شاتل آتلانتیس
فضاپیمای آتلانتیس (به انگلیسی: Space Shuttle Atlantis) نام یکی از فضاپیماهای سازمان هوانوردی و فضایی ملی آمریکا (ناسا) بود که ماموریت ارسال فضانوردان و قطعات فنی ایستگاه فضایی بین‌المللی را به عهده داشت.[۱] این فضاپیما در یکی از ماموریتهایش برای تعمیرتلسکوپ فضایی هابل به فضا رفت.
آخرین ماموریت[ویرایش]
آخرین مأموریت شاتل فضایی آتلانتیس(آخرین ماموریت پروژه شاتل) روز جمعه،(۸ ژوئن ۲۰۱۱) ۱۷ تیر ۱۳۹۰ مرکز فضایی کندی را به قصد ایستگاه بین المللی فضایی ترک گفت و در صبح پنج شنبه،(۲۱ ژوئیه، ۲۰۱۱)۳۱ تیر ۱۳۹۰ ساعت ۱۲:۴۹ دقیقه به وقت محلی در پایگاه نیروی هوایی ادواردز در صحرای موهاوی در جنوب شرقی کالیفرنیا به زمین نشست، آتلانتیس در ۳۰۷ روز فضاپیمایی خود نزدیک به ۱۲۶ میلیون مایل در طی ۳۳ پرواز طی کرده است. ماموریت دو هفته‌ای شاتل به فضا در مجموع سفری پردردسر بود. آتلانتیس طی این ماموریت شش روز را در کنار ایستگاه بین المللی گذراند.
بخش اعظم این شش روز از سوی فضانوردان صرف تلاش برای راه اندازی مجدد کامپیوترهای از کار افتاده ایستگاه که سیستم‌های زیستی آن را کنترل می‌کنند شد.
فضانوردان همچنین مجبور شدند یک پیاده روی فضایی برای تعمیر بخشی از پوشش ضدحرارتی شاتل انجام دهند. در این ماموریت در مجموع سه پیاده روی فضایی به خارج از ایستگاه انجام شد.
مأموریت اصلی آتلانتیس نصب واحد جدیدی از باتری‌های خورشیدی در ایستگاه بین المللی فضایی و جایگزینی یک فضانورد، سونیتا ویلیامز، با فضانوردی دیگر، کلی آندرسن، که هر دو آمریکایی هستند بود.
خانم ویلیامز با بیش از شش ماه حضور در ایستگاه بین المللی فضایی صاحب رکورد طولانی ترین حضور فضانوردان زن در فضا شده‌است.
هفت خدمه آتلانتیس همچنین در دوره حضور خود در ایستگاه بین المللی فضایی عملیات مقدماتی نصب واحد جدیدی از تاسیسات این ایستگاه به نام واحد کلمبوس را به اتمام رساندند.
این پرواز مداری در واقع آخرین سفر شاتل‌های فضایی بود و بدین ترتیب پرونده شاتل‌های فضایی ایالات متحده آمریکا برای همیشه بسته شد. کد آخرین مأموریت فضایی شاتل آتلانتیس اس‌تی‌اس-۱۳۵ است. کریستوفر فرگوسن به عنوان فرمانده ناو فضایی، داگلاس هارلی به عنوان خلبان و ساندرا مگنوس و رکس والهیم دو فضانورد دیگر این مأموریت خواهند بود و بدینسان آخرین پرواز فضایی آتلانتیس از نظر تعداد فضانورد نیز به یک استثناء تبدیل خواهد شد. شاتل‌های فضایی معمولاً به همراه ۷ فضانورد راهی مدار زمین می‌شوند.
منبع[ویرایش]
ویکیپدیا
