دنباله‌دار
دنباله دارها توده هايي از يخ و غبار هستند با قطري كم، كه وقتي از خورشيد دورند، غير قابل رصد هستند ولي وقتي تقريبا به فاصله دو واحد نجومي ( يك واحد نجومي، فاصله متوسط زمين تا خورشيد را گويند)مي رسند، گرماي خورشيد، يخ موجود در دنباله دار را ذوب كرده و گاز و غبار اطراف هسته دنباله دار را در بر مي گيرد. فشار تابشي و باد خورشيدي اين گاز و غبار را از خورشيد دور كرده و باعث ايجاد دنباله هايي مي شوند كه اين دنباله ها هميشه در خلاف جهت خورشيد هستند.
معمولا يك دنباله دار دو دنباله دارد: دنباله گرد و غبار و دنباله يوني يا پلاسمايي.
دنباله گرد و غبار توسط فشار تابشي ايجاد مي شود و به رنگ زرد ديده مي شود چون نور خورشيد را منعكس مي كند.
دنباله يوني توسط باد خورشيدي ايجاد مي شود و غالبا به رنگ آبي ديده مي شود. درخشندگي اين دنباله به خاطر تابش توسط اتم هاي برانگيخته است.
چون ذرات غبار آهسته تر از یون های دنباله يوني به بیرون رانده می شوند، به همین دلیل خمیده هستند ولي دنباله يوني به صورت خط مستقيم ديده مي شود و طول دنباله يوني بيشتر از دنباله غباري است.
