M50: تفاوت بین نسخه‌ها

از ویکی نجوم
پرش به: ناوبری، جستجو
سطر ۱: سطر ۱:
 
[[پرونده:M50a.jpg]]
 
[[پرونده:M50a.jpg]]
 +
  
 
== تاریخچه ==
 
== تاریخچه ==
  
نیکولاس لوئیس لاکایله  ( Nicholas-louisde lacaille) بین سال‌های 1751 و 1752 همزمان با مساحی ستارگان نیم‌کره‌ی جنوبی در آفریقای جنوبی  M55  را کشف کرد. او این خوشه ی کروی را به عنوان چهاردهمین شیئ کشف شده ی خود در گروه" سحابی بدون ستاره " ثبت و آنرا مرتبط به هسته ی یک دنباله دار دانست.
+
این خوشه باز محتملا توسط جیووانی دومنیک کاسینی در سال 1711 کشف شده و این احتمال بر اساس آنچیزی‌ست که پسرش پس از مرگ وی نقل کرده است. به نظر می‌رسد چارلز مسیه در سال 1771 در جستجوی این سحابی بود اما تا 5 آپریل 1772 این « خوشه پر از ستاره های کمابیش روشن» را نیافت، درست تا زمانی که در حال رصد دنباله دار آن سال بود.
مسیه امیدوار بود که مشاهدات لاکایله را در 29 جولای 1764 برای اولین کاتالوگش تکرار کند ، اما نتوانست آن جرم بسیار جنوبی را بیابد. تا آنکه درست 14 سال بعد در 24 جولای 1778، دقیقا در شب کشف M54  به طور اتفاقی در همان شب موفق به رصد M55 شد. او  M55  را" یک سحابی سفید رنگ یکپارچه 6 دقیقه‌ای با نور یکنواخت که بدون ستاره می‌نماید " توصیف کرد.
+
جوهان الرت بوده(Bode)  - بی خبر از کشف مسیه - در سال 1774 در حال جستجوی خوشه‌ی کاسینی بود که آن را یافت: « یک خوشه ستاره‌ای کوچک زیر شکم اسب تکشاخ در پس زمینه‌ای شبه‌گون به همراه چهار ستاره‌ی کوچک در غرب»
  
جیمز دانلوپ رصدگر استرالیایی نیز نتوانست این خوشه ی کروی را به عنوان ستارگان جدا از هم تشخیص دهد .اوM55 را " یک سحابی کروی بزرگ روشن و زیبا به قطر 2 دقیقه قوسی با اندکی تراکم در مرکز" توصیف کرد .
+
شصت سال بعد جان هرشل درباره ی M50  گفت:خوشه‌ای زیبا با نواحی خالی، حالت کروی نامنظم و ستاره هایی با قدر 11 تا 15 که در مرکز جمع نشده‌اند و به طرز یکنواختی در ناحیه‌ای با قطر 30 گسترش یافته اند.
  
فقط ویلیام و جان هرشل توانستند که بخش بهترM55  را با قطر زاویه‌ای نسبتا بزرگ  10 دقیقه قوسی ببینند و ستارگان آن را تفکیک کنند.
+
در مقابل دآرست اذعان کرد که M50 «یک خوشه با ستاره های کوچک» است. او یک «ستاره سرخ در لبه» را نیز رصد کرده است... از طرفی دریادار اسمیت خاطرنشان کرده که M50: توده‌ای نامنظم و پر ستاره‌است که تجمع ستاره‌های آن در اطراف بیش ا مرکز است و متشکل از ستاره‌های قدر 8 تا 16 می‌باشد.
 +
لئو برنز از M50 به عنوان «جرمی جذاب برای دوربین‌های کوچک» یاد کرده و قطر '30 را برای آن ذکر کرده است.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
  
کورتیس (Curtis ) بر اساس تصاویر عکاسی ، آن را به این صورت توصیف کرد:" یک خوشه کروی زیبا با قطر 10 دقیقه قوسی که در زمینه آن ستارگان کم نور،  نسبت به خوشه‌های مشابه در مرکز تراکم کمتری دارند "<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
+
== اخترفیزیک ==
  
== اخترفیزیک==
+
خوشه باز M50 دارای فاصله‌ای حدود 2900ly نسبت به ماست و در فاصله 70ly زیر دیسک کهکشانی جای گرفته است. اندازه ظاهری '15 تا '20 متناظر با اندازه واقعی 13ly آن است و اندازه ناحیه داخلی متراکم '10 ای آن حدود 8ly اندازه گیری شده است. رده بندی Trumpler  دارای ناسازگاری‌هایی است و رده‌های ll3r,ll3m,l2m به  M50 نسبت داده می‌شود.
  
