کهکشان رادیویی: تفاوت بین نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۱۸ اکتبر ۲۰۱۲، ساعت ۰۷:۲۸

كهكشان های رادیویی و بستگانشان، کوازارها و بلازارها نوعی كهكشان فعال هستند كه در طول موجهای رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداكثر درخشندگی آن ها 39^10 وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد. گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنكروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم كنش بین فواره های گازی دو گانه و محیط بیرونی تعیین میشود كه توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر كهكشان های میزبان صرفاً كهكشان های بیضوی بزرگ هستند. كهكشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا كارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین كهكشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های كهكشانی انجام شده است.

برخي از كهكشانها امواج بسيار قوي راديويي از خود گسيل مي كنند . در حقيقت از نظر رده بندي اين كهكشانها جزء اجرام انفجاري رده بندي مي شوند . براي توجيه اين ميزان انرژي نظريه هاي زيادي وجود دارد كه اولين آن ها احتمال بر خورد دو كهكشان به يكديگر است ولي با توجه به نسبت ميزان اندازه ستارگان دوكهكشان و فاصله ميان آنها احتمال توليد چنين نيرويي بدون در نظر گرفتن گرد و غبار ميان ستاره اي نزديك به صفر است براي درك بهتر اين موضوع كهكشان خودمان را در نظر بگيريد قطر كهكشان ما 100.000 سال نوري است و نوري كه از نزديكترين كهكشان به ما ميرسد 2.5 ميليون سال در راه بوده است يعني نسبت فاصله دو كهكشان به قطرشان حدود 20 برابر است اكنون فاصله خورشيد تا نزديكترين ستاره به آن ، يعني آلفا قنطورس ، را در نظر بگيريد مي بينيم اين فاصله 30 ميليون برابر قطر خورشيد است به عبارت ديگر احتمال اينكه دو ستاره به هم بر خورد كنند خيلي كمتر از احتمال برخورد دو كهكشان است .و با برسي ميزان انرژي توليد شده توسط برخورد اين ابرهاي گاز و غبار در صورتي كه ميزان آنها خيلي بيشتر از ستارگان آن كهكشان ها باشد باز هم براي توجيه اين انرژي دچار مشكل خواهيم بود. حالت ديگر اين است كه ممكن است هر دو كهكشان در مركز خود داراي سياهچاله باشند در اين صورت با ادغام اين دو كهكشان اين دوسياهچاله هم ادغام مي شوند و باعث بوجود آمدن كهكشان هاي فعال مي شوند البته كهكشان هاي راديويي فقط همراه با كهكشان هاي بيضوي ديده ميشوند نه با مارپيچيها. از نشانه هايي كه براي تاييد اين نظريه مي توان به آن اشاره كرد وجود تعداد زيادي كهكشان بيضوي در مجموعه هاي كهكشاني پرتراكم است . واضح است كه چنين خوشه هايي كه در آنها ازدحام كهكشاني وجود دارد احتمال برخورد بالا تر است .در خوشه كهكشاني گيسو كه در فاصله 300 مليون سال نوري از ما قرار دارد 85 درصد كهكشانهاي مرئي خوشه را كهكشان هاي بيضوي تشكيل مي دهند در قلب اين خوشه دو كهكشان بيضوي غول پيكر قرار دارد كه گرانش آنها بر تمامي خوشه غلبه دارد خوشه سنبله هم كه نزديكتر است به طور عمده از بيضوي ها تشكيل شده است در قلب اين خوشه هم سه هيولاي بيضوي حاكم بر اين خوشه اند پهناي هر كدام از اين غول ها حدود دو ميليون سال نوري است يعني 20 برابر قطر كهكشان خودمان . اما از طرف ديگر بيشتر مارپيچي ها در خوشه هايي كه تراكم كمتري دارند و بنا بر اين احتمال برخورد كهكشان ها هم كمتر است يافت مي شوند . نظريه ديگر بر مبناي برخورد ماده و پاد ماده است مي دانيم در جهان ما تمام پديده هاي اطراف ما ماده نام دارد ولي نوع ديگري از آن وجود دارد كه پاد ماده يا ضد ماده خوانده مي شود. مثلا در مورد پرتون ذره بنيادي ديگري كشف شده است كه از نظر تمام خواص كاملا مشابه آن است و فقط از نظر بار الكتريكي منفي است و هنگام بر خورد آن ها با هم، هردو از بين مي روند و فقط انرژي آنها باقي مي ماند .البته اين ماده تاكنون فقط در آزمايشگاه ها توليد شده است بر اساس اين نظريه اگر يك كهكشان از ماده با يك كهكشان ضد ماده بر خورد كند حاصل فقط مقدار زيادي انرژي مي تواند باشد. به هر حال هيچ منطق دقيقي براي توجيه انرژي زياد آنها نيست و دانشمندان هنوز در حال بررسي بر روي اين كهكشان هاي انفجاري هستند .

منبع

ویکی پدیای انگلیسی www.haftaseman.ir