در حال ویرایش دوتایی گرفتی

{{تکمیلی}}{{نیازمند نمودار}}
<p style="text-align: justify;">برخی از ستارگان به صورت منظومه های دو تایی هستند که ،همانند [[ماه]] و [[زمین]]، به دورمرکز [[گرانش]] مشترکشان گردش میکنند.این وضعیت ، اندازه گیری شعاع آن ها را به صورتی دیگر میسر میسازد . هزاران عدد از این منظومه های دوتایی شناخته شده است وخوش بختانه جهت گیری بعضی از آن ها به صورتی است که صفحه ی مداریشان موازی با خط دید ماست.در نتیجه می‌توانیم گرفت های مکرر هر ستاره توسط ستاره ی دیگر منظومه را ببینیم. اگر فاصله ی منظومه ی دوتایی معلوم باشد و اگر گرفت کلی روی دهد ( به طوری که یک [[ستاره]] برای مدتی [[ستاره]] ی دیگر را بپوشاند)می‌توان از روی مدت گرفت قطر ستاره ی در حال گرفت را اندازه گیری کرد. داده هایی که بر این مبنا برای شعاع ستارگان به دست آمده است با اطلاعات حاصل از روش های تداخل سنجی و [[اختفا]] توافق کامل دارند.</p><p style="text-align: justify;">[[File:Tumblr ll99h9gMek1qgb97co1 500.jpg]]</p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">سمتگیری برخی منظومه های مزدوج چنان است که یکی از [[ستاره]] ها از جلوی ستاره دیگر می گذرد و ما می بینیم که این منظومه در صفحه مدارش همپوشانی پیدا می کند . این منظومه ها را منظومه های گرفتی می گویند . زیرا هر ستاره به تناوب از جلو ستاره ی دیگر می گذرد . هرگاه در ستاره ای گرفت ایجاد شود ، انتظار داریم نوعی تغییر در کل [[نور]]ی که از آن منظومه به ما می رسد به وجود آید . اگر منحنی تغییرات [[نور]] دریافتی از این گرفتها را ترسیم کنیم ، می توانیم از این منحنی [[نور]] به واقعیتهایی برسیم . نخست ، مظومه ی مزدوجی مرکب از یک ستاره ی بزرگ و یک ستاره ی کوچک .&nbsp;</p><p style="text-align: justify;">تاکید بر این نکته حائز اهمیت است که اخترشناسان معمولا نمی توانند ببینند در یک منظومه ی مزدوج گرفتی واقعا چه اتفاقی می افتد ، بلکه آنان فقط می توانند تغییرات برونداد نوری آن را ثبت و به صورت یه منحنی نوری ارائه کنند . از روی چنین منحنی [[نور]]ی است که ما می توانیم همه ی مشخصه های یاد شده را استنتاج کنیم .</p><p style="text-align: justify;">منحنی [[نور]] نشانه ای از ابعاد ستارگان نسبت به ابعاد مداری آنها به دست می دهد . گرفت ستاره ی کوچکتر بسیار سریع است و سبب می شود که جوانب منحنی شیب زیاد داشته باشد . اما گرفت ستاره ی بزرگ تر زمان بیشتری لازم دارد و از این رو یک منحنی با شیب کمتر تولید می کند . این امر باز هم راه دیگری را نشان می دهد که اخترشناسان برای تعیین اندازه ستارگان در اختیار دارند .&nbsp;</p>


[[پرونده:Eclipsing binary star animation 2.gif|frame|left|یک دوتایی گرفتی، همراه با نمودار تغییرات قدر ظاهری.]]












