بارش شهابی
|
دنباله‌دارها در مدارهای بيضی نسبتا كشيده‌ای به دورخورشید حركت می‌کنند و غالبا در مسير حركتشان از جايی در نزدیکی مدار سيّارات (از جمله زمين) عبور ميكنند .
در طول مسير حركت دنباله دار ذرّاتي بر اثر تبخير در فضا باقي مي مانند .
زمين چند ماه بعد به اين نقطه از مدارش مي رسد (نزديك ترين فاصله دنباله دار از زمين).
در اين زمان اين ذرات با جو زمين بر خورد مي كنند و بر اثر اصطكاك ورود به جو مي سوزند و ردي از نور بر جا مي گذارند كه به اين پديده "شهاب " مي گوييم.
در بارش هاي شهابي، زمين از مركز توده به جا مانده از دنباله دار ها عبور ميكند و به يك باره تعداد بسيار زيادي شهاب در يك شب ديده مي شوند كه به اين پديده بارش شهابي مي گوييم. تعداد شهاب هايي كه در يك ساعت ديده مي شوند را با ZHR مشخص مي كنند.
همه شهاب ها به طور موازي وارد جو زمين مي شوند ولي در بارش هاي شهابي به طور كاملآ ظاهري به نظر مي رسد كه همه شهاب ها از يك نقطه در آسمان رها مي شوند (به دليل اثرپرسپكتيو، مثلا ريل هاي راه آهن در فاصله دور چنين به نظر مي رسد كه همديگر را قطع كرده اند).
آن نقطه از آسمان در هر بارش در يك صور فلکی خاص قرار دارد كه نام بارش شهابي را به آن صورت فلكي منسوب ميكنيم و به اين نقطه كانون بارش گوييم.
بارش هاي شهابي در زمان هاي مشخصي از سال روي مي دهند.
