کهکشان رادیویی

کهکشان های رادیویی و بستگانشان، کوازارها و بلازارها نوعی کهکشان فعال هستند که در طول موج های رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداکثر درخشندگی آن ها 10³⁹ وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد.<ref name="multiple1"> ویکی پدیا انگلیسی </ref> گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنکروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم کنش بین فواره های گازی دو گانه و محیط بیرونی تعیین می‌شود که توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر کهکشان های میزبان صرفاً کهکشان های بیضوی بزرگ هستند. کهکشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می‌توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا کارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین کهکشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های کهکشانی انجام شده است.<ref name="multiple1"> ویکی پدیا انگلیسی </ref>

دجاجه A کهکشانی بسیار غیر عادی است زیرا تابش آن در طول موج های رادیویی در حدود یک میلیون برابر کهکشان عادی است.آنچه هنوز می باید کشف شود ، منبع فوران عظیم این انرژی است، که شاید رمبشی گرانشی یا انفجاری بزرگ در حال وقوع باشد. به نظر می رسد این گسیل ها از دو ناحیه ای به فاصله حدود 50000 سال نوری نسبت به دو طرف دجاجه A تولید می شوند.<ref name="multiple2"> کتاب نجوم دینامیکی /رابرت تی دیکسون/ترجمه احمد خواجه نصیر طوسی/مرکز نشر دانشگاهی / تهران</ref>

طبقه بندی

پرونده:Messier 87 Hubble WikiSky.jpg

این یک در خوشه سنبله(( NGC4486 است.زائده شبه فواره ای آن خبر از ماهیت بسیار فعالش می دهد.امروزه هر گامی که در راه پیشرفت مطالعه این تصویر ها بر می داریم ، ما را به یکی از پر انرژی ترین اشیای موجود در عالم ، نزدیکتر می کند

منابع رادیویی را می‌توان بنابر قطر ظاهریشان به صورت گسترده یا متراکم طبقه بندی کرد .منابع گسترده قطر زاویه ای از یک ثانیه قوسی دارند و احتمالا گستره قطر آن ها از 10 تا 100 پارسک است.منابع رادیویی متراکم قطر زاویه ای کم تر از یک ثانیه قوسی دارند و قطر واقعی آن ها کم تر از 10 پارسک است.<ref name="multiple2"> کتاب نجوم دینامیکی /رابرت تی دیکسون/ترجمه احمد خواجه نصیر طوسی/مرکز نشر دانشگاهی / تهران</ref>

هزاران منبع رادیویی مجزا کشف شده که بسیاری از آن ها با کهکشان های مرئی مشخص شده اند. یک کهکشان رادیویی عادی مقدار انرژی رادیویی را که گسیل می کند ، تقریبا یک میلیونیم انرژی نوری آن است . یک کهکشان رادیویی خاص در حدود 100 برابر یک کهکشان رادیویی عادی انرژی رادیویی گسیل می کند: M87 نمونه ای از یک کهکشان بیضوی است که گسیل انرژی رادیویی آن تقریبا 100 برابر گسیل عادی NGC 1068 است.به نظر می رسد که گسیل رادیویی از دو ناحیه با فواصل مساوی از دو سمت کهکشان می آیند.یک عکس با نوردهی کوتاه مدت، زائنده ای شبیه فواره ای را نشان می دهد که نور آن بسیار قطبیده است.این امر دلالت بر یک گسیل سنکروترونی دارد که حاصل حرکت الکترونهای پر انرژی در یکمیدان مغناطیسی است. گره های روشن این زائده حاکی از چند رویداد انفجاری شدید است. جرم M87 بیش از 100 برابر جرم کهکشان راه شیری است و امروزه معلوم شده است که هسته مرکزی در حدود 5 میلیارد جرم خورشیدی دارد. این هسته چندان متراکم است که می‌توان آن را به یک سیاهچاله کهکشانی تشبیه کرد. فروریزش ماده بر قلب مرکزی هسته ممکن است باعث برونریزی مقادیر عظیم انرژی باشند.<ref name="multiple2"> کتاب نجوم دینامیکی /رابرت تی دیکسون/ترجمه احمد خواجه نصیر طوسی/مرکز نشر دانشگاهی / تهران</ref>

تاریخچه

در سال 1931 مهندس کارل یانکسی عضو آزمایشگاه های بل تلفن ، تصادفا سیگنال های رادیویی را که از فضا های خارج می آمد کشف کرد. آیا این سیگنال ها صرفا نمایانگر یک زمینه کلی از نوفه رادیویی بودند یا به منابع مشخص و جداگانه مربوط می شوند ؟ این پرسش را والتر باده در سال 1951 پاسخ داد. او در حین کار با تلسکوپ 5 متری پالومار از لحاظ اپتیکی یک منبع رادیویی مشخص را به عنوان دجاجه A شناسایی کرد. دجاجه A کهکشانی است با فاصله حدود 700 میلیون سال نوری. ماهیت این منبع تا زمانی که باده هویت آن را مشخص کرد ، فهمیده نشده بود .کار باده آغاز عصر نوینی در اختر شناسی ، یعنی عصر مشاهدات رادیویی بود .<ref name="multiple2"> کتاب نجوم دینامیکی /رابرت تی دیکسون/ترجمه احمد خواجه نصیر طوسی/مرکز نشر دانشگاهی / تهران</ref>

منبع

• <references />