فرضیه برخورد ستاره دوگانه: تفاوت بین نسخه‌ها
از ویکی نجوم
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'میدهد' به 'میدهد') |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | فرضیه برخورد ستاره دوگانه به وسیله منجم انگلیسی ر.ا.لیتلتن ارائه شد.دارای این مزیت بزرگ بر فرضیه های پیشین است که واقعیت های مشهود مربوط به تکانه | + | فرضیه برخورد ستاره دوگانه به وسیله منجم انگلیسی ر.ا.لیتلتن ارائه شد.دارای این مزیت بزرگ بر فرضیه های پیشین است که واقعیت های مشهود مربوط به [[تکانه زاویه ای]] را نقض نمی کند.بنا بر فرضیه لیتلتن [[خورشید]] در آغاز یک [[ستاره دوتایی|ستاره دوگانه]] بود و [[ستاره]] عابر با ندیم [[خورشید]] تصادم کرد.حوادثی که پس از این تصادم روی داد و ممکن است در حدود یک ساعت طول کشیده باشد، عبارتند از: |
| − | # ستاره های متصادم ( ستاره متجاوز وندیم خورشید ) پس از تصادم، نواری از ماده را پدید آوردند که بزرگی آن به اندازه ای بود که می توانست همه ی سیارات و اقمار غیره را بوجود آورد. | + | # ستاره های متصادم ( [[ستاره]] متجاوز وندیم [[خورشید]] ) پس از تصادم، نواری از ماده را پدید آوردند که بزرگی آن به اندازه ای بود که می توانست همه ی سیارات و اقمار غیره را بوجود آورد. |
| − | # دو ستاره ( مانند شارهای بیلیارد پس از برخورد هریک به راه خود رفتند و با خود قسمت هایی از این نوار را که تحت تاثیر میدان های گرانشی شان بود، بردند. | + | # دو [[ستاره]] ( مانند شارهای بیلیارد پس از برخورد هریک به راه خود رفتند و با خود قسمت هایی از این نوار را که تحت تاثیر میدان های گرانشی شان بود، بردند. |
| − | # اعضای مختلف منظومه شمسی از بخش مرکزی ماده ی به جا مانده پدید آمد. تکانه زاویه ای ماده در این بخش مرکزی می تواند با مقادیر مشهود | + | # اعضای مختلف منظومه شمسی از بخش مرکزی ماده ی به جا مانده پدید آمد. [[تکانه زاویه ای]] ماده در این بخش مرکزی می تواند با مقادیر مشهود متناظر باشد. |
== انتقاد از این فرضیه == | == انتقاد از این فرضیه == | ||
| − | محاسبات نشان میدهد که 94% نوار را ستاره های متصادم با خود می برند و 6% از بخش مرکزی پیش از آن که زیر تاثیر جاذبه خورشید به تنهایی قرار بگیرد، تا مدتی ستاره متجاوز وندیم خورشید را دنبال می کند.احتمال آنکه سیارات از این 6% ماده تشکیل شده باشند فوق العاده اندک است.رویداد بی اندازه محتمل تر آن است که آثار کشندی ناشی از ستاره | + | محاسبات نشان میدهد که 94% نوار را [[ستاره]] های متصادم با خود می برند و 6% از بخش مرکزی پیش از آن که زیر تاثیر جاذبه [[خورشید]] به تنهایی قرار بگیرد، تا مدتی [[ستاره]] متجاوز وندیم خورشید را دنبال می کند.احتمال آنکه سیارات از این 6% ماده تشکیل شده باشند فوق العاده اندک است.رویداد بی اندازه محتمل تر آن است که آثار کشندی ناشی از ستاره متجاوز وندیم خورشید این بخش از نوار را به تکه های بسیار پاره پاره کند که این تکه ها سرانجام در فضای مجاور پراکنده شوند. |
== منبع == | == منبع == | ||
کتاب نجوم به زبان ساده/ نوشته مایردگانی/ ترجمه محمدرضا خواجه پور | کتاب نجوم به زبان ساده/ نوشته مایردگانی/ ترجمه محمدرضا خواجه پور | ||
[[رده:منظومه شمسی]] | [[رده:منظومه شمسی]] | ||
نسخهٔ ۲۴ مارس ۲۰۱۳، ساعت ۲۰:۱۲
فرضیه برخورد ستاره دوگانه به وسیله منجم انگلیسی ر.ا.لیتلتن ارائه شد.دارای این مزیت بزرگ بر فرضیه های پیشین است که واقعیت های مشهود مربوط به تکانه زاویه ای را نقض نمی کند.بنا بر فرضیه لیتلتن خورشید در آغاز یک ستاره دوگانه بود و ستاره عابر با ندیم خورشید تصادم کرد.حوادثی که پس از این تصادم روی داد و ممکن است در حدود یک ساعت طول کشیده باشد، عبارتند از:
- ستاره های متصادم ( ستاره متجاوز وندیم خورشید ) پس از تصادم، نواری از ماده را پدید آوردند که بزرگی آن به اندازه ای بود که می توانست همه ی سیارات و اقمار غیره را بوجود آورد.
- دو ستاره ( مانند شارهای بیلیارد پس از برخورد هریک به راه خود رفتند و با خود قسمت هایی از این نوار را که تحت تاثیر میدان های گرانشی شان بود، بردند.
- اعضای مختلف منظومه شمسی از بخش مرکزی ماده ی به جا مانده پدید آمد. تکانه زاویه ای ماده در این بخش مرکزی می تواند با مقادیر مشهود متناظر باشد.
انتقاد از این فرضیه
محاسبات نشان میدهد که 94% نوار را ستاره های متصادم با خود می برند و 6% از بخش مرکزی پیش از آن که زیر تاثیر جاذبه خورشید به تنهایی قرار بگیرد، تا مدتی ستاره متجاوز وندیم خورشید را دنبال می کند.احتمال آنکه سیارات از این 6% ماده تشکیل شده باشند فوق العاده اندک است.رویداد بی اندازه محتمل تر آن است که آثار کشندی ناشی از ستاره متجاوز وندیم خورشید این بخش از نوار را به تکه های بسیار پاره پاره کند که این تکه ها سرانجام در فضای مجاور پراکنده شوند.
منبع
کتاب نجوم به زبان ساده/ نوشته مایردگانی/ ترجمه محمدرضا خواجه پور