== منابع ==
<p style="text-align: justify;">1. کتاب ساختار ستارگان و کهکشان ها</p><p style="text-align: justify;">2. کتاب نجوم دینامیکی / رابرت تی . دیکسون (نویسنده) / احمد خواجه نصیر طوسی (مترجم) / مرکز نشر دانشگاهی</p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;"></p>
[[Category:اخترفیزیک]]
نسخهٔ فعلی		متن شما
سطر ۱:		سطر ۱:
	{{تکمیلی}}{{نیازمند نمودار}}		{{تکمیلی}}{{نیازمند نمودار}}
−	<p style="text-align: justify;">برخی از ستارگان به صورت منظومه های دو تایی هستند که ،همانند [[ماه]] و [[زمین]]، به دورمرکز [[گرانش]] مشترکشان گردش میکنند.این وضعیت ، اندازه گیری شعاع آن ها را به صورتی دیگر میسر میسازد . هزاران عدد از این منظومه های دوتایی شناخته شده است وخوش بختانه جهت گیری بعضی از آن ها به صورتی است که صفحه ی مداریشان موازی با خط دید ماست.در نتیجه می‌توانیم گرفت های مکرر هر ستاره توسط ستاره ی دیگر منظومه را ببینیم. اگر فاصله ی منظومه ی دوتایی معلوم باشد و اگر گرفت کلی روی دهد ( به طوری که یک [[ستاره]] برای مدتی [[ستاره]] ی دیگر را بپوشاند)می‌توان از روی مدت گرفت قطر ستاره ی در حال گرفت را اندازه گیری کرد. داده هایی که بر این مبنا برای شعاع ستارگان به دست آمده است با اطلاعات حاصل از روش های تداخل سنجی و [[اختفا]] توافق کامل دارند.</p><p style="text-align: justify;">[[File:Tumblr ll99h9gMek1qgb97co1 500.jpg]]</p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">سمتگیری برخی منظومه های مزدوج چنان است که یکی از [[ستاره]] ها از جلوی ستاره دیگر می گذرد و ما می بینیم که این منظومه در صفحه مدارش همپوشانی پیدا می کند . این منظومه ها را منظومه های گرفتی می گویند . زیرا هر ستاره به تناوب از جلو ستاره ی دیگر می گذرد . هرگاه در ستاره ای گرفت ایجاد شود ، انتظار داریم نوعی تغییر در کل [[نور]]ی که از آن منظومه به ما می رسد به وجود آید . اگر منحنی تغییرات [[نور]] دریافتی از این گرفتها را ترسیم کنیم ، ~~می‌توانیم~~ از این منحنی [[نور]] به واقعیتهایی برسیم . نخست ، مظومه ی مزدوجی مرکب از یک ستاره ی بزرگ و یک ستاره ی کوچک . </p><p style="text-align: justify;">تاکید بر این نکته حائز اهمیت است که اخترشناسان معمولا ~~نمی‌توانند~~ ببینند در یک منظومه ی مزدوج گرفتی واقعا چه اتفاقی می افتد ، بلکه آنان فقط ~~می‌توانند~~ تغییرات برونداد نوری آن را ثبت و به صورت یه منحنی نوری ارائه کنند . از روی چنین منحنی [[نور]]ی است که ما ~~می‌توانیم~~ همه ی مشخصه های یاد شده را استنتاج کنیم .</p><p style="text-align: justify;">منحنی [[نور]] نشانه ای از ابعاد ستارگان نسبت به ابعاد مداری آنها به دست می دهد . گرفت ستاره ی کوچکتر بسیار سریع است و سبب می شود که جوانب منحنی شیب زیاد داشته باشد . اما گرفت ستاره ی بزرگ تر زمان بیشتری لازم دارد و از این رو یک منحنی با شیب کمتر تولید می کند . این امر باز هم راه دیگری را نشان می دهد که اخترشناسان برای تعیین اندازه ستارگان در اختیار دارند . </p>	+	<p style="text-align: justify;">برخی از ستارگان به صورت منظومه های دو تایی هستند که ،همانند [[ماه]] و [[زمین]]، به دورمرکز [[گرانش]] مشترکشان گردش میکنند.این وضعیت ، اندازه گیری شعاع آن ها را به صورتی دیگر میسر میسازد . هزاران عدد از این منظومه های دوتایی شناخته شده است وخوش بختانه جهت گیری بعضی از آن ها به صورتی است که صفحه ی مداریشان موازی با خط دید ماست.در نتیجه می‌توانیم گرفت های مکرر هر ستاره توسط ستاره ی دیگر منظومه را ببینیم. اگر فاصله ی منظومه ی دوتایی معلوم باشد و اگر گرفت کلی روی دهد ( به طوری که یک [[ستاره]] برای مدتی [[ستاره]] ی دیگر را بپوشاند)می‌توان از روی مدت گرفت قطر ستاره ی در حال گرفت را اندازه گیری کرد. داده هایی که بر این مبنا برای شعاع ستارگان به دست آمده است با اطلاعات حاصل از روش های تداخل سنجی و [[اختفا]] توافق کامل دارند.</p><p style="text-align: justify;">[[File:Tumblr ll99h9gMek1qgb97co1 500.jpg]]</p><p style="text-align: justify;"></p><p style="text-align: justify;">سمتگیری برخی منظومه های مزدوج چنان است که یکی از [[ستاره]] ها از جلوی ستاره دیگر می گذرد و ما می بینیم که این منظومه در صفحه مدارش همپوشانی پیدا می کند . این منظومه ها را منظومه های گرفتی می گویند . زیرا هر ستاره به تناوب از جلو ستاره ی دیگر می گذرد . هرگاه در ستاره ای گرفت ایجاد شود ، انتظار داریم نوعی تغییر در کل [[نور]]ی که از آن منظومه به ما می رسد به وجود آید . اگر منحنی تغییرات [[نور]] دریافتی از این گرفتها را ترسیم کنیم ، می توانیم از این منحنی [[نور]] به واقعیتهایی برسیم . نخست ، مظومه ی مزدوجی مرکب از یک ستاره ی بزرگ و یک ستاره ی کوچک . </p><p style="text-align: justify;">تاکید بر این نکته حائز اهمیت است که اخترشناسان معمولا نمی توانند ببینند در یک منظومه ی مزدوج گرفتی واقعا چه اتفاقی می افتد ، بلکه آنان فقط می توانند تغییرات برونداد نوری آن را ثبت و به صورت یه منحنی نوری ارائه کنند . از روی چنین منحنی [[نور]]ی است که ما می توانیم همه ی مشخصه های یاد شده را استنتاج کنیم .</p><p style="text-align: justify;">منحنی [[نور]] نشانه ای از ابعاد ستارگان نسبت به ابعاد مداری آنها به دست می دهد . گرفت ستاره ی کوچکتر بسیار سریع است و سبب می شود که جوانب منحنی شیب زیاد داشته باشد . اما گرفت ستاره ی بزرگ تر زمان بیشتری لازم دارد و از این رو یک منحنی با شیب کمتر تولید می کند . این امر باز هم راه دیگری را نشان می دهد که اخترشناسان برای تعیین اندازه ستارگان در اختیار دارند . </p>