ابر اورت: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۲: سطر ۲:
 
ابر اورت، ابرکروی بزرگی است که [[منظومه شمسی]] ما را پوشانده است.  
 
ابر اورت، ابرکروی بزرگی است که [[منظومه شمسی]] ما را پوشانده است.  
  
این ابر را که تا فاصله تقریبا 50 هزار au از ما کشیده شده است، اولین بار [[اخترشناس]] هلندی، [[یان هنریک اورت]]، کشف کرد. بر اساس نظریه وی، ابر اورت نام مکانی است که خیلی از [[دنباله‌دار]]ها از آن سرچشمه می‌گیرند.یان هنریک اورت در سال ۱۹۵۰ میلادی اعلام کرد به این علت که دنباله‌دارها از تمام جهات می‌آیند، پس باید از مکانی که دور [[منظومه شمسی]] را فراگرفته است سرچشمه گرفته باشند. نظریهٔ «اورت» مورد قبول عده زیادی از [[ستاره‌شناسان]] قرار گرفت و پس از آن، این مکان «ابر اورت» نام گذاری شد. فاصله زیاد ابر اورت به نظر می رسد مرزهای [[منظومه شمسی]] باشد، جایی که تاثیرات گرانشی و فیزیکی [[خورشید]] به پایان می رسد.
+
این ابر را که تا فاصله تقریبا 50 هزار au از ما کشیده شده است، اولین بار [[اخترشناس]] هلندی، [[یان هنریک اورت]]، کشف کرد. بر اساس نظریه وی، ابر اورت نام مکانی است که خیلی از [[دنباله‌دار]]ها از آن سرچشمه می‌گیرند.یان هنریک اورت در سال ۱۹۵۰ میلادی اعلام کرد به این علت که [[دنباله‌دار]]ها از تمام جهات می‌آیند، پس باید از مکانی که دور [[منظومه شمسی]] را فراگرفته است سرچشمه گرفته باشند. نظریهٔ «اورت» مورد قبول عده زیادی از [[ستاره‌شناسان]] قرار گرفت و پس از آن، این مکان «ابر اورت» نام گذاری شد. فاصله زیاد ابر اورت به نظر می رسد مرزهای [[منظومه شمسی]] باشد، جایی که تاثیرات [[گرانش]]ی و فیزیکی [[خورشید]] به پایان می رسد.
  
 
ابر اورت در خارج [[كمربند كویيپر]] واقع شده و عرض آن از فاصله ۱۰۰ au از ما شروع شده و تا 100 هزار au یا [[واحد نجومی]] ادامه دارد، واز این رو آن سوی ابر اورت را باید میانهٔ راه میان [[خورشید]] و نزدیک‌ترین [[ستاره]] ها به ما مثلاً خانوادهٔ [[آلفا قنطورس]] به حساب آورد.
 
ابر اورت در خارج [[كمربند كویيپر]] واقع شده و عرض آن از فاصله ۱۰۰ au از ما شروع شده و تا 100 هزار au یا [[واحد نجومی]] ادامه دارد، واز این رو آن سوی ابر اورت را باید میانهٔ راه میان [[خورشید]] و نزدیک‌ترین [[ستاره]] ها به ما مثلاً خانوادهٔ [[آلفا قنطورس]] به حساب آورد.
  
ابر اورت را دربردارندهٔ حدود 1 تریلیون جرم فضایی (که تا 10 تریلیون هم بیان شده) برآورد می‌کنند. این منطقه میلیاردها جرم یخی [[منظومه شمسی]] را در بردارد. گاهی عبور یک [[ستاره]] از نزدیکی منظومه شمسی، [[مدار]] این اجرام را مختل می کند و موجب می شود این اجرام به درون [[منظومه شمسی]] راه یابند و [[دنباله دار]]های بلند دوره را تشکیل دهند. این دنباله دار ها مدارهای بسیار بلندی دارند و فقط یک بار در [[منظومه شمسی]] دیده می شوند. بر خلاف آنها [[دنباله دار]]های کوتاه دوره، دوره تناوبی حداکثر برابر ٢٠٠ سال دارند و مدارهایشان منطبق بر صفحه [[مدار]] سایر سیارات [[منظومه شمسی]] است. درون ابر اورت، [[دنباله‌دار]] ها ده ها میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند. اثر گرانشی [[خورشید]] بر آنها بسیار کم است، به همین علت هر [[نیرو]]ی کمی، مانند عبور یک [[ستاره]] از نزدیکی آنها، ممکن است مدارشان را تغییر دهد و آنها را به داخل [[منظومه شمسی]] یا خارج آن، در [[فضای میان ستاره ای]]، بفرستد. این اتفاق به خصوص برای [[دنباله‌دار]]های مرزی ابر اورت بسیار رخ می دهد. نیروهای کشندی نیز در تغییر [[مدار]] [[دنباله‌دار ]]های ابر اورت نقش دارند.  
+
ابر اورت را دربردارندهٔ حدود 1 تریلیون جرم فضایی (که تا 10 تریلیون هم بیان شده) برآورد می‌کنند. این منطقه میلیاردها جرم یخی [[منظومه شمسی]] را در بردارد. گاهی عبور یک [[ستاره]] از نزدیکی منظومه شمسی، [[مدار]] این اجرام را مختل می کند و موجب می شود این اجرام به درون [[منظومه شمسی]] راه یابند و [[دنباله دار]]های بلند دوره را تشکیل دهند. این [[دنباله‌دار]] ها [[مدار]]های بسیار بلندی دارند و فقط یک بار در [[منظومه شمسی]] دیده می شوند. بر خلاف آنها [[دنباله دار]]های کوتاه دوره، دوره تناوبی حداکثر برابر ٢٠٠ سال دارند و [[مدار]]هایشان منطبق بر صفحه [[مدار]] سایر سیارات [[منظومه شمسی]] است. درون ابر اورت، [[دنباله‌دار]] ها ده ها میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند. اثر [[گرانش]]ی [[خورشید]] بر آنها بسیار کم است، به همین علت هر [[نیرو]]ی کمی، مانند عبور یک [[ستاره]] از نزدیکی آنها، ممکن است [[مدار]]شان را تغییر دهد و آنها را به داخل [[منظومه شمسی]] یا خارج آن، در [[فضای میان ستاره ای]]، بفرستد. این اتفاق به خصوص برای [[دنباله‌دار]]های مرزی ابر اورت بسیار رخ می دهد. نیروهای کشندی نیز در تغییر [[مدار]] [[دنباله‌دار ]]های ابر اورت نقش دارند.  
کل جرم دنباله دارهای ابر اورت تخمین زده می شود ٤٠ برابر [[جرم]] زمین باشد. این مواد از مکان های مختلفی از [[منظومه شمسی]] و همچنین از فواصل گوناگونی از [[خورشید]] آمده اند؛ این اختلاف، گوناگونی مواد شیمیایی تشکیل دهنده [[دنباله دار]] هارا نشان می دهد.
+
کل جرم [[دنباله‌دار]]های ابر اورت تخمین زده می شود ٤٠ برابر [[جرم]] زمین باشد. این مواد از مکان های مختلفی از [[منظومه شمسی]] و همچنین از فواصل گوناگونی از [[خورشید]] آمده اند؛ این اختلاف، گوناگونی مواد شیمیایی تشکیل دهنده [[دنباله دار]] هارا نشان می دهد.

