهای' به 'ستاره ای') |
||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | اگر همه ستارهها در یک فاصله قرار داشتند، در آن صورت روشنایی نسبی آنها به طور حقیقی نشان دهنده درخشندگی نسبی آنها بود. ستارهشناسان با استفاده از این ایده مقیاس قدر مطلق (Absolute Magnitude) را تعریف نمودهاند. در این مقیاس، قدر مطلق ستاره برابر است با [[قدر ظاهری]] آن، چنانچه در فاصله 10 پارسکی قرار میگرفت. بدین ترتیب قدر مطلق ستارگان نزدیکتر از نسبت به قدر ظاهری آنها افزایش مییابد و ستارگان دورتر کاهش پیدا میکند. یکی از مشکلات تعیین قدر ظاهری، کاهش نور به دلیل جذب توسط غبار است، پدیدهای که به [[خاموشی]](Extinction) معروف است. این پدیده باعث برآورد کمتر [[درخشندگی]] ظاهری شده، بالطبع عدد قدر ظاهری بالاتر میرود و قدر مطلقی متفاوت را نتیجه میدهد. صرف نظر از خاموشی، | + | اگر همه ستارهها در یک فاصله قرار داشتند، در آن صورت روشنایی نسبی آنها به طور حقیقی نشان دهنده درخشندگی نسبی آنها بود. ستارهشناسان با استفاده از این ایده مقیاس قدر مطلق (Absolute Magnitude) را تعریف نمودهاند. در این مقیاس، قدر مطلق ستاره برابر است با [[قدر ظاهری]] آن، چنانچه در فاصله 10 پارسکی قرار میگرفت. بدین ترتیب قدر مطلق ستارگان نزدیکتر از نسبت به قدر ظاهری آنها افزایش مییابد و ستارگان دورتر کاهش پیدا میکند. یکی از مشکلات تعیین قدر ظاهری، کاهش نور به دلیل جذب توسط غبار است، پدیدهای که به [[خاموشی]](Extinction) معروف است. این پدیده باعث برآورد کمتر [[درخشندگی]] ظاهری شده، بالطبع عدد قدر ظاهری بالاتر میرود و قدر مطلقی متفاوت را نتیجه میدهد. صرف نظر از خاموشی، ستاره ای با قدر ظاهری 20 و در فاصله 100 [[پارسک]] چنانچه در فاصله 10 پارسک قرار گیرد، 10<sup>2</sup>مرتبه روشنتر به نظر میرسد (قانون مربع معکوس). نسبت 100 در روشنایی دقیقاً معادل اختلاف پنج قدر است، لذا قدر مطلق آن برابر است با 10 منهای دو، یعنی قدر 15. |
==منبع== | ==منبع== |
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۱۳، ساعت ۰۹:۳۴
اگر همه ستارهها در یک فاصله قرار داشتند، در آن صورت روشنایی نسبی آنها به طور حقیقی نشان دهنده درخشندگی نسبی آنها بود. ستارهشناسان با استفاده از این ایده مقیاس قدر مطلق (Absolute Magnitude) را تعریف نمودهاند. در این مقیاس، قدر مطلق ستاره برابر است با قدر ظاهری آن، چنانچه در فاصله 10 پارسکی قرار میگرفت. بدین ترتیب قدر مطلق ستارگان نزدیکتر از نسبت به قدر ظاهری آنها افزایش مییابد و ستارگان دورتر کاهش پیدا میکند. یکی از مشکلات تعیین قدر ظاهری، کاهش نور به دلیل جذب توسط غبار است، پدیدهای که به خاموشی(Extinction) معروف است. این پدیده باعث برآورد کمتر درخشندگی ظاهری شده، بالطبع عدد قدر ظاهری بالاتر میرود و قدر مطلقی متفاوت را نتیجه میدهد. صرف نظر از خاموشی، ستاره ای با قدر ظاهری 20 و در فاصله 100 پارسک چنانچه در فاصله 10 پارسک قرار گیرد، 102مرتبه روشنتر به نظر میرسد (قانون مربع معکوس). نسبت 100 در روشنایی دقیقاً معادل اختلاف پنج قدر است، لذا قدر مطلق آن برابر است با 10 منهای دو، یعنی قدر 15.
منبع
کتاب درآمدی بر نجوم و کیهانشناسی/ نوبسنده: ایان موریسون/ مترجم: غلامرضا شاهعلی/ [۱]