در حال ویرایش بطلمیوس

وی الگویی را برای [[کیهان]] شناخته شده روزگار خود که همان منظومه شمسی ماست ارائه کرد که در آن [[زمین]] در مرکز گیتی قرار داشت و [[خورشید]] و[[ ماه]] و بقیهٔ سیارات بدورش می‌چرخید. در آن زمان به جای مدار که همان مسیر فرضی سیارات است، از مفهوم فلک استفاده می کردند. فلک یک جسم کروی صلب و نامرئی است (مانند شیشه) که در مرکز آن [[زمین]] قرار گرفته و سیاره به محیط آن محکم بسته شده است. با چرخش فلک بدور زمین سیاره را به دور زمین می گرداند. در آن زمان ۴ [[سیاره]] بیشتر کشف نشده بودند. او می‌گفت: هشت یا نه فلک وجود دارد که آخرین فلک فلک الافلاک نام دارد که همهٔ ستاره ها روی آن چسبیده‌اند.او نیز معتقد بود که خدا و فرشتگان بعد از فلک الافلاک زندگی می‌کنند.به این نظریه که بطلمیوس در باره جهان ارائه کرد، نظریهٔ [[زمین مرکزی]] می‌گویند.