شعاع شوارتزشیلد: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | در سال 1966 اخترشناس آلمانی، کارل شوارز شیلد، راه حلی برای نظریه نسبیت عام انیشتین پیدا کرد که نشان دهنده سیاهچاله ای کروی بود.کار شوارزشیلد پیچیدگی خارق العاده ای از نسبیت عام را آشکار ساخت.او نشان داد که اگر جرم ستاره ای در نقطه ای بسیار کوچک متمرکز شود، میدان گرانش در سطح ستاره چنان قوی میشود که حتی نورنیز نمیتواند از آن بگریزد.این همان چیزی است که ما سیاهچاله مینامیم، منطقه ای از فضا زمان با مرزی که "افق اتفاق" یا "افق رویداد" نامیده میشود که هیچ چیز، ازجمله نور نمیتواند از آن بگریزد و به مشاهده کننده ای در دوردست برسد. | + | در سال 1966 اخترشناس آلمانی، کارل شوارز شیلد، راه حلی برای نظریه نسبیت عام انیشتین پیدا کرد که نشان دهنده [[سیاهچاله]] ای کروی بود.کار شوارزشیلد پیچیدگی خارق العاده ای از نسبیت عام را آشکار ساخت.او نشان داد که اگر جرم ستاره ای در نقطه ای بسیار کوچک متمرکز شود، میدان گرانش در سطح ستاره چنان قوی میشود که حتی نورنیز نمیتواند از آن بگریزد.این همان چیزی است که ما سیاهچاله مینامیم، منطقه ای از فضا زمان با مرزی که "افق اتفاق" یا "افق رویداد" نامیده میشود که هیچ چیز، ازجمله نور نمیتواند از آن بگریزد و به مشاهده کننده ای در دوردست برسد. |
| − | برای مدتهای طولانی | + | برای مدتهای طولانی اغلب فیزیکدانان، از جمله انیشتین، بعید میدانستند که چنان تمرکز عظیمی از ماده بتواند در کیهان واقعی اتفاق بیتد و وجود پیدا کند.اما اکنون ما میدانیم زمانی که یک ستاره بسیار سنگین و بدون چرخش، صرف نظر از پیچیدگی شکل و ساختار درونی اش، سوخت هسته ای اش را به پایان میرساند، دچار رمبش میشود و به درون خود فرو میریزد و یک سیاهچاله گرد شوارزشیلدی به وجود می آید.شعاع (R) افق رویداد سیاهچاله فقط به جرم بستگی دارد و به وسیله معادله زیر نشان داده میشود: |
نسخهٔ ۲۸ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۱۱:۴۰
در سال 1966 اخترشناس آلمانی، کارل شوارز شیلد، راه حلی برای نظریه نسبیت عام انیشتین پیدا کرد که نشان دهنده سیاهچاله ای کروی بود.کار شوارزشیلد پیچیدگی خارق العاده ای از نسبیت عام را آشکار ساخت.او نشان داد که اگر جرم ستاره ای در نقطه ای بسیار کوچک متمرکز شود، میدان گرانش در سطح ستاره چنان قوی میشود که حتی نورنیز نمیتواند از آن بگریزد.این همان چیزی است که ما سیاهچاله مینامیم، منطقه ای از فضا زمان با مرزی که "افق اتفاق" یا "افق رویداد" نامیده میشود که هیچ چیز، ازجمله نور نمیتواند از آن بگریزد و به مشاهده کننده ای در دوردست برسد.
برای مدتهای طولانی اغلب فیزیکدانان، از جمله انیشتین، بعید میدانستند که چنان تمرکز عظیمی از ماده بتواند در کیهان واقعی اتفاق بیتد و وجود پیدا کند.اما اکنون ما میدانیم زمانی که یک ستاره بسیار سنگین و بدون چرخش، صرف نظر از پیچیدگی شکل و ساختار درونی اش، سوخت هسته ای اش را به پایان میرساند، دچار رمبش میشود و به درون خود فرو میریزد و یک سیاهچاله گرد شوارزشیلدی به وجود می آید.شعاع (R) افق رویداد سیاهچاله فقط به جرم بستگی دارد و به وسیله معادله زیر نشان داده میشود:
که در آن علامت (C) نشاندهنده سرعت نور، (G)ضریب ثابت نیوتون و (M) جرم سیاهچاله است. برای مثال، شعاع سیاهچاله ای به جرم خورشید فقط دو مایل (یا حدود 3700 متر) میباشد.
منبع:
کتاب کیهان در پوست گردو، نویسنده:استفن هاوکینگ، مترجم:محمد قصاع، انتشارات آستان قدس رضوی
