در حال ویرایش فرضیه های کشندی و تصادم

بر طبق فرضیه کشندی، که به فرضیه برخورد نیز معروف است ، سیارات بر اثر کشند های عظیمی بوجود آمدند که عبور ستاره ای دیگر از نزدیکی خورشید، در آن ایجاد کرد.گازهای چگالی که از خورشید جدا شد دارای حرکتی در امتداد حرکت ستاره ی گذرنده بود.بخشی از ماده ی جداشده را احتمالا این ستاره همراه خود برد.بخشی دیگر نیز مسلما به سطح خورشید بازگشت .قسمت سومی نیز وجود داشت که نیروی گریز از مرکز وارد بر آن به اندازه ای بود که بر جاذبه ی گرانشی فائق آید.این قسمت سیارات متعدد را بوجود آورد.این فرضیه که در سال 1900 به وسیله فارست مولتن و تامس چمبر لین از دانشگاه شیکاگو پیشنهاد شد ، در ابتدا نظریه ی " خرده سیارات " نامیده شد.این نامگذاری حاکی از آن است که نتیجه ی بلافاصل عمل کشندی صرفا ایجاد سیاراتی خرد بود.این خرده سیارات با جذب ماده ی پراکنده ی حول وحوش خود منظومه ای از نه سیاره شناخته شده را به وجود آوردند.

فرق فرضیه برخورد با فرضیه کشندی در این است که در فرضیه نخست برخورد خورشید و ستاره میهمان ، در واقع یک تصادم بود.

محاسباتی که بر فرمولهای بنیادی فیزیک مبتنی است نشان می دهد که هیچ یک از این دو فرضیه قابل قبول نیست.در اینجا نیز دشواری اصلی مربوط می شود به توزیع مشهود تکانه های زاویه ای، یعنی اینکه خورشید فقط 2% و سیارات نزدیک 98% تکانه زاویه را دارند.استاد هنری نویس زاسل از دانشگاه پرینستون نتیجه گرفت که با هیچ فرضیه معقولی که به یک برخورد مربوط می شود نمی توان بیش از 10 درصد از تکانه زاویه ای شناخته شده برای هر تن از جرم سیاره ای را توجیه کرد.علاوه بر اینها ، احتمال تصادم بسیار اندک است.محاسبات حاکی از آن اند که در 5 بیلیون سال گذشته حداکثر 10 تصادم میان 100 میلیون ستاره ی کهکشان ما روی داده است.