صورت فلکی سیاهگوش
این صورت فلکی در سال 1687 به وسیله ی یوهانس هولیوس به وجود آمد ، تا قسمت های خالی جنوب غرب دب اکبر و صورت فلکی مجاور آن یعنی شیر کوچک را که هم زمان برای آن نقشه تهیه می نمود، بپوشاند. او ستارگان ضعیف آن منطقه را وقتی معرفی کرد که نوشت: اگر بخواهیم آن ها را رصد کنیم باید چشمانی همچون سیاهگوش داشته باشیم و به همین لحاظ این مجموعه نام سیاهگوش یا گربه ی وحشی آسمان شب را به خود گرفت. هرچند که صورت فلکی سیاهگوش منطقه ی وسیعی از آسمان را میپوشاند اما دارای اجرام عمقی کمتری است که بتوان با تلسکوپ های آماتوری آن ها را دید. یکی از درخشنده ترین آن ها ستاره ی شماره 10 دب اکبر است که در کاتالوگ منتشر شده به وسیله ی جان فلامستید (John Flamsteed) در سال 1725 از آن به عنوان ستاره ای از صورت فلکی دب اکبر نام برده شده.
ستاره ها
ستاره آلفا سیاهگوش دارای طیف K7 III با قدر 1.3 و فاصله 165 سال نوری است. ستاره 38 سیاهگوش، دومین ستاره درخشان از نوع F5 V و قدر 4 به فاصله 46 سال نوری میباشد.
اجرام عمق
NGC 2683 یک کهکشان مارپیچی قدر 10 است که ما آن را در لبه این صورت فلکی می بینیم.
منبع
کتاب صورت های فلکی
