در حال ویرایش تپ اختر

یک تپ اختر ([[%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87|ستاره]] تپنده)، [[%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87%20%D9%86%D9%88%D8%AA%D8%B1%D9%88%D9%86%DB%8C|ستاره نوترونی]] بسیار مغناطیسی و چرخنده‌ای است که پرتوهای [[%D8%A7%D9%85%D9%88%D8%A7%D8%AC%20%D8%A7%D9%84%DA%A9%D8%AA%D8%B1%D9%88%D9%85%D8%BA%D9%86%D8%A7%D8%B7%DB%8C%D8%B3%DB%8C|امواج الکترومغناطیس]] از خود ساطع می‌کند. این امواج تنها وقتی مشاهده می‌شوند که پرتوهای ساطع شده درست به سمت [[%D8%B2%D9%85%DB%8C%D9%86|زمین]] باشند، تا حد زیادی شبیه به فانوس‌های دریایی که تنها موقعی دیده می‌شوند که نور دقیقاً به سمت ناظر باشد، و دلیل تپش نور مشاهده شده نیز به همین موضوع مرتبط است. برخی از تپ‌اخترها نیز پرتوهای ایکس تابش می‌کنند. ستاره های نوترونی در حقیقت بقایای هستهٔ ستارهٔ منفجر شده‌ای هستند که حجم کوچک و چگالی بسیار بالایی دارند. برای نمونه تپ‌اختری به قطر ۲۰ کیلومتر ۱٫۵ برابر جرم خورشید را در خود جای داده‌است. تپ اخترها هنگام تولد دمایی در حدود چند میلیون درجه سلسیوس دارند و بلافاصله شروع به سرد شدن می‌کنند. نحوه و سرعت سرد شدن نیز به مواد تشکیل دهنده و چگالی آن‌ها بستگی دارد. ستارگان نوترونی بسیار چگال‌اند، و دوره تناوب چرخشی کوتاهی دارند. به همین دلیل بین تپش‌ها وقفه‌ی بسیار کوتاهی ایجاد می‌شود که برای تپ اخترهای مختلف در محدوده میلی ثانیه تا ثانیه است.