تپ اختر

یک تپ اختر (ستاره تپنده)، ستاره‌ی نوترونی بسیار مغناطیسی و چرخنده‌ای است که پرتوهای امواج الکترومغناطیس از خود ساطع می‌کند. این امواج تنها وقتی مشاهده می‌شوند که پرتوهای ساطع شده درست به سمت زمین باشند، تا حد زیادی شبیه به فانوس‌های دریایی که تنها موقعی دیده می‌شوند که نور دقیقاً به سمت ناظر باشد، و دلیل تپش نور مشاهده شده نیز به همین موضوع مرتبط است. ستارگان نوترونی بسیار چگال‌اند، و دوره تناوب چرخشی کوتاهی دارند. به همین دلیل بین تپش‌ها وقفه‌ی بسیار کوتاهی ایجاد می‌شود که برای تپ اخترهای مختلف در محدوده میلی ثانیه تا ثانیه است.

این دوره تناوب‌های دقیق تپ اخترها، آنها را به ابزار مفیدی تبدیل می‌کند. رصدهای یک تپ اختر در یک منظومه دوتایی از ستاره‌های نوترونی، به طور غیر مستقیم برای اثبات وجود تشعشع گرانشی استفاده شد. اولین سیاره فراخورشیدی در کنار یک تپ اختر کشف شد، سیاره‌ی PSR B1257+12. انواع خاصی از تپ اخترها، با ساعت‌های اتمی در دقت نگه داشتن زمان رقابت می‌کنند.

منبع

ویکیپدیا انگلیسی [۱]