اورانوس

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

الگو:نوشتارخرد

مقدمه

اورانوس که نامش از رب النوعی گرفته شده است که از خائوس (آشوب) برخاست و تجسم آسمان شد، از قدر ظاهری 5.7 است از این رو به دشواری بسیار در شرایط مساعد میتوان آن را با چشم برهنه دید. کم سویی آن معلول فاصله زیادش، هم از خورشید است که بر آن نور میافکند و هم از زمین که از آن رویت میشود.

اورانوس در آسمان همان مسیری را می پیماید که سیارات دیگر می پیمایند، اما حرکت ظاهری آن نسبتا کند است و هر گردش آن به دور خورشید تقریبا در 84 سال تمام میکند. حرکت آن از افق غربی زمین به جانب افق شرقی در حدود 4 درجه در هر سال است.

اینسیاره شباهت زیادی به سیارات بزرگ دیگر، مشتری و زحل و زمین دارد. جو آن به احتمال زیاد متشکل است از آمیزه ای آمونیاک، متان و هیدروژن. درصد آمونیاک در قیاس با متان و خاصه هیدروژن نسبتا کم است.

اورانوس درتلسکوپ به سبب وفور متان، قرصی به سبز رنگ به چشم می آید. گه گاه لکه های سفیدی بر سطح سیاره پدیدار میشود.این لکه ها برای تعیین دوره تناوب مفیدند.

کشف

سیاره اورانوس در 13 مارس 1781 به وسیله سر ویلیام هرشل انگلیسی که موسیقیدانی حرفه ای و منجمی متفنن بود با تلسکوپ بازتابی 18 سانتیمتری ساخت خودش کشف شد. اورانوس در چنین تلسکوپی به صورت قرص بسیار کوچکی است که اندک تفاوتی با یک ستاره معمولی دارد. اما این تفاوت اندک در اندازه کافی بود تا هرشل شک کند که این شی یک ستاره است، داده های او تایید میکند که سیاره ای جدید کشف شده است که به فاصله 19 واحد نجومی بر گرد خورشید میگردد.

دوره تناوب حرکت وضعی به دور محور

چرخش اورانوس برخلاف سیارات دیگر که در خلاف جهت حرکت عقربه های ساعت به دور خورشید و نیز به دور محورشان میگردند، "معکوس" یا رجعی است.اورانوس خورشید را در جهت عادی یعنی در خلاف جهت عقربه های ساعت دور میزند، اما دوران آن به دور محورش در جهت عقربه های ساعت است.

قمرها

اورانوس بیست و هفت قمر دارد. پنج قمر بزرگ آن عبارتند از: میراندا ، آریل ، اومبریل ، تیتانیا و ابرون ، که همگی در صفحه استوای سیاره اصلی و در نتیجه تقریبا قائم بر مدار سیاره به دور آن می گردند. هر پنج قمر حرکتشان رجعی است که با چرخش سیاره حول محورش سازگار است.

منبع

کتاب نجوم به زبان ساده / نویسنده:مایر دگانی / مترجم:محمدرضا خواجه پور / نشر:موسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی / چاپ هشتم(از ویرایش جدید)، نوروز 1390 / صفحات 334 الی 338