در حال ویرایش قدر ظاهری

قدر ظاهری (به انگلیسی:  magnitud)، مقیاسی عددی از [[روشنایی]] ستارگان از دید ناظر در زمین است. هرچه عدد آن کمتر باشد نورانیت [[ستاره]] بیشتر است. قدر ظاهری لگاریتمی با درخشندگی ستاره و فاصله‌اش از ناظر (روی هم با روشنایی ستاره) ارتباط دارد. قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.

اساس نظام قدربندی ستارگان از یونان باستان کسب شده است. در این نظام، مبنای درجه‌بندی قدرها واکنش چشم انسان به درجه‌های نوری مختلف است. اولین بار ابرخس منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین‌ها در قدر یک و کم‌نورترین‌ها در قدر ۶ جای داشتند. قدر ششمی‌ها کم نورترین اشیا قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیر مسلح بودند.

این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.

[[صوفی رازی]] دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری نورانيت ستارگان را ارایه کرد.

[[ویلیام هرشل]] متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد.


{| class="wikitable"
|+'''قدر ظاهری برخی جرم‌های آسمانی برجسته'''
|-
!نورانیت ظاهری || نام اجرام ( به ترتيب نورانيت )
! 
|-
| 26.8- || خورشيد
|-
| 13- || ماه كامل
|-
| 4.6- || سياره زهره ( در بيشينه نورانيت )
|-
| 2.5- || سياره مشتري ( دربيشينه نورانيت )
|-
| 1.9- || ستاره شباهنگ ( پرنور ترين ستاره آسمان )
|}



[[رده:نجوم رصدی]]

[[رده:اختر سنجي]]
@@ سطر ۱: / سطر ۱: @@
+قدر ظاهری (به انگلیسی:  magnitud)، مقیاسی عددی از [[روشنایی]] ستارگان از دید ناظر در زمین است. هرچه عدد آن کمتر باشد نورانیت [[ستاره]] بیشتر است. قدر ظاهری لگاریتمی با درخشندگی ستاره و فاصله‌اش از ناظر (روی هم با روشنایی ستاره) ارتباط دارد. قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.
-{{نوشتار خرد}}قدر ظاهری (به انگلیسی: magnitud)، مقیاسی عددی از [[%D8%B1%D9%88%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C|روشنایی]] منجمان یونان باستان ستاره های مرئی را بر حسب روشنی ظاهری شان به شش گروه تقسیم می کردند.این طبقه بندی هنوز هم کم وبیش معتبر است.افتخار این طبقه بندی به ابرخس(Hipparchus)داده می شود،که در قرن دوم قبل از میلاد در جزیره رودس می زیست.
+اساس نظام قدربندی ستارگان از یونان باستان کسب شده است. در این نظام، مبنای درجه‌بندی قدرها واکنش چشم انسان به درجه‌های نوری مختلف است. اولین بار ابرخس منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین‌ها در قدر یک و کم‌نورترین‌ها در قدر ۶ جای داشتند. قدر ششمی‌ها کم نورترین اشیا قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیر مسلح بودند.
-او پر نور ترین بیست ستاره ای را که می شناخت را به دلخواه ستارگان قدر اول نامید،پنجاه ستاره بعدی به ترتیب روشنی ظاهری،ستارگلان قدر دوم نامیده شدند و الی آخر.نام قدر ششم به چند ستاره ای داده شد که به دشواری قابل رویت با چشم انسان معمولی بودند.
+این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.
-ستارگان از دید ناظر در زمین است. هرچه عدد آن کمتر باشد نورانیت [[%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%D9%87|ستاره]] بیشتر است. قدر ظاهری لگاریتمی با درخشندگی ستاره و فاصله‌اش از ناظر (روی هم با روشنایی ستاره) ارتباط دارد. قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.
+[[صوفی رازی]] دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری نورانيت ستارگان را ارایه کرد.
-'''مقادیر صفر و منفی قدر ظاهری''' بیست ستاره ای که بدوا ستارگان قدر اول به شمار آمدند بعد ها مجددا دسته بندی شدند.این کار از آن رو ضرورت داشت که برخی از این ستارگان بسیار پر نور تر از دیگران بودند. مبنای تعیین قدر ستاره ی نسرواقع(وگا)است.
+[[ویلیام هرشل]] متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد.
-<br/>این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.
-[[%D8%B5%D9%88%D9%81%DB%8C%20%D8%B1%D8%A7%D8%B2%DB%8C|صوفی رازی]] دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری نورانیت ستارگان را ارایه کرد.
+{| class="wikitable"
+|+'''قدر ظاهری برخی جرم‌های آسمانی برجسته'''
-[[%D9%88%DB%8C%D9%84%DB%8C%D8%A7%D9%85%20%D9%87%D8%B1%D8%B4%D9%84|ویلیام هرشل]] متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد.
-<br/>
-{| class="wikitable" align="center"
-|+ قدر ظاهری برخی جرم‌های آسمانی برجسته
 |-
-! نورانیت ظاهری
+!نورانیت ظاهری || نام اجرام ( به ترتيب نورانيت )
-! نام اجرام ( به ترتیب نورانیت )
 !
 |-
-| 26.8-
+| 26.8- || خورشيد
-| خورشید
 |-
-| 13-
+| 13- || ماه كامل
-| ماه کامل
 |-
-| 4.6-
+| 4.6- || سياره زهره ( در بيشينه نورانيت )
-| سیاره زهره ( در بیشینه نورانیت )
 |-
-| 2.5-
+| 2.5- || سياره مشتري ( دربيشينه نورانيت )
-| سیاره مشتری ( دربیشینه نورانیت )
 |-
-| 1.9-
+| 1.9- || ستاره شباهنگ ( پرنور ترين ستاره آسمان )
-| ستاره شباهنگ ( پرنور ترین ستاره آسمان )
 |}
-رابطه ی زیر بین قدر مطلق و قدر ظاهری برقرار است:
-M=m+5-5logd
-<br/>
-== منبع ==
-نجوم به زبان ساده ترجمه محمد رضا خواجه پور
+[[رده:نجوم رصدی]]
-[[Category:نجوم رصدی|نجوم_رصدی]]
+[[رده:اختر سنجي]]