کهکشان رادیویی

كهكشان های رادیویی و بستگانشان، کوازارها و بلازارها نوعی كهكشان فعال هستند كه در طول موجهای رادیویی، بسیار درخشان هستند، حداكثر درخشندگی آن ها 39^10 وات بین 10MHz تا 100GHz می باشد. گسیل امواج رادیویی به خاطر فرآیند سنكروترون است.ساختار مشاهده شده در گسیل امواج رادیویی به وسیله ی بر هم كنش بین فواره های گازی دو گانه و محیط بیرونی تعیین میشود كه توسط تابش های نسبیتی اصلاح شده است. اکثر كهكشان های میزبان صرفاً كهكشان های بیضوی بزرگ هستند. كهكشان های فعال با طول موج بلند رادیویی نه تنها در نوع خود جالب توجه هستند بلکه بدلیل امکان یافت شدن آنها در فواصل دور، می توان از آنها بعنوان ابزار ارزشمندی (معتبری) در کیهانشناسی رصدی بهره گرفت . اخیرا كارهای زیادی بر روی اثرات این اجرام در محیط بین كهكشانی به ویژه در خوشه ها و گروه های كهكشانی انجام شده است.

برخیاز كهكشانها امواج بسیار قویرادیوییاز خود گسیل میكنند . در حقیقت از نظر رده بندیاین كهكشانها جزء اجرام انفجاریرده بندیمیشوند . برایتوجیه این میزان انرژینظریه هایزیادیوجود دارد كه اولین آن ها احتمال بر خورد دو كهكشان به یكدیگر است ولیبا توجه به نسبت میزان اندازه ستارگان دوكهكشان و فاصله میان آنها احتمال تولید چنین نیروییبدون در نظر گرفتن گرد و غبار میان ستاره اینزدیك به صفر است برایدرك بهتر این موضوع كهكشان خودمان را در نظر بگیرید قطر كهكشان ما 100.000 سال نوریاست و نوریكه از نزدیكترین كهكشان به ما میرسد 2.5 میلیون سال در راه بوده است یعنینسبت فاصله دو كهكشان به قطرشان حدود 20 برابر است اكنون فاصله خورشید تا نزدیكترین ستاره به آن ، یعنیآلفا قنطورس ، را در نظر بگیرید میبینیم این فاصله 30 میلیون برابر قطر خورشید است به عبارت دیگر احتمال اینكه دو ستاره به هم بر خورد كنند خیلیكمتر از احتمال برخورد دو كهكشان است .و با برسیمیزان انرژیتولید شده توسط برخورد این ابرهایگاز و غبار در صورتیكه میزان آنها خیلی بیشتر از ستارگان آن كهكشان ها باشد باز هم برایتوجیه این انرژیدچار مشكل خواهیم بود. حالت دیگر این است كه ممكن است هر دو كهكشان در مركز خود دارایسیاهچاله باشند در این صورت با ادغام این دو كهكشان این دوسیاهچاله هم ادغام میشوند و باعث بوجود آمدن كهكشان هایفعال میشوند البته كهكشان هایرادیوییفقط همراه با كهكشان هایبیضویدیده میشوند نه با مارپیچیها. از نشانه هاییكه برایتایید این نظریه میتوان به آن اشاره كرد وجود تعداد زیادیكهكشان بیضویدر مجموعه هایكهكشانیپرتراكم است . واضح است كه چنین خوشه هاییكه در آنها ازدحام كهكشانی وجود دارد احتمال برخورد بالا تر است .در خوشه كهكشانیگیسو كه در فاصله 300 ملیون سال نوریاز ما قرار دارد 85 درصد كهكشانهایمرئیخوشه را كهكشان هایبیضویتشكیل میدهند در قلب این خوشه دو كهكشان بیضویغول پیكر قرار دارد كه گرانش آنها بر تمامیخوشه غلبه دارد خوشه سنبله هم كه نزدیكتر است به طور عمده از بیضویها تشكیل شده است در قلب این خوشه هم سه هیولایبیضویحاكم بر این خوشه اند پهنایهر كدام از این غول ها حدود دو میلیون سال نوریاست یعنی20 برابر قطر كهكشان خودمان . اما از طرف دیگر بیشتر مارپیچیها در خوشه هاییكه تراكم كمتریدارند و بنا بر این احتمال برخورد كهكشان ها هم كمتر است یافت میشوند . نظریه دیگر بر مبنایبرخورد ماده و پاد ماده است میدانیم در جهان ما تمام پدیده هایاطراف ما ماده نام دارد ولینوع دیگری از آن وجود دارد كه پاد ماده یا ضد ماده خوانده میشود. مثلا در مورد پرتون ذره بنیادیدیگریكشف شده است كه از نظر تمام خواص كاملا مشابه آن است و فقط از نظر بار الكتریكیمنفیاست و هنگام بر خورد آن ها با هم، هردو از بین میروند و فقط انرژیآنها باقیمیماند .البته این ماده تاكنون فقط در آزمایشگاه ها تولید شده است بر اساس این نظریه اگر یك كهكشان از ماده با یك كهكشان ضد ماده بر خورد كند حاصل فقط مقدار زیادیانرژیمیتواند باشد. به هر حال هیچ منطق دقیقیبرایتوجیه انرژیزیاد آنها نیست و دانشمندان هنوز در حال بررسیبر رویاین كهكشان هایانفجاریهستند .

منبع

• ویکی پدیای انگلیسی
• دانشنامه ستاره شناسی