M55  با قطر زاویه‌ای بزرگ 19 دقیقه قوسی در میان بزرگ‌ترین خوشه‌های کروی در آسمان قرار دارد. با فاصله‌ای بیش از 19000 سال نوری، قطر آن 110 سال نوری می‌باشد که برای خوشه‌های کروی خیلی بزرگ محسوب نمی‌شود. جرم متوسط آن معادل با 250000 جرم خورشید تخمین زده شده و درخشش آن 100000 برابر درخشش خورشید است.
+
کلاریا و همکارانش 109 ستاره از 175 ستاره‌ی قرار گرفته در میدان دید خوشه را به M50 نسبت داده اند ولنکوئیست تنها 50 ستاره را به خوشه نسبت داده بود. مطالعات اخیر پایین آوردن حد روشنایی ستاره تا قدر 23 ، عدد 2050 عضو را پیشنهاد کرده‌است.
  
M55 یک خوشه ی کروی در بالج کهکشان (برآمدگی مرکز کهکشان) است و فاصله‌ی آن از مرکز کهکشان هرگز بیش از 20000 سال نوری نشده است اما می‌تواند تا5000 سال نوری به آن نزدیک شود. مدار آن 60 درجه نسبت به سطح کهکشان انحراف دارد و دوره تناوب آن 100 میلیون سال است. سن M55 حدود 12.5 میلیارد سال تخمین زده شده که برای خوشه ها کروی کهکشانی متداول است .
+
درخشانترین ستاره‌ی این خوشه باز، یک غول سرخ از رده‌ی طیفی K3 و قدر 7.8 است که در '7 جنوب قرار گرفته است. درمقابل دومین ستاره روشن خوشه(قدر 8.3) یک ستاره آبی است که در ناحیه شمال شرقی خوشه دیده می‌شود.
  
M55  تقریبا کمترین تراکم را در میان انواع مشابه خود در کاتالوگ مسیه دارد که رده‌بندی XI  به آن نسبت داده شده. تنها M71  از آن پخشتر است. توضیح مناسب آن است که M55 در طی گذرهای متعددش از بالج متراکم کهکشانی، ستارگان زیادی را از دست داده است.
+
برخلاف باورهای پیشین این خوشه به تجمع ستاره‌ای CMa-0B1 جوان متعلق نیست. خود این تجمع از لحاظ فیزیکی به سحابی IC 471 و خوشه ی ستاره‌ای NGC 2350 مرتبط است.
 +
تخمین اولیه برای عمر M50 چیزی حدود 75 میلیون سال بوده که به تازگی به عدد 100 میلیون سال ارتقا یافته.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
  
روشن ترین ستارگان درM55  به قدر قابل توجه 11.2 می‌رسد. سایر-هوگ (Sawyer-Hogg ) میانگین قدر 25 عدد از درخشان ترین ستارگان خوشه را 13.6 به دست آورده. حدود 40  ستاره متغیر در این خوشه ی کروی پیدا شده است که شامل 15ستاره ی RRشلیاقی و3 متغیر گرفتی می‌باشد به علاوه 24 تا از74 "اجرام سرگردان آبی " یافت شده از گونه‌ی متغیرهای SX Phoenicis هستند.
+
== رصد ==
  
در سال 1996 متیو و میرابل در یافتند که کسر قابل توجهی از ستارگان این ناحیه در حقیقت متعلق به کهکشان کوتوله‌ی SagDEG میباشند که تنها 9 درجه در شرق M55 قرار دارند ( M54 را ببینید ) . این ستاره‌ها شامل 3 ستاره ی RR شلیاقی هستند که در فاصله ی بیش از 85000 سال نوری قرار دارند و قطعا عضو واقعی M55  نیستند بلکه با فاصله‌ی زیادی ، از دید ما در پشت آن قراردارند.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
+
در بهترین شرایط رصدی M50 حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل روئیت است. یک دوچشمی10×50 یک خوشه‌ی روشن  و 10 ستاره در پس زمینه‌ای شبه‌گون را نشان می دهد. به نظر M50  در راستای °45 کشیده شده است و ستاره ی روشن آن از سمت جنوب به بیرون متمایل است.
  
== رصد ==
+
با یک تلسکوپ کوچک 50 ستاره با قدر 8 و کمنورتر به صورت انبوه دیده می شود و با تلسکوپ های بزرگتر این تعداد به 150  می رسد. اعضای بیرونی خوشه به نظر در گروه ها و حلقه هایی مرتب شده اند. حفره‌های خالی از ستاره، روشنایی کل خوشه را کاسته است.
  
اومیرا (O’meara ) رصد این خوشه با چشم غیر مسلح را گزارش داده اما هر گونه تاییدی مستلزم رصد از رصدگاه‌های جنوبی تر است. لنز های 10x50 نه تنها اندازه های بزرگ و مشهود را بلکه سطوح کمنورتر M55 را نیز شکار می‌کند.
+
در گشودگی دهانه‌های نه چندان زیاد یک ستاره نارنجی در مرکز خوشه دیده می‌شود. یک گشودگی 14 اینچی یکی دیگر از این ستاره‌های نارنجی را در نزدیکی شرق خوشه نشان می‌دهد. علاوه بر این دو ستاره دوتایی برای تلسکوپ های متوسط مناسب می باشد:H748 شامل دو ستاره با قدرهای 8.5 و 10.6 و فاصله "6.8 با راستای °173 و Barton 392 کمنورتر با قدرهای 11.5  و 11.6 و فاصله  "4.2 با راستای °217 .<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
  
در شرایط خوب رصدی با یک تلسکوپ 4 اینچی می‌توان ستارگان این خوشه را تفکیک کرد. تراکم پایین ستارگان در ناحیه مرکزی بسیار قابل توجه است و باعث آسان شدن تفکیک ستاره‌ها می‌شود. دهانه‌های بزرگ‌تر،  قطر 12دقیقه ی قوسی را نمایان می‌کند. اسکیف(Skiff)و گلین جونز(GlynJones ) در جنوب خوشه ی مذکور یک ناحیه تاریک را گزارش دادند. یک تصویر بهتر ازتعداد بسیار زیاد ستارگان از قدر 17 و کمنورتر در خوشه و همچنین قطر بزرگ M55 تنها در عکاسی به دست می‌آید.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [http://www.ebook3000.com/Atlas-of-the-Messier-Objects--Highlights-of-the-Deep-Sky_54708.html] </ref>
 
  
 
[[رده: فهرست اجرام مسیه]]
 
[[رده: فهرست اجرام مسیه]]

نسخهٔ ‏۲۳ آوریل ۲۰۱۴، ساعت ۱۰:۴۲

پرونده:M50a.jpg


تاریخچه

این خوشه باز محتملا توسط جیووانی دومنیک کاسینی در سال 1711 کشف شده و این احتمال بر اساس آنچیزی‌ست که پسرش پس از مرگ وی نقل کرده است. به نظر می‌رسد چارلز مسیه در سال 1771 در جستجوی این سحابی بود اما تا 5 آپریل 1772 این « خوشه پر از ستاره های کمابیش روشن» را نیافت، درست تا زمانی که در حال رصد دنباله دار آن سال بود. جوهان الرت بوده(Bode) - بی خبر از کشف مسیه - در سال 1774 در حال جستجوی خوشه‌ی کاسینی بود که آن را یافت: « یک خوشه ستاره‌ای کوچک زیر شکم اسب تکشاخ در پس زمینه‌ای شبه‌گون به همراه چهار ستاره‌ی کوچک در غرب»

شصت سال بعد جان هرشل درباره ی M50 گفت:خوشه‌ای زیبا با نواحی خالی، حالت کروی نامنظم و ستاره هایی با قدر 11 تا 15 که در مرکز جمع نشده‌اند و به طرز یکنواختی در ناحیه‌ای با قطر 30 گسترش یافته اند.

