نسبیت خاص

این یک نوشتار خرد است . با ویرایش آن ما را در پیشبرد اهداف ویکی نجوم یاری نمایید .

نسبیت خاص

نظریه نسبیت خاص در سال 1284/1905 توسط آلبرت اینشتین ارائه شد. این نظریه در حال حاضر يك نظريه بنيادين فيزيك به شمار مي‌رود. با آنکه اغلب این نظریه را اسرارآمیز و پیچیده تلقی می‌کنند، خصوصیات اصلی آن به طور طبیعی از دو اصل موضوع اساسی نسبیت ناشی می‌شوند. اصل موضوع اول، اصل نسبیت است که برای مکانیک کلاسیک یا نیوتونی نیز صادق است. اصل موضوع دوم، ثبات سرعت نور است که با مفهوم نسبیت در تناقض ظاهری است و اگر مفاهیم فضا وزمان را بپذیریم، با اصل یک نیز مغایر است. کار برجسته انشتین این بود که این دو اصل را در یک نظریه خود سازگار جهان فیزیک تلفیق کرد.

به طور کلی مشاهده و بررسی پدیده ها از نظر دو ناظر که نسبت به هم با سرعت ثابت حرکت می‌کنند را نسبیت خاص می‌گویند.

اصل اول :

قوانین فیزیک در تمام دستگاه‌های لخت، یکسان یا هم وارد هستند. یعنی شکل ریاضی یک قانون فیزیکی یکسان باقی می‌ماند.

اصل دوم :

سرعت نور در خلأ مقداری ثابت و مستقل از دستگاه لخت، چشمه و ناظر است.

منبع

کتاب مبانی فیزیک نوین/ نویسندگان: ریچارد وایدنر - رابرت سلز