نظریه برخورد بزرگ: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
   
 
   
نظریه ی برخورد بزرگ (giant impact hypothesis) بیان می دارد که ماه از باقیمانده های حاصل از برخورد بین زمین و جسمی به اندازه ی ماه در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده. جسمی که به زمین برخورد کرده را بعضی اوقات تئا (Theia) می نامند ، از آن رو که تیتان در اسطوره های یونانی مادر سلن و خدای ماه است.
+
نظریه‌ی برخورد بزرگ (giant impact hypothesis) بیان می‌دارد که ماه از باقیمانده‌های حاصل از برخورد بین زمین و جسمی به اندازه‌ی ماه، در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. جسمی که به زمین برخورد کرده را بعضی اوقات تئا (Theia) می‌نامند؛ از آن رو که تیتان در اسطوره‌های یونانی ما در سلن و خدای ماه است.
  
نظریه ی برخورد بزرگ، نظریه ی علمی ای است که در حال حاضر برای شکل گیری ماه پذیرفته شده است. شواهدی که این نظریه را توجیه می کنند عبارت اند از: جهت خاص حرکت وضعی زمین و حرکت مداری ماه، نمونه هایی از سنگهای ماه که نشان می دهند روزی سطح ماه مذاب بوده، هسته ی به نسبت کوچک آهنی ماه، چگالی کوچکتر ماه در مقایسه با زمین، شواهدی از برخوردهای مشابه در دیگر سیستم های ستاره ای (که دیسکهای برافزایشی را ایجاد می کنند)، و برخوردهای بزرگی که در نظریات شکل گیری منظومه ی شمسی وجود دارند.
+
نظریه‌ی برخورد بزرگ، یکی از نظریه‌های علمی‌ای است که در حال حاضر برای شکل‌گیری ماه پذیرفته شده است. شواهدی که این نظریه را توجیه می‌کنند عبارتند از:
 +
* جهت خاص حرکت وضعی زمین و حرکت مداری ماه
 +
* نمونه‌هایی از سنگهای ماه که نشان می‌دهند روزی سطح ماه مذاب بوده
 +
* هسته‌ی به نسبت کوچک آهنی ماه، چگالی کوچکتر ماه در مقایسه با زمین
 +
* شواهدی از برخوردهای مشابه در دیگر سیستم‌های ستاره‌ای (که دیسک‌های برافزایشی را ایجاد می‌کنند)
 +
* و برخوردهای بزرگی که در نظریات شکل‌گیری منظومه‌ی شمسی وجود دارند.
  
 
  [[category:علوم سیاره‌ای]]
 
  [[category:علوم سیاره‌ای]]

نسخهٔ ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۱۲، ساعت ۱۲:۱۶

نظریه‌ی برخورد بزرگ (giant impact hypothesis) بیان می‌دارد که ماه از باقیمانده‌های حاصل از برخورد بین زمین و جسمی به اندازه‌ی ماه، در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. جسمی که به زمین برخورد کرده را بعضی اوقات تئا (Theia) می‌نامند؛ از آن رو که تیتان در اسطوره‌های یونانی ما در سلن و خدای ماه است.

نظریه‌ی برخورد بزرگ، یکی از نظریه‌های علمی‌ای است که در حال حاضر برای شکل‌گیری ماه پذیرفته شده است. شواهدی که این نظریه را توجیه می‌کنند عبارتند از:

  • جهت خاص حرکت وضعی زمین و حرکت مداری ماه
  • نمونه‌هایی از سنگهای ماه که نشان می‌دهند روزی سطح ماه مذاب بوده
  • هسته‌ی به نسبت کوچک آهنی ماه، چگالی کوچکتر ماه در مقایسه با زمین
  • شواهدی از برخوردهای مشابه در دیگر سیستم‌های ستاره‌ای (که دیسک‌های برافزایشی را ایجاد می‌کنند)
  • و برخوردهای بزرگی که در نظریات شکل‌گیری منظومه‌ی شمسی وجود دارند.