نظریه برخورد بزرگ

نظریه‌ی برخورد بزرگ (giant impact hypothesis) بیان می‌دارد که ماه از باقیمانده‌های حاصل از برخورد بین زمین و جسمی به اندازه‌ی ماه، در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش تشکیل شده است. جسمی که به زمین برخورد کرده را بعضی اوقات تئا (Theia) می‌نامند؛ از آن رو که تیتان در اسطوره‌های یونانی ما در سلن و خدای ماه است.

نظریه‌ی برخورد بزرگ، یکی از نظریه‌های علمی‌ای است که در حال حاضر برای شکل‌گیری ماه پذیرفته شده است. شواهدی که این نظریه را توجیه می‌کنند عبارتند از:

• جهت خاص حرکت وضعی زمین و حرکت مداری ماه
• نمونه‌هایی از سنگهای ماه که نشان می‌دهند روزی سطح ماه مذاب بوده
• هسته‌ی به نسبت کوچک آهنی ماه، چگالی کوچکتر ماه در مقایسه با زمین
• شواهدی از برخوردهای مشابه در دیگر سیستم‌های ستاره‌ای (که دیسک‌های برافزایشی را ایجاد می‌کنند)
• و برخوردهای بزرگی که در نظریات شکل‌گیری منظومه‌ی شمسی وجود دارند.