قدر ظاهری: تفاوت بین نسخه‌ها
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) |
هانيه اميري (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ي' به 'ی') |
||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد. | این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد. | ||
| − | [[صوفی رازی]] دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری | + | [[صوفی رازی]] دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری نورانیت ستارگان را ارایه کرد. |
[[ویلیام هرشل]] متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد. | [[ویلیام هرشل]] متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد. | ||
| سطر ۱۳: | سطر ۱۳: | ||
|+'''قدر ظاهری برخی جرم‌های آسمانی برجسته''' | |+'''قدر ظاهری برخی جرم‌های آسمانی برجسته''' | ||
|- | |- | ||
| − | !نورانیت ظاهری || نام اجرام ( به | + | !نورانیت ظاهری || نام اجرام ( به ترتیب نورانیت ) |
! | ! | ||
|- | |- | ||
| − | | 26.8- || | + | | 26.8- || خورشید |
|- | |- | ||
| 13- || ماه كامل | | 13- || ماه كامل | ||
|- | |- | ||
| − | | 4.6- || | + | | 4.6- || سیاره زهره ( در بیشینه نورانیت ) |
|- | |- | ||
| − | | 2.5- || | + | | 2.5- || سیاره مشتری ( دربیشینه نورانیت ) |
|- | |- | ||
| − | | 1.9- || ستاره شباهنگ ( پرنور | + | | 1.9- || ستاره شباهنگ ( پرنور ترین ستاره آسمان ) |
|} | |} | ||
نسخهٔ ۱ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۲۲:۴۲
|
|
قدر ظاهری (به انگلیسی: magnitud)، مقیاسی عددی از روشنایی ستارگان از دید ناظر در زمین است. هرچه عدد آن کمتر باشد نورانیت ستاره بیشتر است. قدر ظاهری لگاریتمی با درخشندگی ستاره و فاصله‌اش از ناظر (روی هم با روشنایی ستاره) ارتباط دارد. قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.
اساس نظام قدربندی ستارگان از یونان باستان کسب شده است. در این نظام، مبنای درجه‌بندی قدرها واکنش چشم انسان به درجه‌های نوری مختلف است. اولین بار ابرخس منجم یونانی ستارگان آسمان را به ۶ دسته از لحاظ روشنایی تقسیم کرد. پرنورترین‌ها در قدر یک و کم‌نورترین‌ها در قدر ۶ جای داشتند. قدر ششمی‌ها کم نورترین اشیا قابل مشاهده توسط بشر با چشم غیر مسلح بودند.
این رده‌بندی را بطلمیوس در کتاب المجسطی آورده و به طور گسترده پذیرفته شد.
صوفی رازی دانشمند مسلمان ایرانی، نخستین یا از نخستینانی بود که روش اندازه‌گیری نورانیت ستارگان را ارایه کرد.
ویلیام هرشل متوجه شد که فاصلهٔ بین قدرها دارای سیستمی لگاریتمی است و ستاره قدر یک بطلمیوس ۱۰۰ برابر از ستاره قدر شش پرنورتر است. همچنین او متوجه شد که تفاوت روشنایی ستاره قدر یک تا دو و ستاره قدر دو تا سه مثل هم هستند و همچنین برای بقیه. پس هر قدر با قدر دیگر حدود ۲٫۵۱۱۸۸۶ مرتبه درخشندگی تفاوت دارد.
| نورانیت ظاهری | نام اجرام ( به ترتیب نورانیت ) | |
|---|---|---|
| 26.8- | خورشید | |
| 13- | ماه كامل | |
| 4.6- | سیاره زهره ( در بیشینه نورانیت ) | |
| 2.5- | سیاره مشتری ( دربیشینه نورانیت ) | |
| 1.9- | ستاره شباهنگ ( پرنور ترین ستاره آسمان ) |
