قدر مطلق

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو

قدر مطلق (به انگلیسی: absolute magnitude) به قدر ظاهری اجرام آسمانی وقتي که آنها را در فاصله 10 پارسكی ( 1پارسک= 3.26سال نوري ) قرار دهیم مي گويند .

قدر مطلق را با M و قدر ظاهری را با m نشان می‌دهند.

قدر ظاهری یک ستاره هم به روشنی ذاتی و هم به فاصله آن وابسته‌است. قدر مطلق به دلیل نیاز به مقیاسی مستقل از فاصله در ستاره‌شناسی تعریف شده‌است تا بتوان روشنی ذاتی اجرام آسمان را بدون در نظر گرفتن فاصله آنها با هم مقایسه کرد.

با استفاده از قدر مطلق، می‌توان درخشندگی (و بزرگی) ستارگان را با یکدیگر مقایسه کرد. هنگامی که خورشید در فاصلهٔ ۱۰ پارسِکیِ زمین قرار گیرد، قدری نزدیک به ۴٫۸+ خواهد داشت و با چشم غیر مسلح سخت دیده خواهد شد. بالاترین قدر مطلق -۹ برای ابرغول‌ها و ۱۹ برای کوتوله‌های سفید است