ابرنواختر: تفاوت بین نسخهها
از ویکی نجوم
(صفحهای جدید حاوی 'انفجار عظيم ستاره اي ( تست )' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۱: | سطر ۱: | ||
− | + | ||
+ | [[پرونده:Keplers_supernova.jpg|thumb|300px|left|تصویر پرتو ایکس دارای چند طول موج از باقیمانده ابرنواختر کپلر]] به نام ]] | ||
+ | هنگامی که تمام سوخت هستهای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسكار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترونها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترونها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود. | ||
+ | |||
+ | [[رده:اخترفیزیک]] |
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۰۲:۴۰
به نام ]]هنگامی که تمام سوخت هستهای یک ستاره با جرم بیشتر از حد چاندراسكار (۱٫۴۴ جرم خورشیدی) به پایان برسد، نیروی گرانش برتری یافته و ستاره شروع به انقباض میکند. دراین حالت به دلیل عدم وجود فشار کافی داخلی، ستاره شروع به فروریزش میکند، برای وقوع یک انفجار ابرنواختری سرعت فروریزش باید بسیار زیاد باشد. فشار روی هسته ستاره سبب فشردگی آن میشود که در نتیجهٔ آن الکترونها و پروتونهای مجزا ترکیب شده و نوترونها را به وجود میآورند زیرا در آن فشار شدید تنها نوترونها میتوانند وجود داشته باشند. سرانجام بخش بیرونی ستاره منفجر شده و تبدیل به سحابی ابرنواختری میشود.