نسخهٔ ‏۵ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۴:۳۳

ابر اورت، ابرکروی بزرگی است که منظومه شمسی ما را پوشانده است.

این ابر را که تا فاصله تقریبا 50 هزار au از ما کشیده شده است، اولین بار اخترشناس هلندی، یان هنریک اورت، کشف کرد. بر اساس نظریه وی، ابر اورت نام مکانی است که خیلی از دنباله‌دارها از آن سرچشمه می‌گیرند.یان هنریک اورت در سال ۱۹۵۰ میلادی اعلام کرد به این علت که دنباله‌دارها از تمام جهات می‌آیند، پس باید از مکانی که دور منظومه شمسی را فراگرفته است سرچشمه گرفته باشند. نظریهٔ «اورت» مورد قبول عده زیادی از ستاره‌شناسان قرار گرفت و پس از آن، این مکان «ابر اورت» نام گذاری شد. فاصله زیاد ابر اورت به نظر می رسد مرزهای منظومه شمسی باشد، جایی که تاثیرات گرانشی و فیزیکی خورشید به پایان می رسد.

ابر اورت در خارج كمربند كویيپر واقع شده و عرض آن از فاصله ۱۰۰ au از ما شروع شده و تا 100 هزار au یا واحد نجومی ادامه دارد، واز این رو آن سوی ابر اورت را باید میانهٔ راه میان خورشید و نزدیک‌ترین ستاره ها به ما مثلاً خانوادهٔ آلفا قنطورس به حساب آورد.

ابر اورت را دربردارندهٔ حدود 1 تریلیون جرم فضایی (که تا 10 تریلیون هم بیان شده) برآورد می‌کنند. این منطقه میلیاردها جرم یخی منظومه شمسی را در بردارد. گاهی عبور یک ستاره از نزدیکی منظومه شمسی، مدار این اجرام را مختل می کند و موجب می شود این اجرام به درون منظومه شمسی راه یابند و دنباله دارهای بلند دوره را تشکیل دهند. این دنباله‌دار ها مدارهای بسیار بلندی دارند و فقط یک بار در منظومه شمسی دیده می شوند. بر خلاف آنها دنباله دارهای کوتاه دوره، دوره تناوبی حداکثر برابر ٢٠٠ سال دارند و مدارهایشان منطبق بر صفحه مدار سایر سیارات منظومه شمسی است. درون ابر اورت، دنباله‌دار ها ده ها میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند. اثر گرانشی خورشید بر آنها بسیار کم است، به همین علت هر نیروی کمی، مانند عبور یک ستاره از نزدیکی آنها، ممکن است مدارشان را تغییر دهد و آنها را به داخل منظومه شمسی یا خارج آن، در فضای میان ستاره ای، بفرستد. این اتفاق به خصوص برای دنباله‌دارهای مرزی ابر اورت بسیار رخ می دهد. نیروهای کشندی نیز در تغییر مدار دنباله‌دار های ابر اورت نقش دارند. کل جرم دنباله‌دارهای ابر اورت تخمین زده می شود ٤٠ برابر جرم زمین باشد. این مواد از مکان های مختلفی از منظومه شمسی و همچنین از فواصل گوناگونی از خورشید آمده اند؛ این اختلاف، گوناگونی مواد شیمیایی تشکیل دهنده دنباله دار هارا نشان می دهد.