ابرنواختر: تفاوت بین نسخهها
از ویکی نجوم
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Keplers_supernova.jpg|thumb|300px|left|تصویر پرتو ایکس دارای چند طول موج از باقیمانده ابرنواختر کپلر]] | [[پرونده:Keplers_supernova.jpg|thumb|300px|left|تصویر پرتو ایکس دارای چند طول موج از باقیمانده ابرنواختر کپلر]] | ||
− | هنگامی که تمام سوخت هستهای یک [[ستاره]] با [[جرم]] بیشتر از [[حد چاندراسكار]] (۱٫۴۴ [[جرم]] خورشیدی) به پایان برسد، [[نیرو]]ی [[گرانش]] برتری یافته و [[ستاره]] شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود [[فشار]] کافی داخلی، [[ستاره]] شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. [[فشار]] روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن [[الکترون]]ها و [[پروتون]]های مجزا ترکیب شده و [[نوترون]]ها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها [[نوترون]]ها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی [[ستاره]] منفجر شده و تبدیل به [[سحابی]] ابرنواختری میشود. | + | هنگامی که تمام سوخت هستهای یک [[ستاره]] با [[جرم]] بیشتر از [[حد چاندراسكار]] (۱٫۴۴ [[جرم]] خورشیدی) به پایان برسد، [[نیرو]]ی [[گرانش]] برتری یافته و [[ستاره]] شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود [[فشار]] کافی داخلی، [[ستاره]] شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. [[فشار]] روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن [[الکترون]]ها و [[پروتون]]های مجزا ترکیب شده و [[نوترون]] ها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها [[نوترون]] ها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی [[ستاره]] منفجر شده و تبدیل به [[سحابی]] ابرنواختری میشود. |
[[رده:اخترفیزیک]] | [[رده:اخترفیزیک]] |
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۰۸:۴۲
هنگامی که تمام سوخت هستهای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسكار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترون ها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترون ها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود.