نجوم نامرئی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۳ آوریل ۲۰۱۲، ساعت ۱۶:۰۸

چشم بشر تنها گستره امواج الكترومغناطيسی را حس می کند. برای پوشاندن گستره کامل از پرتوهای رادیویی تا گاما آشکارسازهای گوناگونی حساس به طول موج های مختلف لازم است. این جایی است که فناوری جدید قادر است پیشرفتهای جدیدی در نجوم مشاهده ای بنماید. نجوم یا همان ستاره شناسی نامرئی مستلزم فناوری هایی است که قادر است ما را به ورای محدوده های طول موج نجوم نوری ببرد.

تجربه نجوم نامرئی نیز به شفافیت زمین که به طور موثر قسمت های عمده ای از طیف الکترومغناطیسی به خصوص نور ماورائ بنفش، پرتوهای X، بعضی از طول موج های مادون قرمز و امواج رادیویی (میلیمتری) با طول موج کوتاه جذب می کند، مربوط می شود. تابش مادون قرمز ابتدا توسط بخار آب که در قسمت های پایین تر جو متمرکز است جذب می شود، پایین تر از 20 کیلومتر. (دی اکسید کربن نیز مقدار کمتری را جذب می کند.) تابشهای ماورای بنفش و پرتو X ابتدا در ارتفاع بیش از 10 کیلومتر در یون سپهر جذب می شوند، در سطوح بالاتر از سطحی که هواپیما و بالن می توانند پرواز کنند. روش مشخص برای جذب جوی این است که به بالای جو برویم. این نجوم فضایی است که از راکت ها، بالن ها و هواپیماها، هم چنین اقمار مصنوعی و فضاپیما ها استفاده می کنند. بنابراین، نجوم نامرئی به دو بخش طبیعی تقسیم می شود: آنهایی که در سطح زمین و آنهایی که باید در فضا کار انجام دهند.

انواعی از نجوم نامرئی:

• نجوم رادیویی از روی زمین
• نجوم مادون قرمز متصل به زمین
• نجوم فضایی

منبع

کتاب نجوم و اختر فیزیک مقدماتی-جلد اول / نویسندگان:زیلیک و اسمیت / مترجمان:دکتر جمشید قنبری و دکتر تق عدالتی / ناشر:دانشگاه امام رضا(ع) / چاپ سوم-1384 / صفحه 367