در حال ویرایش قمر

تعداد اقمار سیاره ای طبیعی، یا ماه ها، در منظومه ی شمسی زیاد است. اما، جرم آنها روی هم رفته جرمی به اندازه ی 0.1 جرم خورشید می باشد. هشت قمر تقریبا به ابعاد ماه هستند، در حالی که بقیه آنها خیلی کوچکترند و شبیه سیارک های بزرگ اند. ماه ِ زمین ، دو قمر مریخ، پنج قمر داخلی مشتری، هشت قمر داخلی زحل و پنج قمر اورانوس مدارات تقریبا دایره ای دارند که عمدتا در صفحه استوایی سیارات واقع اند. مشاهدات نشان می‌دهد که این 21 قمر ، یک چرخش همزمان ناشی از اصطکاک جذر مدی از خود نشان میدهند ( همانگونه که ماه خودمان این کار راانجام می‌دهد).

تنها 3 قمر به دور سیارات خاکی می چرخند، در حالی که  سیارات مشتری گون حد اقل 51 قمر دارند. این مطلب به همراه این موضوع که سیارت مشتری گون به کمربند سیارکی نزدیک هستند، به این معنی است که آنها می‌توانند سیارکها را از طریق گرانش به دام اندازند. اقمار سیاراتمشتری گون با اجرام کوچک ، خروج از مرکز زیاد ، مدارات اریب و حرکت برگشتی، احتمالا توسط سیارکها به دام افتاده اند، همانند اقمار مریخ.

بزرگترین قمر قمر سیاره مشتری، گانیمد، است و در رتبه دوم تیتان، قمر سیاره زحل، قرار دارد. ماه نیز بزرگترین قمر نسبت به اندازه سیاره میزبان است.

1.عطارد و زهره قمر ندارند زیرا دوران کند آنها فرصت نمی داد که ماده به اندازه کافی سر ریز کند واقمار تشکیل شوند.

2.بسیار متحمل به نظر می رسد که قمر زمین ماه زمانی پیش سیاره مستقلی بوده است.یکی از دلایلی که برای این مطلب اقامه می شود این است که مدار ماه تقریبا در همان صفحه سیارات قرار دارد نه در صفحه استوای زمین.

3.نظریه کوییپر برای ده دوازده قمری که در مدار هایی هم سطح و تقریبا مستدیر (که بیشتر قمر ها دارند) حرکت نمی کنند توضیحی ارایه می دهد.این نظریه فرض می کند که این قمر ها در اغاز به فاصله بسیار زیادی از پیش سیاره مادر تشکیل شدند و وقتی که پیش سیاره قسمت اعظم جرم خود را از دست داد زنجیره حوادث زیر اتفاق می افند:

آ.سلطه گرانشی سیاره از بین رفت و این قمر ها زیر نفوذ میدان گرانشی خورشید قرار گرفتند یعنی قمر ها زاده شدند.

4.سیاره پلوتون با همسایگانش فرق بسیار دارد منطقی است فرض می شود که این سیاره زمانی یکی از اقمار پلوتون بوده است.