صور فلکی

مردمان باستان تصور می كردند كه می توانند خطوط اصلی چهره ها را در ستارگان آسمان شب پیدا كنند. این چهره ها معمولا شكل هایی از قهرمانان، اساطیر و خدایان افسانه ای،مخلوقات گوناگون و اجرامی بودند كه به نظر آنها اثرگذار بر روی زمین اند. این، مفهوم عامیانه صورت قلكی است.

مفهوم صورت فلكی در ستاره شناسی نوین

اما درستاره شناسی نوین، لغت صورت قلكی به بخشی از آسمان اطلاق می شود كه در مرحله اول اشكالی را تداعی می كند كه هزارها سال پیش برای اولین بار مورد توجه انسان های باستانی قرار گرفته است.

این مناطق بر روی كره سماوی مانند استان ها یا كشورهای مختلف بر روی نقشه های زمینی می باشند. در حال حاضر هر نقطه ای از آسمان بالای سر ما، حتما متعلق به یك صورت فلكی است. حد فاصل بین صورت های فلكی در قالب خط مستقیم بوده ولی شكل ها می توانند كاملا غیر متقارن و غیر هندسی باشد. هر صورت فلكی تعدادی از ستارگان آسمان را درون محدوده خود جای می دهد.

درك مفهوم صورت فلكی برای ایجاد راحتی و تسهیل در شناخت اجرام و پیدا كردن بخش خاصی از آسمان است.از دید ما، می توان تصور كرد كه تمام ستارگان درون محدوده یك صورت فلكی از نظر فیزیكی با هم در ارتباط هستند. از آنجا كه با چشم غیر مسلح نمی توان عمق فضا را تشخیص داد، لذا انسان همه ستارگان را در یك صفحه و ظاهرا در یك فاصله و بسیار نزدیك به هم می بینند. در حقیقت هر ستاره ای می تواند در فاصله زیادی نسبت به دیگری قرار گیرد كه این جدایی تا حد صدها و حتی هزارها سال نوری هم می رسد.

منبع

كتاب صورت های فلكی ترجمه مهندس احمد دالكی