در حال ویرایش می ماس


نخستین قمر از مجموعه قمر های عمده زحل،''می ماس'' نام دارد که به زحل نزدیک تر از دیگران است.این قمر که از درون تلسکوپ بسیار ضعیف و کم نور می نماید،دارای قطری حدود 390 کیلومتر است.کلیه آگاهی های ما از سطح این قمر علاوه بر مشاهدات تلسکوپی،به وسیله ویجر1 که از فاصله 88.400 کیلومتری آن عبور کرد و همچنین ویجر2 که تا 300000 کیلومتری به آن نزدیک گردید،بدست آمده است.می ماس همانند دیگر اقمار به دام افتاده یک قمر همزمان است و همواره یک نیمکره ثابت آن رو به زحل قرار دارد و مدت گردش آن برابر 22 ساعات و 34 دقیقه است.

بزرگترین و چشمگیر ترین عارضه سطح این قمر گود پهناوری است به نام هرشل که 130 کیلومتر قطر دارد.ارتفاع دیواره های این گود نسبت به کف آن حدود 4 کیلومتر است و پاره ای از نقاط آن نسبت به سطح متوسط قمر حدود 10 کیلومتر ژرفا دارد و یک قله که دقیقا روی خط نیمگان قمر جای گرفته به ابعاد 30x20 کیلومتر در مرکز آن واقع است و ارتفاع آن نسبت به کف گود به شش کیلومتر بالغ می گردد.دیگر گود های این قمر که تقریبا بطور یکسان در سطح آن پراکنده اند در مقایسه با گود هرشل کوچکترند و اندازه آن ها حداکثر از 40 کیلومتر تجاوز نمی کند.ژرفای نسبتا زیاد گود های مزبور را با کمبود نیروی ثقل می ماس در ارتباط می داند.

علاوه بر گود های می ماس،عوارض دیگری نیز به شکل دره در سطح این قمر دیده می شوند که طول آن ها به طور متوسط حدود 90 کیلومتر و عرض آن ها 10 گیلومتر و ژرفای آن ها 1 تا 2 کیلومتر است.

چگالی می ماس 1.2 برابر آب،و سراسر آن را یخ فرا گرفته است.

<br/>

<br/>

<br/>

== منبع ==
*کتاب اطلس منظومه شمسی/نوشته:پاتریک مور/ترجمه:مهندس عباس جعفری

<br/>

[[Category:علوم سیاره‌ای|علوم_سیاره‌ای]]