پلوتون

نهمین و دورترین سیاره شناخته شده پلوتون است که نامش از رب النوع دنیای زیر زمین گرفته شده است.فاصله متوسط آن از خورشید در حدود شش هزار میلیون کیلومتر است.پلوتون فقط 1/1600 مقدار گرما و نوری را میگیرد که زمین دریافت میکند. نور رنگ پریده یخورشید دور دست، دشتهای یخ زده این سیاره را ترسناکتر و غیر واقعی تر از آنچه باید، مینماید. پلوتون با قدر ظاهری 14.8 حتی در تلسکوپهای بسیار قوی نیز چون نقطه نورانی زرد رنگی به نظر میرسد.

پلوتون از هنگام کشف در سال ۱۹۳۰ تا ۲۴ اوت ۲۰۰۶ نهمین سیاره سامانه خورشیدی بود. اما اکنون بنا بر تعریف نوین اتحادیه بین‌المللی اخترشناسی یک سیاره کوتوله و همچنین به عنوان نمونه نخست از رده جدید اجرام فرا نپتونی به شمار می‌رود.

کشف پلوتون

شهرت پلوتون چون نپتون به کشف آن مربوط است که در آن پرسیوال لاول فلگستاف آریزونا و ه.پیکرینگ از هاروارد و کلاید تانباو که دانشجوی دستیار رصدخانه فلگستاف بود، دست داشتند.جستجوی این سیاره بیش از بیست سال طول کشید.اعلام کشف آن در 13 مارس 1930 همزمان بود با روز تولد پروفسور لاول و سالگرد کشف اورانوس توسط هرشل. نشانه این سیاره (L و P)حروف اول پرسیوال لاول است. این بار نیز انحرافی در حرکات محاسبه شده اورانوس و نپتون، انگیزه جستجو برای پلوتون بود.اما اکنون معلوم شده است که پلوتون کوچکتر از آن است که عامل انحرافهای پیش گفته باشد.

مدار

پلوتون از چند جنبه شایان توجه است

الف) زاویه میل مدار آن (17 درجه)از همه سیارات دیگر بیشتر است.

ب)مدار آن بیشترین خروج از مرکز را در میان سیارات دارد.

پ)پلوتون در حضیض خورشیدی خود از نپتون به خورشید نزدیک تر است، به طوریکه در آن هنگام نپتون بیرونی ترین سیاره میشود.

منبع

کتاب نجوم به زبان ساده. نویسنده:مایر دگانی