دوره زمین مرکزی

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

منجمان نخستین معتقد بودند که زمین باید در مرکز جهان باشد و فرض می کردند که خورشید,ماه و ستارگان به دور زمین ساکن می گردند.علاقه آنان که به معنای امروزی کلمه چندان علمی نبود,به طور عمده معطوف بود به مسائل علمی,به رابطه واقعی یا فرضی رویدادهای آسمانی با حوادث زمینی و به جستجوی آسمان به خاطر یافتن نشانه هایی از وقایع سعد و نحس. با وجود این کشف های برجسته ای در این دوران صورت پذیرفت.گاهشماری با دقت زیادی رشد کرد.دایرة البروج-مسیر ظاهری خورشید از میان ستارگان-به دقت تمام تعریف شد.دوره کامل خسوف (ماه گرفتگی ) و کسوف (خورشید گرفتگی) تعیین گردید و حتی در قرن دوم پیش از میلاد به حرکت محور زمین پی برده شد.پایان دورۀ زمین مرکزی در قرن شانزدهم با شخصیت بزرگ نیکولائوس کوپر نیک(1543-1473)پیوندی نزدیک دارد.

منبع[ویرایش]

1. نجوم به زبان ساده. مایر دگانی - ترجمه محمدرضا خواجه پور - چاپ سوم - اردیبهشت 1387 - ص 1