غول سرخ: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | وقتی که ستاره ای منبع سوخت هیدروژن هسته اش را به پایان برد بسته به جرمش به غول یا ابرغول تبدیل می شود. | + | وقتی که ستاره ای منبع سوخت [[هیدروژن]] هسته اش را به پایان برد بسته به جرمش به غول یا ابرغول تبدیل می شود. |
| − | بعد از اتمام هیدروژن هسته ,همجوشی هیدروژن برای تولید هلیوم متوقف می شود وهسته شروع به انقباض می کند .با انقباض هسته انرژی آزاد می شود واین انرژی موجب شروع واکنش در هیدروژن لایه های بالایی می شود .بنابراین واکنشهای هسته ای از مرکز به لایه های بالاتر منتقل می شود به دنبال آن لایه های بیرونی | + | بعد از اتمام هیدروژن هسته ,همجوشی [[هیدروژن]] برای تولید [[هلیوم]] متوقف می شود وهسته شروع به انقباض می کند .با انقباض هسته انرژی آزاد می شود واین انرژی موجب شروع واکنش در هیدروژن لایه های بالایی می شود .بنابراین واکنشهای هسته ای از مرکز به لایه های بالاتر منتقل می شود به دنبال آن لایه های بیرونی هیدروژنی انرژی را جذب کرده و متورم می شوند(در نظر داشته باشیدکه این انرژی به سمت لایه های زیرین وهسته کشیده نمی شود بلکه تمایل آن به رسیدن به مناطق سرد بیرونی تر است) در این مرحله ستاره از رشته اصلی جدا شده ووارد مرحله غولی و یا ابرغولی میشود .اگر جرم ستاره اولیه از 8 برابرجرم خورشید کمتر باشد به یک غول واگر از 8برابر جرم خورشید سنگین تر باشد به یک ابرغول تبدیل خواهد شد. |
نسخهٔ ۲۹ مارس ۲۰۱۲، ساعت ۲۱:۴۴
وقتی که ستاره ای منبع سوخت هیدروژن هسته اش را به پایان برد بسته به جرمش به غول یا ابرغول تبدیل می شود.
بعد از اتمام هیدروژن هسته ,همجوشی هیدروژن برای تولید هلیوم متوقف می شود وهسته شروع به انقباض می کند .با انقباض هسته انرژی آزاد می شود واین انرژی موجب شروع واکنش در هیدروژن لایه های بالایی می شود .بنابراین واکنشهای هسته ای از مرکز به لایه های بالاتر منتقل می شود به دنبال آن لایه های بیرونی هیدروژنی انرژی را جذب کرده و متورم می شوند(در نظر داشته باشیدکه این انرژی به سمت لایه های زیرین وهسته کشیده نمی شود بلکه تمایل آن به رسیدن به مناطق سرد بیرونی تر است) در این مرحله ستاره از رشته اصلی جدا شده ووارد مرحله غولی و یا ابرغولی میشود .اگر جرم ستاره اولیه از 8 برابرجرم خورشید کمتر باشد به یک غول واگر از 8برابر جرم خورشید سنگین تر باشد به یک ابرغول تبدیل خواهد شد.
درون هسته ابرغول ، کوره‌ای هسته‌ای در دماهای چند میلیارد درجه‌ای ، مرتباً سلسله‌ای از عناصر سنگینتر را می‌گدازد. دمای سطح این ستارگان از حدود3500 تا 50000 درجه سانتیگراد (6300 تا 90000 فارنهایت ) متغیر است و همین باعث ایجاد مجموعه‌ای از رنگهای مختلف ، از قرمز تا آبی ، میشود. ولی حتی آنهایی که سطح نسبتاً سردی دارند، به اندازه میلیونها خورشید درخشندگی دارند زیرا سطح پهناورشان پرتوهای بسیاری منتشر می‌کند.
دمای هسته آهنی هر ابرغول به بین 3 تا 5 میلیارد درجه سانتیگراد (4/5 تا 9 میلیارد فارنهایت) بالغ میشود. قطر بزرگترین ابرغول شناخته شده ، به نام ابط الجوزا ، (واقع در صورت فلکی جبار) تقریباً 400 برابر خورشید است و حجمش 64 میلیون خورشید را در بر می‌گیرد. پر جرمترین ابرغولها ، همانهایی که صد برابر بیش از خورشید جرم دارند، تقریباً یک میلیون بار درخشنده‌تر از خورشیدند.