در مقابل دآرست اذعان کرد که M50 «یک خوشه با ستاره های کوچک» است. او یک «ستاره سرخ در لبه» را نیز رصد کرده است... از طرفی دریادار اسمیت خاطرنشان کرده که M50: توده‌ای نامنظم و پر ستاره‌است که تجمع ستاره‌های آن در اطراف بیش ا مرکز است و متشکل از ستاره‌های قدر 8 تا 16 می‌باشد. لئو برنز از M50 به عنوان «جرمی جذاب برای دوربین‌های کوچک» یاد کرده و قطر '30 را برای آن ذکر کرده است.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۱] </ref>

اخترفیزیک

خوشه باز M50 دارای فاصله‌ای حدود 2900ly نسبت به ماست و در فاصله 70ly زیر دیسک کهکشانی جای گرفته است. اندازه ظاهری '15 تا '20 متناظر با اندازه واقعی 13ly آن است و اندازه ناحیه داخلی متراکم '10 ای آن حدود 8ly اندازه گیری شده است. رده بندی Trumpler دارای ناسازگاری‌هایی است و رده‌های ll3r,ll3m,l2m به M50 نسبت داده می‌شود.

کلاریا و همکارانش 109 ستاره از 175 ستاره‌ی قرار گرفته در میدان دید خوشه را به M50 نسبت داده اند ولنکوئیست تنها 50 ستاره را به خوشه نسبت داده بود. مطالعات اخیر پایین آوردن حد روشنایی ستاره تا قدر 23 ، عدد 2050 عضو را پیشنهاد کرده‌است.

درخشانترین ستاره‌ی این خوشه باز، یک غول سرخ از رده‌ی طیفی K3 و قدر 7.8 است که در '7 جنوب قرار گرفته است. درمقابل دومین ستاره روشن خوشه(قدر 8.3) یک ستاره آبی است که در ناحیه شمال شرقی خوشه دیده می‌شود.

برخلاف باورهای پیشین این خوشه به تجمع ستاره‌ای CMa-0B1 جوان متعلق نیست. خود این تجمع از لحاظ فیزیکی به سحابی IC 471 و خوشه ی ستاره‌ای NGC 2350 مرتبط است. تخمین اولیه برای عمر M50 چیزی حدود 75 میلیون سال بوده که به تازگی به عدد 100 میلیون سال ارتقا یافته.<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۲] </ref>

رصد

در بهترین شرایط رصدی M50 حتی با چشم غیر مسلح نیز قابل روئیت است. یک دوچشمی10×50 یک خوشه‌ی روشن و 10 ستاره در پس زمینه‌ای شبه‌گون را نشان می دهد. به نظر M50 در راستای °45 کشیده شده است و ستاره ی روشن آن از سمت جنوب به بیرون متمایل است.

با یک تلسکوپ کوچک 50 ستاره با قدر 8 و کمنورتر به صورت انبوه دیده می شود و با تلسکوپ های بزرگتر این تعداد به 150 می رسد. اعضای بیرونی خوشه به نظر در گروه ها و حلقه هایی مرتب شده اند. حفره‌های خالی از ستاره، روشنایی کل خوشه را کاسته است.

در گشودگی دهانه‌های نه چندان زیاد یک ستاره نارنجی در مرکز خوشه دیده می‌شود. یک گشودگی 14 اینچی یکی دیگر از این ستاره‌های نارنجی را در نزدیکی شرق خوشه نشان می‌دهد. علاوه بر این دو ستاره دوتایی برای تلسکوپ های متوسط مناسب می باشد:H748 شامل دو ستاره با قدرهای 8.5 و 10.6 و فاصله "6.8 با راستای °173 و Barton 392 کمنورتر با قدرهای 11.5 و 11.6 و فاصله "4.2 با راستای °217 .<ref name="multiple1"> کتاب اطلس اجرام مسیه [۳] </ref>


منبع

<references />